Φίλες και φίλοι


Το μπλογκ αυτό είναι προσωπικό ημερολόγιο.
Δεν καταγράφω πότε έφαγα πότε ξύπνησα κλπ, αλλά τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μου κατά την περίοδο που χτίζω ένα ιστιοπλοϊκό σκάφος, για οικουμενική χρήση, δηλαδή είναι προσβάσιμο σε όλους, άσχετα φυσικής ικανότητας.

Έτσι, οι άνθρωποι με κινητικές αναπηρίες θα μπορούν ισότιμα και με ασφάλεια να ταξιδεύουν με ιστιοπλοϊκό σκάφος, να συμμετέχουν σε αγώνες ιστιοπλοΐας, να κάνουν διακοπές, να κολυμπάνε σε όμορφες παραλίες και ερημικούς κόλπους, να επισκέπτονται τα νησιά και να απολαμβάνουν τις ομορφιές της θάλασσας.

Στην ιδέα αυτή είχα συνεταίρους που ήδη κουράστηκαν και την "έκαναν" με ελαφρά πηδηματάκια, αλλά και άλλους που ακόμα με στηρίζουν. Η στήριξη είναι και οικονομικής φύσης, εργασία, αλλά και ανοχή στον χρόνο που αφιερώνω σε αυτόν τον σκοπό.

Περισσότερο απ όλους θέλω να ευχαριστήσω την οικογένεια μου, που με ανέχεται και συμμετέχει στα όνειρα μου.

Υπάρχουν πολλά προσωπικά στοιχεία, τα οποία δεν έχουν άμεση σχέση με τον πιο πάνω σκοπό, αλλά συμπληρώνουν τις σκέψεις και τις δραστηριότητες μου σε σχέση με την ιστιοπλοΐα και την θάλασσα, καθώς και με τον κλάδο του θαλάσσιου τουρισμού γενικότερα.

Κάποτε, ένας Ταϋλανδός που γνώρισα στην Παραολυμπιάδα του 2004, μου είπε πως θα περάσω φάσεις μεγάλης απογοήτευσης, θα κουραστώ, θα απελπιστώ, αλλά να μην σταματήσω τον αγώνα που ξεκίνησα... Είχε δίκιο. Ελπίζω να μην φτάσω στο σημείο τα πιο πάνω συναισθήματα που ήδη έχω νοιώσει, να με σταματήσουν.

Sunday, November 30, 2008

disabled sailing holidays, τέρμα τα δίφραγκα!!!






Τέλος για εμένα. Κουράστηκα!!!
Το σκάφος μου έφτασε, μου έχει στοιχίσει την μάνα μου και τον πατέρα μου, και από ότι δείχνουν τα πράγματα, είναι για τα σκουπίδια.

Παραιτούμαι. Τέρμα τα δίφραγκα.

Sunday, November 23, 2008

Έχω προβληματιστεί πολύ

...εάν όντως αξίζει τον κόπο να συνεχίσω να συμμετέχω στο clipper, round of the world 09/10.

Από τις 2 εβδομάδες της συμμετοχής μου στο training, είναι φανερό ότι οι άνθρωποι είναι ανοργάνωτοι, αρπακολατζήδες, ψιλολαμόγια, και κυρίως επικίνδυνοι!!!

Μια εταιρεία που στέλνει ανθρώπους να εκπαιδευτούν πάνω σε προφανώς ασυντήρητα σκάφη, η επταήμερη εκπαίδευση είναι στην πραγματικότητα 6 μέρες αφού ξεκινάει την Κυριακή το απόγευμα στις 6 και τελειώνει το απόγευμα του Σαββάτου, και στην δικιά μου περίπτωση τουλάχιστον, λόγω τεχνικών προβλημάτων εξ αιτίας της πλημμελούς συντήρησης, χάθηκαν πάρα πολλές ώρες στην αναμονή των τεχνικών για τις επισκευές, καθώς επίσης και στην περικοπή του εκπαιδευτικού προγράμματος, λόγω αδυναμίας επισκευής τεχνικών προβλημάτων.

Σε προηγούμενο ποστ μου έγραψα με ημερολογιακή σειρά, τα προβλήματα που προέκυψαν και διαπίστωσα. Κάποιοι που δεν διστάζουν να στείλουν τους ανθρώπους να εκπαιδευτούν με τέτοια κακο-συντηρημένα σκάφη που παρουσίαζαν συνεχή προβλήματα, δεν διστάζουν να τους δώσουν να φάνε αλλαντικά, τυριά και φρέσκο κοτόπουλο που δεν έχουν συντηρηθεί σύμφωνα με κανέναν κανόνα υγιεινής, δεν διστάζουν να κάνουν ψεύτικα τεστ γνώσεων για να φανεί ότι οι εκπαιδευθέντες μάθανε όλα όσα έπρεπε, αναρωτιέμαι εάν αξίζουν να τους εμπιστευτείς την ζωή σου και την σωματική σου ακεραιότητα σε ένα ταξίδι στους ωκεανούς!!!

Εκτός από τα χρήματα για το training και την συμμετοχή στο ταξίδι, η εταιρεία αυτή κερδίζει για τα λογότυπα και την χορηγία του κάθε ένα από τα 10 σκάφη που συμμετέχουν στον αγώνα, τουλάχιστον 750 χιλιάδες λίρες Αγγλίας. Τα συνολικά τους έσοδα ανά χρόνο, ξεπερνάνε κατά πολύ τα 5 εκατομμύρια λίρες. Τα χρήματα είναι πολλά, και δεν καταλαβαίνω πως μια εταιρεία τέτοιου μεγέθους, αντιμετωπίζει με τέτοια προχειρότητα τους πελάτες της.

Μετά την συμπλήρωση και του part A και του Β, δεν έκανα ποτέ το μέρος της εκπαίδευσης που αφορούσε την αγκυροβολία, χάθηκαν και τις 2 εβδομάδες-εξαήμερα η νυχτερινή εκπαίδευση που έπρεπε να έχω λάβει, καθώς και πολλές ώρες από την εκπαίδευση κατά την διάρκεια της ημέρας.

Το επόμενο στάδιο της εκπαίδευσης (part C) θα γίνει τον Ιούνιο. Ήδη έχω πληρώσει περισσότερες από 3 χιλ λίρες, και μέχρι τον Ιούνιο, θα έχω πληρώσει άλλες 4 χιλιάδες, και θα έχω εξοφλήσει όλο το ποσό για την συμμετοχή μου στον αγώνα.

Τον Ιούνιο, θα γνωρίσουμε τον σκίππερ και το σκάφος που θα ταξιδέψουμε στον αγώνα... Εάν τότε διαπιστώσω παρόμοια προχειρότητα, παρόμοια έλλειψη συντήρησης κλπ, τι μπορώ να κάνω? Θα έχω ήδη εξοφλήσει, και θα πρέπει να μπω σε μια μακροχρόνια και δαπανηρή δικαστική διένεξη μαζί τους, για να πάρω πίσω τα χρήματα μου, και με αβέβαιο αποτέλεσμα.

