Φίλες και φίλοι


Το μπλογκ αυτό είναι προσωπικό ημερολόγιο.
Δεν καταγράφω πότε έφαγα πότε ξύπνησα κλπ, αλλά τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μου κατά την περίοδο που χτίζω ένα ιστιοπλοϊκό σκάφος, για οικουμενική χρήση, δηλαδή είναι προσβάσιμο σε όλους, άσχετα φυσικής ικανότητας.

Έτσι, οι άνθρωποι με κινητικές αναπηρίες θα μπορούν ισότιμα και με ασφάλεια να ταξιδεύουν με ιστιοπλοϊκό σκάφος, να συμμετέχουν σε αγώνες ιστιοπλοΐας, να κάνουν διακοπές, να κολυμπάνε σε όμορφες παραλίες και ερημικούς κόλπους, να επισκέπτονται τα νησιά και να απολαμβάνουν τις ομορφιές της θάλασσας.

Στην ιδέα αυτή είχα συνεταίρους που ήδη κουράστηκαν και την "έκαναν" με ελαφρά πηδηματάκια, αλλά και άλλους που ακόμα με στηρίζουν. Η στήριξη είναι και οικονομικής φύσης, εργασία, αλλά και ανοχή στον χρόνο που αφιερώνω σε αυτόν τον σκοπό.

Περισσότερο απ όλους θέλω να ευχαριστήσω την οικογένεια μου, που με ανέχεται και συμμετέχει στα όνειρα μου.

Υπάρχουν πολλά προσωπικά στοιχεία, τα οποία δεν έχουν άμεση σχέση με τον πιο πάνω σκοπό, αλλά συμπληρώνουν τις σκέψεις και τις δραστηριότητες μου σε σχέση με την ιστιοπλοΐα και την θάλασσα, καθώς και με τον κλάδο του θαλάσσιου τουρισμού γενικότερα.

Κάποτε, ένας Ταϋλανδός που γνώρισα στην Παραολυμπιάδα του 2004, μου είπε πως θα περάσω φάσεις μεγάλης απογοήτευσης, θα κουραστώ, θα απελπιστώ, αλλά να μην σταματήσω τον αγώνα που ξεκίνησα... Είχε δίκιο. Ελπίζω να μην φτάσω στο σημείο τα πιο πάνω συναισθήματα που ήδη έχω νοιώσει, να με σταματήσουν.

Thursday, September 2, 2010

ταξίδεμα με πανιά

Παράνομες ναυλώσεις σκαφών

Φέτος το καλοκαίρι, κατέπλευσα 3-4 φορές στο νότιο λιμάνι της Ερμιόνης, για ανεφοδιασμό και για κάποια επισκευή στο ψυγείο του σκάφους μου.

Παρακολούθησα live (και κατέγραψα με την κάμερα μου κάποιες σκηνές) 3 καταμαράν με Γερμανική σημαία, με Γερμανούς σκίππερς, να αδειάζουν πελάτες, να καθαρίζουν τα σκάφη τους, να κάνουν μικροεπισκευές, και να επιβιβάζουν νέους πελάτες και να φεύγουν. Το ένα σκάφος λέγεται JONATHAN, το άλλο DIDYMA (αυτό το όνομα γράφει στην πλώρη του, στην πρύμνη δεν γράφει όνομα), και το τρίτο χωρίς κανένα όνομα. Αποκλείεται αυτά τα σκάφη, στην κατάσταση που τα είδα, να έχουν περάσει Ελληνική επιθεώρηση και να έχουν εφοδιαστεί με επαγγελματική άδεια.
Κατά την διάρκεια του ταξιδιού μου, συναντήθηκα 3-4 φορές με τα 2 από τα 3 αυτά σκάφη σε διάφορα μέρη, με το ίδιο πλήρωμα και με άλλους επιβάτες-πελάτες. Η διαφορά πελάτη-φίλου που φιλοξενείται είναι εμφανής.
«Ψάρεψα» ντόπιους στην Ερμιόνη, και μου είπαν πως τα σκάφη νοικιάζονται συνέχεια, όλο το καλοκαίρι. Νοικιάζουν και αυτοκίνητο, για να πηγαινοφέρνουν τους πελάτες τους.

Την τελευταία φορά που βρέθηκα στην Ερμιόνη, δίπλα μου ήταν δεμένο ένα jeanneau 42, σε άριστη κατάσταση, με πολύ σχολαστικό ιδιοκτήτη. Το σκάφος είναι σαν μπιμπελό. Έχει αγγλική σημαία και έχει ssr, άρα… αποκλείεται να είναι για commercial use, και αποκλείεται να έχει πάρει Ελληνική επαγγελματική άδεια. Όμως οι ντόπιοι τον γνωρίζουν τον σκίππερ, και μου είπαν πως το νοικιάζει σε 1 ή σε 2 ζευγάρια, και περνάει συχνά από εκεί, με τους πελάτες του.

Δεν ξέρω πως μπορώ να αποδείξω ότι συμβαίνει αυτό. Οι ντόπιοι που γνωρίζουν τους ανθρώπους αυτούς, κερδίζουν χρήματα από αυτούς στις ταβέρνες και στις καφετέριες τους, και δεν μιλάνε. Οι περισσότεροι άλλοι, δεν μπορούν να καταλάβουν εάν πρόκειται για τουρίστες, ή εάν είναι παράνομοι επαγγελματίες, άλλωστε πόσοι ντόπιοι να γνωρίζουν τους νόμους?
Έχω φωτογραφίες και βίντεο. Το λιμεναρχείο απόν, όσο έκατσα εκεί, λιμενικό δεν είδα. Μόνο μια κυρία που εργάζεται συμβασιούχος στον Δήμο, και μοιράζει χαρτιά για τα λιμενικά τέλη. Πάντως η κυρία αυτή καταγράφει καθημερινά όσα σκάφη έχουν όνομα. Αντί να της δώσουν ένα μπλοκάκι και να εισπράττει άμεσα τα τέλη, πρέπει να πάμε στην άλλη πλευρά της πόλης, και να πληρώσουμε τα τέλη στο λιμεναρχείο. Αμφιβάλλω εάν το κάνει κανένας, εγώ πάντως δεν το έκανα. Αυτό έλλειπε, να κάνω τόσο ποδαρόδρομο για να πληρώσω 3 ευρώ!
Ο νερουλάς, σίγουρα θα ξέρει ποιος είναι ο καθένας που κάθε τόσο καταπλέει, και τι κάνει. Στις μικρές κοινωνίες, δεν κρύβεσαι εύκολα. Άραγε τι μπορούμε να κάνουμε, για να μην είμαστε μπάτε σκύλοι αλέστε?