Από την στιγμή που έχει κλονιστεί η εμπιστοσύνη μου στην εταιρεία αυτή, με όσα έχω ήδη διαπιστώσει, θεωρώ ότι το πιο λογικό, είναι να σταματήσω να τους πληρώνω, να απαιτήσω την επιστροφή των χρημάτων που έχω ήδη πληρώσει γιατί η εκπαίδευση ήταν κατώτερη της προσδοκίας μου, και τα σκάφη τους σε κακή κατάσταση.

Εσείς, θα ταξιδεύατε σε κάποιον ωκεανό με την εταιρεία αυτή? Όποιος έχει κάποια ιδέα, κάποια πρόταση, ας μου στείλει email: antonismangos@gmail.com

Wednesday, November 19, 2008

No Matter What, I Had a Good Time!

No Matter What, I Had a Good Time during training part A and B of CLIPPER VENTURES for the round of the World 09/10.

The reason that I am writing this letter is because there was a Feedback Form that i signed at the end of the first and the second week with the question "Do you feel the course could be improved upon and if so, how?".
I saw many things being in my opinion wrong, and I have to explain them, otherwise I wouldn't feel alright about it.
We got in the ARIER CLIPPER yacht on the Sunday 2nd November 2008. The course would commence at 6 o clock in the afternoon, and finish the next Sunday, 9th of November at 10 am.
Our skipper was Pete Robinson and the first mate was Gordon Reid.

We got settled in the yacht and familiarized ourselves with the equipment.
I was looking for the fridge for some time, without realizing that, instead of a fridge there was an icebox with no ice in it.
As I am an owner of yachts for 20 years now, when they started the engine I knew that the starter was not working correctly and was doing an unnatural sound. I commented on it. But on the second try it worked so I thought that that noise was alright for the particular engine.
The engine area smelt distinctively of oil and there was a leak on the engine fuel filter. The image that was presented showed a lack of maintenance but... On this yacht there were other people to worry about that, it wasn't my business.

So, as we got settled in the yacht, what annoyed me a lot was the intense humidity, the whole yacht was cold and wet. I would have to get used to that, as obviously on the South Ocean race that I want to take a part of, I will be in conditions like this. I did manage it alright and I was happy about that.

On Monday morning, we were taught how to prepare the yacht, how to put on the sheets, the sails, we climbed up the mast etc. and at 12 o clock in the noon we would sail out for the first lesson on the yacht. But the starter was never to work again. After a lot of failed attempts we eventually stayed in the port, and the crew was looking for a replacement, which was installed on Tuesday morning. So, we lost a whole day!
The engine area still smelled of petrol.
On the other hand, another training yacht (Black Ader, with someone Robin as a skipper), was on schedule and sailing on Monday.

On Tuesday noon, the two yachts left together and we did a very nice training, many tacks, jybes, sail ups and downs, steering etc. We returned to Gosport in the evening, still the engine area smelling and leaking petrol.

On Wednesday morning, the two yachts started to go to Plymouth in a mini-race. The wind though dropped in the afternoon and we spent the whole night not moving on a spot. Oh Thursday morning, our skipper had the right idea that we would go to Plymouth using the engine and make our way back in the afternoon, because it was estimated that there would be wind then.

So we did, and got to Plymouth before lunch and rested so we would begin our return in the afternoon and get some training on the way.
During our stay in Plymouth, with no wind to make a sound and in silence, we heard the distinct noise of propane leak, from the place where it opens and stops the gas.
The skipper tried to find the cause of it, but he couldn't do anything about it, and as a result we were not able to even warm up food, water for tea or coffee etc.
We aired the yacht and the smell went, which showed that what we thought was a petrol leak, was not petrol, but propane.

The other yacht, Black Ader, arrived in Plymouth at 5 in the afternoon, because the skipper thought we should not have abandoned the race using an engine. So the crew was very tired and they didn't want to leave at 6 pm to return as they needed to rest. So we remained to Plymouth the whole of Thursday, sightseeing.

On Thursday night there were very nice winds, and we were in the port, so we missed the chance of a night sail with wind- whereas the previous night we were standing outside with no wind. Maybe for educational-training reasons, since we were preparing ourselves for the Ocean, no wind is more important than strong winds. Who knows!

On Friday morning, both the ships started our return, but we couldn't warm up water (because of the propane leak), so we did not follow the other yacht's schedule who stayed anchored in the sea during the night. We returned to the port of Cowes early, so we could order take away delivery.

On Saturday morning, we used the engine to go to the spot where the other yacht spent the night and we made a race between us, about who would do the faster reefing, up-down, the sails etc. This lasted only for an hour and we used the engine to return to Gosport and we arrived there at 12pm on Saturday. We cleaned the yacht and waited for the time to pass, rested and in the evening we went to a restaurant for a good-bye party.

So, my impressions of the first week of training part A of CLIPPER VENTURES for the round of the World 09/10, was that we lost a whole day because of the starter (Monday noon –Tuesday noon), and we lost all Thursday afternoon because of Robin's egoism that did not return to Plymouth earlier, and we lost our Friday night training because of the propane leak, as well as the almost the whole Saturday because our skipper returned to Gosport very early so we could have something warm to eat and drink.

Not only did we get much less education that what we should have, the truth is I was really badly impressed by the bad maintenance of the yacht. We're lucky that the started broke down in port and not in the ocean, and the propane leak was spotted before the whole yacht became a bomb. Thankfully that was all.
What I thought was the worst of all, was that we were travelling with fresh food like chicken, cheese, ham, without a fridge!! How can we have vulnerable items like that for our food when we don’t have any health measures?
Judging from that I am really doubtful if the water tanks were properly maintained, so the water we drunk were healthy. I did not see any chlorination being done when they were filling the tanks.

So, during the first week, we did 2-3 Man over Board, we did not do any spinnaker, but generally, even though I am experienced in sailing, I learned a lot of useful things. Just adjusting to cold and rain (because in Greece I am not used to travelling like that), and having all these people-strangers- to sail in such a big yacht with strong winds...I had a good time the first week of training part A with CLIPPER VENTURES for the round of the World 09/10!


On the last evening, we had a test and it was explained to use that the test was on behalf of the Falmouth marine school. We were reading the questions and most of the people did not know the answers...but the trainers would tell us the answers, we would note them down. So if someone was to look at the answers they would think everyone had the perfect training, which would be completely false. I don't know the reason why they do that, but it's a mockery.

On Sunday morning, 9/11/2008, we said goodbye, and whoever would go on for the second week for part B (me, JC from Ariel, and Steve the Australian from Black Ader), we put our luggage in the Hull & Humber, the 68ft yacht. This yacht is one of the 10 that participate in going around the world, so I was expecting-in vain- to see a better maintained yacht.
The yacht was dirty; the bunks were dirty, with puke dried on the wall. The mattresses were wet. I was cleaning for an hour to clean up the place that would be my home for the next week. Afterwards, with JC we cleaned up the kitchen and the two toilets (heads). Everything was dirty, cutlery, plates, glasses- in the toilets there was even dried urine on the walls.

At some point a hippy-looking person arrived, he did not look anything like the skipper and the mate of the first week, and he said he would be our skipper for the week. When we complained about the dirty yacht he said that before us the yacht was used by some associates of the company and we should clean it as they did not. We were already doing it, anyhow!
We put everything in place and the food and of course there was not a fridge on yacht. But once again an icebox with no ice!!
I really do not understand how in 2008, food like chicken and cheese are just laying there to be consumed by people...but I will come back to that later.

In any case, more people were starting to arrive, and our skipper changed to be better presentable, and he explained the functions of the yacht, but he never said anything about fire safety or the fire extinguishers, which made a really bad impression to me. I know about them because of my experience, but other people might not. Juan said that he was the one that was maintaining the yacht for one year and a half, which made me feel safe, thinking he would know how to deal with any issues.

On Monday morning, with 35-40 mile winds, we got the yacht ready and it was obvious that Juan had difficulty to get it out of the port. At 12pm we started untying the spring and the bow and stern lines, when the yacht because loose in the port and ended up on the opposite side, following the wind and the currents. The gear box was broken!!!

After the events of the previous week, my trust in the maintenance of the yachts was really crumbled, because we were at the same spot that we had been a week ago with the other yacht. Nevertheless, Juan managed to make the gear box to work, and at the end we went out with very strong wind, and did a nice sail, with storm jib and mail sail on the 3rd reef. The wind dropped some time later and we put on Yankee 3.
On our return to the port, we were again having problems with the gear box. Juan managed to put the boat in the port and the wind pushed us back opposite because the gear box was going on and off.

So, they called a technician and on Tuesday morning, we stayed in port, waiting for the repair. At the same time, because the winches were not working correctly either, we did some maintenance on them as they were completely dry.
To spend the time, we were going up and down the mast and took photos.
Tuesday noon, after the technician finished, we had a short sail, since the morning was just gone.

On Wednesday morning, with no problems, we sailed and did many things on the yacht which were very nice. The problem was that the yacht had 3 spinnakers but 2 of them were ripped and we couldn't use them so we could only use the spinnaker for strong wind.

On Wednesday afternoon I had a serious body collapse. The previous 10 days I was sweating a lot, became very tired so my body crumbled. I slept a lot and I was dehydrated, had cramps, and on the skipper's advice I ate salt and drank a lot so I got better slowly.

On Thursday, whereas we were told we'd stay anchored outside in the sea the whole night, the plans changed and we went to Dover. The skipper looked troubled. When I asked him what's wrong he said he couldn't train us in a yacht that is "failing in parts"!!!
He said at the end that the gps of the yacht was broken, that there were not enough maps, and he used the radar to find the port in the mist and raid. So, another night lesson was lost, and as I finished part A and part B, I never had any training in anchoring and watches.

On Friday morning, an associate came over and brought a handheld gps, and we were told we would return to Gosport, but because we did a lot of jybes, we were out of course and time so we spent the night in Poole. There, at 8pm, in a half lit pub with loud music, having beer, we had another test that we were told the answers so it looks like we had theoretical training that we were taught and understood. I do not understand why they just didn't fill the tests in themselves.

On Saturday, we started our way back, but the skipper was not able to calculate the tides, so we ended up in standstill in the afternoon, with no wind and an opposite current of 4 miles. So, quite far away from the port, we started going back with the engine. We arrived there at 7pm and quickly showered because we had dinner reservations for 8.

During the second week, I was taught a lot, I learned how to trim the spinnaker, how to be better at man over board, I had more opportunities to sail, to trim the main sail, and the spinnaker pole became clear in my mind. I also had a chance to test my physical stamina on cold and the situations I will face during the leg of the south ocean that I will participate in.
I really hope the yachts will be better maintained during the race.

I thought that what would bother me the most would be the cold. But what really troubles me now is the food. With no fridge there's no chance we can have fresh food, and the idea of eating out of tins for 4-5 weeks is not great. Bad food will weaken both my mind and my psychology. I plan to take with me vitamin and amino acids in pills to help my body. But, in a yacht that we were told that we can use the power generator 3-4 hours a day I do not see the problem to install a mechanical frigo that will maintain food for a long time, thus making sure that a good diet and good health is preserved. When I asked someone about the fridge, they said they don't have one because it might break!!!! Well, if it breaks we will have to feed on things that do not need refrigerating, but why should we start from that point???

In any way, I will survive along with the others, but I do not feel that our diet and the fresh food handling has been appropriate, at least on the first two stages of the training.
Another thing I have realised is that it is very important to have the right clothing so we can be warm and dry, and physical capabilities will be very important so I will start now a program of exercise and diet.

I also intend to read as much as possible, and become better with the sailing terms in English, and attend races here in Greece and become more experienced in trimming the spinnaker.
The truth is that I have many complains about the diet and the maintenance of the yachts but.. I learned a lot I was tested in living with 2 different groups of strangers, and I loved the experience, I made friends, I laughed with many things like cutting woollies for the spinnaker, making 8s with ropes, because of Conrad I learned the thief knot that I should know years ago according his opinion about me.... I met very nice people like Antoine from France, Darios from Lithuania, John from England, Nick from Serbia, Steve from Australia. I knew JC and Mike already, but I was happy for the time with them. I will always remember Conrad from the U.S. and Karen and Freya and Jo, who are very nice girls, along with the skippers and the mates of those two weeks. I hope I have not forgotten someone.


I have knowledge and experience in sailing but I still have a lot to learn. In these two weeks I learned a lot and I will keep on learning in the future. I also thing it is very important that the Clipper Ventures organization is giving the opportunity to people like me (and people with less knowledge) to travel around the world with her yachts, or do some legs of it, like I have chosen. The yachts were not properly maintained and we lost days in training but nevertheless, we sailed across all weather conditions, and I will always remember a lot of things I saw these two weeks. I hope that when the race starts, the boats and the equipment will be in better shape.
So, in the question about what I would propose to make training better for training part A and B of CLIPPER VENTURES for the round of the World 09/10, I would say:

• Better maintenance on yachts, so we do not lose time
• Better diet for the participants so you can perform
• Not to have fake tests, so the true knowledge of the participants can be tested.


Antonis Mangos
Athens-Greece

Tuesday, November 18, 2008

clipper round the world- training part A and B

Τρίτη, 18 Νοεμβρίου 2008

Μόλις γύρισα από Αγγλία, μετά από τα courses of training part A και part B που έκανα με την εταιρεία CLIPPER VENTURES PLC.

Σαν επικεφαλίδα, θα έβαζα: Παρόλα αυτά, πέρασα καλά!!!


Ο λόγος που γράφω αυτήν την επιστολή, είναι γιατί στο FEEDBACK FORM που μου έδωσαν να υπογράφω στο τέλος της πρώτης εβδομάδας, αλλά και στο τέλος της δεύτερης, με ρώτησαν: Do you feel the course could be improved upon, if so how? Αλλά και γιατί είδα πολλά στραβά κατά την γνώμη μου, και πρέπει να τα πω, γιατί αλλιώς δεν θα αισθανόμουνα καλά με τον εαυτό μου.

Μπήκαμε στο σκάφος ARIER CLIPPER την Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2008. Το course ξεκινούσε στις 6 το απόγευμα, και θα τελείωνε την επόμενη Κυριακή 9 Νοεμβρίου στις 10 το πρωί.
Ο σκίππερ ήταν ο Pete Robinson, και first mate ο Gordon Reid.
Τακτοποιηθήκαμε στο σκάφος, και γνωρίσαμε το σκάφος και τον εξοπλισμό του.


Μάταια έψαχνα να βρω που είναι το ψυγείο, μου πήρε ώρα να καταλάβω πως για ψυγείο ήταν ένα icebox χωρίς πάγο... Επειδή είμαι ιδιοκτήτης σκαφών περίπου 20 χρόνια τώρα, όταν έβαλαν μπρος την μηχανή, αμέσως κατάλαβα πως το starter (η μίζα) κολλούσε και έκανε αφύσικο θόρυβο. Αμέσως το σχολίασα. Όμως στην δεύτερη προσπάθεια, η μηχανή πήρε μπρος, και υπέθεσα πως ίσως ο θόρυβος αυτός ήταν «φυσιολογικός» για την συγκεκριμένη μηχανή. Ο χώρος του μηχανοστασίου μύριζε έντονα πετρέλαιο, και υπήρχε διαρροή κάτω από το φίλτρο της μηχανής. Η εικόνα που παρουσίαζε η μηχανή έδειχνε από μακριά έλλειψη συντήρησης, αλλά... στο σκάφος υπήρχαν άλλοι που έπρεπε να ανησυχούν γι αυτό, δεν ήταν δικιά μου δουλειά.

Αφού εξοικειωθήκαμε με το σκάφος, αυτό που με ενόχλησε περισσότερο ήταν η υγρασία από τα χνώτα μας, όλο το σκάφος ήταν υγρό και κρύο. Έπρεπε όμως να συνηθίσω, γιατί προφανώς στον αγώνα στο South Ocean που θέλω να συμμετάσχω, θα αντιμετωπίσω τέτοιες συνθήκες. Προσαρμόστηκα πολύ εύκολα και αυτό με ικανοποίησε πολύ.

Την Δευτέρα το πρωί, μάθαμε να ετοιμάζουμε το σκάφος, να βάζουμε τις σκότες (sheets), τα πανιά, ανεβήκαμε στο άλμπουρο κλπ, και γύρω στις 12 το μεσημέρι θα ξεκινούσαμε για την πρώτη εκπαιδευτική βόλτα με το σκάφος. Όμως, η μίζα δεν επρόκειτο να δουλέψει ποτέ ξανά. Μετά από πάρα πολλές αποτυχημένες προσπάθειες, κάτσαμε στο λιμάνι, και όλο το απόγευμα χάθηκε στην αναζήτηση από την πλευρά του πληρώματος στην εύρεση ανταλλακτικού. Τελικά βρέθηκε το ανταλλακτικό, τοποθετήθηκε την Τρίτη το πρωί στο σκάφος, και η πρώτη εκπαιδευτική μας βόλτα ξεκίνησε την Τρίτη το μεσημέρι. Έτσι χάθηκε μια ολόκληρη μέρα!!!

Εν τω μεταξύ, ο χώρος γύρω από την μηχανή μύριζε έντονα, πολύ άσχημα, και υποθέσαμε ότι αυτό προκαλείται από την μικρή διαρροή πετρελαίου.

Αντίθετα με εμάς, ένα άλλο σκάφος που έκανε training mε ένα άλλο γκρουπ (BLACK ADER, με skipper κάποιον Robin), ταξίδεψε κανονικά την Δευτέρα το απόγευμα.

Την Τρίτη τα 2 σκάφη ξεκινήσαμε μαζί και κάναμε πολύ ωραία εκπαίδευση, πολλά tacks, jybes, sail ups and downs, steering, κλπ. Το βράδυ επιστρέψαμε στο Gosport, το λιμάνι της αφετηρίας μας. Η μυρωδιά και η διαρροή του πετρελαίου παρέμειναν.

Την Τετάρτη το πρωί, ξεκινήσαμε τα 2 σκάφη, υπό μορφή αγώνα, να πάμε στο Plymouth. To απόγευμα ο άνεμος έπαψε να φυσάει, και περάσαμε όλο το βράδυ ακίνητοι σε κάποιο σημείο σε απόλυτη άπνοια. Όταν ξημέρωσε η Πέμπτη, ο σκίππερ του δικού μας σκάφους, λογικά σκεφτόμενος, είπε να πάμε με την μηχανή μέχρι το Plymouth, και το απόγευμα να ξεκινήσουμε για πίσω, διότι από το απόγευμα αναμενότανε να φυσήξει πάλι... Έτσι και κάναμε, φτάσαμε στο Πλύμουθ πριν το μεσημέρι, και ξεκουραστήκαμε προκειμένου το απόγευμα να ξεκινήσουμε πάλι για πίσω, και συγχρόνως να εκπαιδευτούμε στους χειρισμούς του σκάφους.

Η μυρωδιά στο σκάφος ήταν πάρα πολύ έντονη, και κατά την διάρκεια της παραμονής μας στο Πλύμουθ, με απόλυτη ησυχία γιατί δεν φυσούσε και δεν υπήρχε ο θόρυβος από την κίνηση του σκάφους, ακούσαμε το χαρακτηριστικό θόρυβο από την διαρροή προπανίου, από τις βάνες που ανοίγουν και κλείνουν το αέριο.

Ο σκίππερ προσπάθησε να βρει την αιτία, αλλά παρόλες τις προσπάθειες του, δεν κατάφερε να κάνει κάποια επισκευή, με αποτέλεσμα να μείνουμε χωρίς την δυνατότητα να ζεστάνουμε φαγητό, νερό για τσάι ή καφέ κλπ.

Αερίσαμε το σκάφος, και έφυγε η μυρωδιά, πράγμα που αποδεικνύει ότι εξ αρχής, αυτό που νομίζαμε ότι μύριζε σαν πετρέλαιο εξ αιτίας της διαρροής στο φίλτρο του πετρελαίου, δεν ήταν το πετρέλαιο, αλλά το προπάνιο.

Το άλλο σκάφος, το Black ADER, έφτασε στο λιμάνι του Πλύμουθ γύρω στις 4 το απόγευμα,
γιατί ο σκίππερ του θεώρησε ότι εμείς κακώς εγκαταλείψαμε τον αγώνα βάζοντας την μηχανή, και για να ικανοποιήσει (προφανώς) τον εγωισμό του, κι έτσι το πλήρωμα του σκάφους αυτού ήταν πολύ κουρασμένο, και δεν ήθελαν να φύγουμε για πίσω στις 6 το απόγευμα όπως αρχικά μας είχε πει ο δικός μας σκίππερ, για να ξεκουραστούν και αυτοί. Έτσι εμείς παραμείναμε στο λιμάνι του Πλύμουθ όλη την Πέμπτη, κάνοντας τουρισμό!!!

Το βράδυ της Πέμπτης σήκωσε πολύ δυνατό αέρα, εμείς ήμασταν δεμένοι στο λιμάνι, κι έτσι χάθηκε μια νυχτερινή πλεύση με αέρα, ενώ το προηγούμενο βράδυ, στεκόμασταν ακίνητοι στην άπνοια. Ίσως για τους εκπαιδευτικούς λόγους που μας προετοιμάζουν για τους Ωκεανούς, η άπνοια είναι πιο σημαντική, από την πλεύση με δυνατό άνεμο. Ποιός ξέρει!!!

Την Παρασκευή το πρωί, ξεκινήσαμε μαζί και τα δυο σκάφη για πίσω,
αλλά επειδή εμείς δεν είχαμε την δυνατότητα να ζεστάνουμε φαγητό ούτε νερό (λόγω της διαρροής προπανίου όταν λειτουργούσαμε την κουζίνα του σκάφους), δεν ακολουθήσαμε το πρόγραμμα του άλλου σκάφους που κάνανε διανυκτέρευση με την άγκυρα, ενώ εμείς πήγαμε νωρίς στο λιμάνι του Cowes, όπου μπορούσαμε να ζεστάνουμε νερό με τον ηλεκτρικό βραστήρα, και φάγαμε πίτσες που παραγγείλαμε από έξω.

Το Σάββατο το πρωί, πήγαμε με την μηχανή στο σημείο που το άλλο σκάφος διανυκτέρευσε, και κάναμε έναν αγώνα μεταξύ μας για το ποιός κάνει πιο γρήγορα reefing, up-down τα πανιά, κλπ, και μετά από λιγότερο από μια ώρα, ο αγώνας τελείωσε, και ξεκινήσαμε για το Gosport με την μηχανή, και φτάσαμε στο λιμάνι γύρω στις 12 το μεσημέρι του Σαββάτου. Καθαρίσαμε το σκάφος, και περιμέναμε να περάσει η ώρα, κάναμε μπάνιο, ετοιμάσαμε τα πράγματα μας, ξεκουραστήκαμε κλπ, και το βράδυ πήγαμε όλοι μαζί σε ένα εστιατόριο, σαν αποχαιρετιστήριο πάρτι.

Οι εντυπώσεις μου λοιπόν από την πρώτη εβδομάδα είναι ότι χάσαμε σχεδόν μια ολόκληρη ημέρα λόγω της μηχανικής βλάβης λόγω της μίζας (Δευτέρα μεσημέρι μέχρι Τρίτη μεσημέρι), και χάσαμε όλο το απόγευμα και το βράδυ της Πέμπτης λόγω του εγωισμού του Ρόμπιν να μην έρθει νωρίτερα στο λιμάνι του Πλύμουθ και χάθηκε η νυχτερινή μας εκπαίδευση της Παρασκευής το βράδυ λόγω της διαρροής του προπανίου που μας οδήγησε στο λιμάνι του Cowes, καθώς επίσης όλο το Σάββατο σχεδόν, γιατί ο σκίππερ μας γύρισε πολύ νωρίτερα στο Gospot, για να μπορούμε να πιούμε κάτι ζεστό και να φάμε.

Εκτός λοιπόν ότι πήραμε πολύ λιγότερα από όσα έπρεπε, η αλήθεια είναι ότι μου έκανε πάρα πολύ κακή εντύπωση η κατάσταση της συντήρησης του σκάφους. Ευτυχώς που η μίζα χάλασε στο λιμάνι κι όχι μεσοπέλαγα, γιατί αυτό θα δημιουργούσε περισσότερα προβλήματα, και η διαρροή του προπανίου εντοπίστηκε στο λιμάνι πριν μετατραπεί όλο το σκάφος σε βόμβα. Μετά από αυτά, δεν ξέρεις τι άλλο πρόβλημα θα προκύψει ανά πάσα στιγμή. Ευτυχώς, δεν είχαμε άλλα...

Αυτό όμως που εγώ θεώρησα χειρότερο απόλα, είναι πως ταξιδεύαμε με φρέσκα τρόφιμα (κοτόπουλο, αλλαντικά, τυριά κλπ) χωρίς ψυγείο!!! Είναι απορίας άξιο, πως επιτρέπεται ευπαθή προϊόντα να δίνονται για την διατροφή μας, ενώ δεν έχουν συντηρηθεί με προϋποθέσεις υγιεινής.

Εάν κρίνω δε από την ελλιπή συντήρηση του σκάφους, έχω μεγάλη αμφιβολία εαν τα water takns είχαν πραγματικά φροντιστεί έτσι, ώστε το νερό που πίναμε ήταν πράγματι ικανοποιητικό από πλευράς υγιεινής, διότι δεν είδα να κάνουν κάποια χλωρίωση όταν γεμίζανε τα τάνκια.

Κατά την διάρκεια της πρώτης εβδομάδας, κάναμε 2-3 Man Over Board, δεν κάναμε καθόλου spinnaker, αλλά γενικά, παρόλο που είμαι έμπειρος ιστιοπλόος, έμαθα πολλά πράγματα και θεωρώ ότι ήταν πολύ χρήσιμες οι γνώσεις που ακέκτησα. Αλλά και μόνο ότι ταξίδευα με ένα σκάφος, το ότι προσαρμόστηκα στο κρύο και στην βροχή (γιατί στην Ελλάδα δεν έχω συνηθίσει να ταξιδεύω με τέτοιες συνθήκες), ότι τόσοι άνθρωποι ξένοι μεταξύ μας, με μικρές ή μηδενικές γνώσεις οι περισσότεροι ταξιδέψαμε με ένα τόσο μεγάλο σκάφος, με δυνατούς ανέμους, και περάσαμε όμορφα, γελάσαμε, βοηθήσαμε ο ένας τον άλλον, γίναμε φίλοι... παρόλα τα αρνητικά, πέρασα όμορφα την πρώτη εβδομάδα!!!

Το τελευταίο απόγευμα, μας έβαλαν να κάνουμε ένα τεστ για τις γνώσεις που αποκτήσαμε κατά την εβδομάδα που πέρασε, και μας εξήγησαν πως το τεστ αυτό γίνεται για λογαριασμό του Falmouth marine School - Plymouth University με το οποίο συνεργάζονται... Οι εκπαιδευτές, μας έβαλαν να διαβάζουμε τις ερωτήσεις, και τις περισσότερες απαντήσεις δεν ξέρανε οι εκπαιδευόμενοι να τις απαντήσουν... Όμως, οι ίδιοι οι εκπαιδευτές μας έλεγαν τις απαντήσεις, τις σημειώναμε όλοι, και τελικά... όποιος δει τις απαντήσεις, θα νομίζει ότι όλοι είμαστε πάρα πολύ καταρτισμένοι, πράγμα που δεν είναι αληθές. Δεν ξέρω για ποιό λόγο το κάνουν αυτό, αλλά όλη η ιστορία των γραπτώς αυτών εξετάσεων είναι κοροϊδία!!!

Την Κυριακή το πρωί, 9/11/2008, αποχαιρετιστήκαμε με το πλήρωμα του σκάφους, και όσοι συνεχίζαμε την δεύτερη εβδομάδα για το part B, εγώ και ο JC από το ΑΡΙΕΛ, και ο Steve o Αυστραλός από το BLACK ADER, βάλαμε τα πράγματα μας στο Hull&Humber, το 68 feet σκάφος που θα συνεχίζαμε την εκπαίδευση μας. Το σκάφος αυτό είναι ένα από τα 10 που συμμετέχουν στον γύρο του κόσμου, και περίμενα να δω ένα καλύτερο (από πλευράς συνθηκών και συντήρησης) σκάφος. Μάταια όμως!!!
Το σκάφος ήταν βρώμικο, οι κουκέτες (banks) ήταν βρώμικες και με εμετούς κολλημένους-ξεραμένους στον τοίχο, τα στρώματα υγρά. Καθάριζα μια ώρα για να μετατρέψω τον χώρο που θα διαβίωνα ικανό να με φιλοξενήσει για την επόμενη εβδομάδα. Μετά, με τον JC καθαρίσαμε την κουζίνα του σκάφους, όλα ήταν βρώμικα (κουζινικά σκεύη, πιάτα, ποτήρια, μαχαιροπήρουνα κλπ) καθώς και τις 2 τουαλέτες του σκάφους, που είχαν ξεραμένα κάτουρα μέχρι και τους τοίχους.


Κάποια στιγμή, έσκασε μύτη ένας τύπος σαν χίπης, που σε τίποτα δεν έμοιαζε με τον σκίππερ και τον mate της πρώτης εβδομάδας, και συστήθηκε πως θα είναι ο σκίππερ μας της επόμενης εβδομάδας. Όταν του παραπονεθήκαμε πως το σκάφος είναι πάρα πολύ βρώμικο, μας είπε πως πριν από εμάς, το είχαν χρησιμοποιήσει κάποιοι associates της εταιρείας, και ας το καθαρίσουμε εμείς, διότι αυτοί δεν το έκαναν προφανώς, ως όφειλαν.

Τακτοποιήσαμε και τα πράγματα και τα τρόφιμα στην θέση τους, και φυσικά (!!!) δεν υπήρχε ούτε σε αυτό το σκάφος κάποιο ψυγείο, αλλά ένα icebox χωρίς ice!!!

Πραγματικά δεν καταλαβαίνω πως το 2008, τρόφιμα όπως κοτόπουλο, τυριά, αλλαντικά και άλλα ευπαθή προϊόντα βρίσκονται μέσα σε ένα σκάφος που φιλοξενεί ανθρώπους, αλλά... θα επανέλθω αργότερα επ’ αυτού.

Τέλος πάντων, σιγά-σιγά άρχισαν να μαζεύονται και οι υπόλοιποι, και ο σκίππερ μας, με πιο αξιοπρεπή πλέον εμφάνιση, μας εξήγησε τα λειτουργικά του σκάφους, αλλά για παράδειγμα, ουδέποτε μας εξήγησε τα θέματα της πυρασφάλειας αλλά και της χρήσης των πυροσβεστήρων, πράγμα που μου έκανε πολύ κακή εντύπωση... Εγώ γνωρίζω την χρήση αυτών, από δικιά μου εμπειρία, αλλά θεωρώ πως κάποιοι άλλοι χωρίς την δικιά μου εμπειρία, δεν θα μπορούσαν να αντιδράσουν σε μια περίπτωση που θα χρειαζόταν κάτι τέτοιο. Ο Juan, μας είπε πως ο ίδιος συντηρούσε το σκάφος, οπότε αισθάνθηκα ασφαλής πως αφού ο ίδιος ήταν τεχνικός, θα ήξερε να αντιμετωπίσει κάθε πρόβλημα που πιθανόν θα παρουσίαζε το σκάφος κατά την διάρκεια της ερχόμενης εβδομάδας.

Την Δευτέρα το πρωί, κι ενώ φυσούσαν άνεμοι 35-40 μιλίων, ετοιμάσαμε το σκάφος, και ήταν προφανές πως ο σκίππερ μας ο Juan, είχε μεγάλη δυσκολία να βγάλει το σκάφος από το λιμάνι... Γύρω στις 12 ξεκινήσαμε να λύσουμε τα springs και τα bow & stern lines, όταν το σκάφος βρέθηκε ακυβέρνητο μέσα στο λιμάνι, και... τελικά κατέληξε στον απέναντι ντόκο, παρασυρόμενο από τον άνεμο και το ρεύμα της θάλασσας. Η ρεβέρσα του σκάφους (gear box) ήταν χαλασμένη!!!
Μετά τα συμβάντα της προηγούμενης εβδομάδας, η εμπιστοσύνη μου στο επίπεδο συντήρησης των σκαφών κλονίστηκε τρομερά, διότι ήμασταν ξανά στο ίδιο σημείο που βρισκόμασταν την προηγούμενη εβδομάδα, με το προηγούμενο σκάφος... Παρόλα αυτά, ο Juan κατάφερε να κάνει την ρεβέρσα να δουλέψει, και τελικά μετά από αυτήν την περιπέτεια, βγήκαμε με τον πολύ δυνατό αέρα, και κάναμε πολύ όμορφη πλεύση, με storm jib και με mail sail on the 3rd reef. Αργότερα ο αέρας έπεσε λίγο, και βάλαμε και Yankee 3.
Στην επιστροφή μας στο λιμάνι, μείναμε πάλι ακυβέρνητοι από το πρόβλημα στο gear box. Ο Juan κατάφερε να βάλει το σκάφος μέσα στο λιμάνι, και ο αέρας μας έσπρωξε πάλι πάνω στον ντόκο, ενώ το gear box δεν δούλευε συνέχεια...

Έτσι, ειδοποιήθηκε τεχνικός, και την Τρίτη το πρωί, μείναμε στο λιμάνι περιμένοντας να γίνει η επισκευή. Παράλληλα, επειδή τα winches του σκάφους δεν δουλεύανε ούτε αυτά σωστά, με ευκαιρία την αναμονή, κάναμε επισκευή-συντήρηση των winches, τα οποία ήταν τελείως ξερά και αγρασάριστα.

Για να περάσει η ώρα μας, αρχίσαμε πάλι να ανεβοκατεβαίνουμε στο άλμπουρο, για αναμνηστικές φωτογραφίες. ενώ κάποιοι άλλοι απλώς περιμέναμε να περάσει η ώρα...
Το απόγευμα της Τρίτης, η βλάβη είχε αποκατασταθεί, και πήγαμε μια σύντομη εκπαιδευτική βόλτα, αφού όλο το πρωινό και το μεσημέρι είχε χαθεί λόγω της βλάβης.

Την Τετάρτη το πρωί, χωρίς προβλήματα επιτέλους, ταξιδέψαμε και κάναμε πάρα πολλούς χειρισμούς στο σκάφος, και όλα ήταν πάρα πολύ ωραία. Το μόνο πρόβλημα ήταν πως το σκάφος είχε 3 spinnakers, αλλά τα 2 από αυτά ήταν σκισμένα και δεν μπορούσαμε να τα χρησιμοποιήσουμε, κι έτσι ενώ δεν είχε πολύ δυνατό άνεμο, χρησιμοποιούσαμε μόνο το spinnaker για τον δυνατό άνεμο.

Την Τετάρτη το απόγευμα, εγώ είχα ένα πολύ σοβαρό body collapse. Τις προηγούμενες 10 ημέρες, ίδρωσα πολλές φορές, κουράστηκα πάρα πολύ σωματικά, με αποτέλεσμα το σώμα μου να καταρρεύσει. Κοιμήθηκα αρκετά, και συνειδητοποίησα πως είχα αφυδατωθεί αρκετά, πάθαινα κράμπες και στα πόδια και στα χέρια, και με την συμβουλή του σκίππερ έφαγα αρκετό αλάτι και ήπια πολλά υγρά, και έτσι σιγά-σιγά συνήλθα.

Την Πέμπτη, ενώ το πρωί μας είπαν πως θα μείνουμε όλο το βράδυ στην θάλασσα και θα μείνουμε σε αγκυροβολία, τελικά το σχέδιο άλλαξε, και πήγαμε σε ένα λιμάνι, στο Dover, ενώ ο σκίππερ έδειχνε φανερά ανήσυχος και προβληματισμένος. Αφού δέσαμε στο λιμάνι, τον ρώτησα τι πρόβλημα υπήρχε, και μου είπε πως δεν μπορεί να μας κάνει εκπαίδευση με ένα σκάφος που is falling in parts!!!
Τελικά μου εξήγησε πως το gps του σκάφους είχε χαλάσει, το σκάφος δεν είχε επαρκείς χάρτες, και κατάφερε να βρει το λιμάνι μέσα στην ομίχλη και την βροχή, χρησιμοποιώντας το ραντάρ του σκάφους... Έτσι χάθηκε άλλο ένα νυχτερινό μάθημα, και ενώ τελείωσα και το part A και to part B, ουδέποτε εκπαιδεύτηκα στην αγκυροβολία και στις βάρδιες (watches) κλπ.

Την Παρασκευή το πρωί ήρθε κάποιος συνεργάτης και έφερε ένα gps χειρός, και μας είπαν πως θα επιστρέψουμε στο Gosport, αλλά επειδή κάναμε jybes βρεθήκαμε εκτός πορείας και χρόνου, κι έτσι διανυκτερεύσαμε στο Poole. Εκεί, κατά τις 8 το βράδυ, μέσα σε ένα μπαράκι με μισοσκόταδο και με δυνατή μουσική, πίνοντας την μπύρα μας, κάναμε άλλο ένα τεστ παρωδεία, που μας υπαγόρευσαν τις απαντήσεις και όλοι φαίνεται πως είχαμε εκπαιδευτεί στις θεωρητικές γνώσεις που υποτίθεται ότι διδαχτήκαμε και εμπεδώσαμε. Πραγματικά, κάτι ύποπτο συμβαίνει με αυτά τα τεστ, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν τα συμπληρώσανε μόνοι τους, αλλά μας υπαγόρευαν τις απαντήσεις να τις γράψουμε εμείς!!! Μήπως σε συνεργασία μα αυτό το Πανεπιστήμιο παίρνουν κάποια κονδύλια για τα εκπαιδευτικά σεμινάρια, και γι αυτό είχαν τόση αγωνία να γράψουμε όλοι καλά?

Το Σάββατο, ξεκινήσαμε για πίσω, αλλά ο σκίππερ δεν φαινόταν να είναι ικανός να υπολογίσει τα tides, και βρεθήκαμε το απόγευμα να είμαστε σχεδόν ακίνητοι, με ελάχιστο αέρα και με αντίθετο ρεύμα 4 μιλίων!!! Έτσι, πολλά μίλια μακριά από το λιμάνι, βρεθήκαμε να πηγαίνουμε με την μηχανή πίσω. Στο λιμάνι φτάσαμε γύρω στις 7 το απόγευμα. Κάναμε γρήγορα μπάνιο, γιατί στις 8 είχαμε κλείσει τραπέζι για να φάμε όλοι μαζί.

Και την δεύτερη εβδομάδα έμαθα πάρα πολλά, έμαθα να κάνω trimming του spinnaker, έγινα πάρα πολύ καλύτερος στο man over board, είχα περισσότερες ευκαιρίες να οδηγήσω το σκάφος, να κάνω trimming του main sail, όλες οι διαδικασίες με το spinnaker pole έγιναν ξεκάθαρες στο μυαλό μου, και τελικά είχα την ευκαιρία να δοκιμάσω την σωματική μου αντοχή στο κρύο και στις συνθήκες που θα αντιμετωπίσω κατά την διάρκεια του leg of the south ocean που σκοπεύω να συμμετάσχω.

Ελπίζω ότι το επίπεδο της συντήρησης των σκαφών θα είναι καλύτερη του χρόνου, κατά την διάρκεια του race.

Νόμιζα πως αυτό που θα με απασχολούσε περισσότερο απόλα, κατά την διάρκεια του ταξιδιού στον Νότιο Ωκεανό θα είναι το κρύο... Όμως, αυτό που τώρα με προβληματίζει, είναι το θέμα του φαγητού. Χωρίς ψυγείο, δεν υπάρχει περίπτωση να έχουμε φρέσκια τροφή, και δεν με ενθουσιάζει η ιδέα να θρέφομαι μόνο με κονσέρβες, για 4-5 εβδομάδες. Η κακή διατροφή, εκτός που θα αποδυναμώσει το σώμα, θα ρίξει και την ψυχολογία. Σκοπεύω να πάρω μαζί μου βιταμίνες, αμινοξέα σε χαπάκια, για να βοηθήσω τον οργανισμό μου να αντεπεξέλθει. Σε ένα σκάφος που από ότι μας είπαν θα χρησιμοποιούμε την γεννήτρια 3-4 ώρες την ημέρα, δεν βλέπω τι δυσκολία θα υπήρχε να εγκατασταθεί ένα μηχανικό frigo, που θα κρατάει κάποια τρόφιμα σε συντήρηση για μεγάλο διάστημα, εξασφαλίζοντας μια πιο σωστή διατροφή και διατήρηση των τροφίμων. Εδώ και πολλά χρόνια επίσης, υπάρχουν τα φωτοβολταϊκά, που θα μπορούσαν άνετα να διατηρήσουν σε πλήρη λειτουργία κάποιο ψυγείο. Δεν αντιλαμβάνομαι γιατί δεν το κάνουν. Όταν ρώτησα κάποιον υπεύθυνο γι αυτό, μου απάντησε ότι το ψυγείο μπορεί να χαλάσει!!! Δεν αμφιβάλλω, αλλά εάν χαλάσει, θα πρέπει να τραφούμε με κάποια τρόφιμα που δεν θέλουν ψύξη, ενώ το να ξεκινάμε χωρίς ψυγείο, μας οδηγεί σε μια τέτοια κατάσταση εκ των προτέρων. Τέλος πάντων, όπως και να είναι, θα επιβιώσω όπως και οι άλλοι, αλλά δεν αισθάνομαι ότι η διατροφή μας και η συντήρηση των φρέσκων τροφίμων ήταν η ενδεδειγμένη, τουλάχιστον στα 2 πρώτα στάδια της εκπαίδευσης μας.

Ένα άλλο που συνειδητοποίησα, ότι είναι πάρα πολύ σημαντικό να έχουμε σωστά ρούχα, για να διατηρηθούμε ζεστοί και στεγνοί, και σημαντικότατο ρόλο θα παίξει η φυσική κατάσταση, οπότε από τώρα, θα αρχίσω πρόγραμμα γυμναστικής και αδυνατίσματος.

Σκοπεύω επίσης να διαβάσω όσο μπορώ περισσότερα, για να εξοικειωθώ περισσότερο με την ορολογία στα αγγλικά, και να συμμετάσχω σε αγώνες ιστιοπλοΐας εδώ στην Ελλάδα, για να γίνω ικανότερος και εμπειρότερος στο τριμάρισμα του σπίννακερ.

Η αλήθεια λοιπόν είναι πως έχω πολλά παράπονα από την υγιεινή και την διατροφή τις 2 εβδομάδες που πέρασαν, έχω πολλά παράπονα από το maintenance των σκαφών, αλλά... έμαθα πολλά, συνειδητοποίησα επίσης πολλά περισσότερα από όσα περίμενα, δοκιμάστηκα στην συμβίωση με 2 διαφορετικά γκρούπ ανθρώπων σε αντίξοες συνθήκες και μου άρεσε πάρα πολύ η εμπειρία αυτή, απόκτησα φίλους, γέλασα πολύ με διάφορα πράγματα, όπως το να κόβω woolies για το σπίνακερ,
φτιάχνοντας 8άρια με τα σκοινιά, χάρη στον Conrad έμαθα το thief knot that I should know years ago, γνώρισα καλά παιδιά όπως τον Antoine από την Γαλλία, τον Darios από την Λιθουανία, τον John από την Αγγλία, τον Nick από την Σερβία, τον Steve από την Αυστραλία, τον JC και τον Mike τους ήξερα ήδη αλλά χάρηκα που είχα περισσότερο χρόνο μαζί τους, τον Conrad από την Αμερική που θα τον θυμάμαι πάντα με πολύ αγάπη, την Karen την Freye και την Jo που τις θεωρώ πολύ καλές κοπέλες, καθώς και τους σκιππερς και τους mates που είχαμε και τις 2 βδομάδες. Ελπίζω να μην ξεχνάω κάποιον, αλλά πραγματικά χάρηκα για όλα όσα συνέβησαν.

Σε κάθε γκρουπ ανθρώπων, υπάρχουν κάποιοι που συμπαθείς περισσότερο, αλλά σε αυτές τις 2 εβδομάδες, ήμουνα πάρα πολύ τυχερός να συναντήσω τόσους πολλούς και καλούς ανθρώπους τους οποίους δεν μπορώ να ξεχωρίσω μεταξύ τους.

Ο μόνος από όσους γνώρισα που θεωρώ ότι ήταν ξένο σώμα με όλους όσους συμμετείχαν ήταν η Sally, η οποία για να είμαι ειλικρινής, δεν θα χαρώ καθόλου εάν θα πρέπει να ταξιδέψουμε μαζί στο ίδιο σκάφος. Δεν είχαμε κάποια αντιπαράθεση, αλλά ενώ όλοι στην διάρκεια της πρώτης ή της δεύτερης εβδομάδας έδειξαν πρόοδο και όρεξη για δουλειά, η συγκεκριμένη κοπέλα, κατά την γνώμη μου, δεν είχε την αντίστοιχη πορεία. Με την ανοχή του σκίππερ, αντί να κοιμάται στους θαλάμους όπως όλοι μας, αυτή είχε καταλάβει το σαλόνι, το είχε μετατρέψει σε προσωπική της γκαρσονιέρα και γκαρνταρόμπα, και ακόμα και την τελευταία ημέρα δεν ήξερε να βάλει clock wise στα βιντζιρέλα (wintches) τις σκότες (halyards and sheets), δεν είχε μάθει να κάνει τρίμινγκ, να βάζει το σπινακόξυλο (pole), κλπ. Βέβαια, τουλάχιστον 2 βράδια τα πέρασε εκτός σκάφους με τον σκίππερ, και μετά από ολονύχτιο ξενύχτι είναι λογικό να μην είχε μυαλό για τα υπόλοιπα, δεν με αφορά η προσωπική ζωή του Juan και της Sally,
αλλά... σε ένα γκρουπ ανθρώπων, τέτοιες συμπεριφορές σε κάνουν να χαλάς το ομαδικό πνεύμα μέσα σε ένα σκάφος. Εάν κάποιος δεν μπορεί να συμβιώσει στους θαλάμους διαβίωσης με όλους τους άλλους, δεν θα μπορέσει να το αντέξει ούτε κατά την διάρκεια του αγώνα, κατά την γνώμη μου. Ένα άλλο που δεν μου άρεσε με την συγκεκριμένη κοπέλα, είναι που μετά από 2 εβδομάδες, συνέχισε να παίρνει πολλά χαπάκια για να μην ζαλίζεται, και κάποιες φορές ήταν εμφανώς επηρεασμένη από την ναυτία. Ίσως να έφταιγαν και τα ξενύχτια για την εικόνα που παρουσίαζε. Αλήθεια, εάν κατά την διάρκεια του αγώνα αυτή η κοπέλα ή κάποιος άλλος έχει παρόμοια συμπεριφορά ή προβλήματα ναυτίας, τι θα γίνει? Αυτό θα πρέπει να απασχολήσει τους υπεύθυνους, και όχι εμένα, αλλά θεωρώ υποχρέωση μου να το αναφέρω, όπως και όλα τα άλλα που διαπίστωσα. Διότι λόγω της προσωπικής σχέσης που προφανώς είχε με τον σκίππερ-εκπαιδευτή, δεν νομίζω αυτή η κατάσταση να είναι σε γνώση των υπευθύνων εκπαίδευσης.

Εγώ έχω γνώσεις και εμπειρία από sailing, αλλά έχω πολλά να μάθω. Τις 2 αυτές εβδομάδες έμαθα πολλά, και στην συνέχεια θα μάθω ακόμα περισσότερα. Θεωρώ επίσης πολύ σημαντικό το ότι η εταιρεία Clipper Ventures δίνει την ευκαιρία σε ανθρώπους σαν κι εμένα αλλά και σε ανθρώπους με ακόμα λιγότερες γνώσεις, να κάνουμε τον γύρο του κόσμου με τα σκάφη της, ή να κάνουμε κάποια κομμάτια, όπως αυτό που εγώ έχω διαλέξει. Τα σκάφη δεν ήταν στο επίπεδο της συντήρησης και εξοπλισμού που θα περίμενα, χαθήκανε μέρες εκπαίδευσης, υπήρχαν κενά στα θέματα ασφάλειας και υγιεινής, αλλά παρόλα αυτά, κάναμε ιστιοπλοΐα με όλες τις καιρικές συνθήκες, κάναμε όμορφες πλεύσεις, και θα θυμάμαι για πάντα κάποιες εικόνες που είδα κατά την διάρκεια αυτών των 2 εβδομάδων και ελπίζω ότι μέχρι να ξεκινήσει ο γύρος του κόσμου, θα έχει γίνει πιο σοβαρή δουλειά σε αυτόν τομέα.

Στην ερώτηση λοιπόν τι θα πρότεινα, για να βελτιωθεί η εκπαίδευση θα έλεγα τα εξής:
• Πιο συντηρημένα σκάφη, για να μην χάνεται χρόνος εκπαίδευσης
• Καλύτερη διατροφή, για να αποδίδουν καλύτερα οι συμμετέχοντες
• Να μην γίνεται ειδική μεταχείριση σε ορισμένους, επειδή έχουν προφανή προσωπική σχέση με τον σκίππερ.
• Τα τεστ γνώσεων να μην είναι ψεύτικα, για να προκύπτει η πραγματική γνώση των συμμετεχόντων.

Αντώνης Μάγγος.