Φίλες και φίλοι


Το μπλογκ αυτό είναι προσωπικό ημερολόγιο.
Δεν καταγράφω πότε έφαγα πότε ξύπνησα κλπ, αλλά τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μου κατά την περίοδο που χτίζω ένα ιστιοπλοϊκό σκάφος, για οικουμενική χρήση, δηλαδή είναι προσβάσιμο σε όλους, άσχετα φυσικής ικανότητας.

Έτσι, οι άνθρωποι με κινητικές αναπηρίες θα μπορούν ισότιμα και με ασφάλεια να ταξιδεύουν με ιστιοπλοϊκό σκάφος, να συμμετέχουν σε αγώνες ιστιοπλοΐας, να κάνουν διακοπές, να κολυμπάνε σε όμορφες παραλίες και ερημικούς κόλπους, να επισκέπτονται τα νησιά και να απολαμβάνουν τις ομορφιές της θάλασσας.

Στην ιδέα αυτή είχα συνεταίρους που ήδη κουράστηκαν και την "έκαναν" με ελαφρά πηδηματάκια, αλλά και άλλους που ακόμα με στηρίζουν. Η στήριξη είναι και οικονομικής φύσης, εργασία, αλλά και ανοχή στον χρόνο που αφιερώνω σε αυτόν τον σκοπό.

Περισσότερο απ όλους θέλω να ευχαριστήσω την οικογένεια μου, που με ανέχεται και συμμετέχει στα όνειρα μου.

Υπάρχουν πολλά προσωπικά στοιχεία, τα οποία δεν έχουν άμεση σχέση με τον πιο πάνω σκοπό, αλλά συμπληρώνουν τις σκέψεις και τις δραστηριότητες μου σε σχέση με την ιστιοπλοΐα και την θάλασσα, καθώς και με τον κλάδο του θαλάσσιου τουρισμού γενικότερα.

Κάποτε, ένας Ταϋλανδός που γνώρισα στην Παραολυμπιάδα του 2004, μου είπε πως θα περάσω φάσεις μεγάλης απογοήτευσης, θα κουραστώ, θα απελπιστώ, αλλά να μην σταματήσω τον αγώνα που ξεκίνησα... Είχε δίκιο. Ελπίζω να μην φτάσω στο σημείο τα πιο πάνω συναισθήματα που ήδη έχω νοιώσει, να με σταματήσουν.

Tuesday, May 31, 2011

τάξις και ηθική

Η θάλασσα είναι ουσιαστικά σαν ξέφραγο αμπέλι, και προκειμένου να περνάει ένα μήνυμα ελέγχου και ασφάλειας, εδώ και χρόνια έχουν καθιερωθεί γραφειοκρατικές διαδικασίες και θεώρηση εγγράφων που παραβιάζουν άμεσα την ελεύθερη μετακίνηση και τα προσωπικά δεδομένα όσων ταξιδεύουν με τα ιδιωτικά σκάφη αναψυχής και τα επαγγελματικά.

Παρά τις ενίοτε αντίξοες καιρικές συνθήκες, δεν έχουμε τραυματισμούς ή θανάτους, στην θάλασσα είναι πάρα πολύ σπάνια τα σοβαρά ατυχήματα με τα σκάφη του κλάδου μας, και ακόμα πιο σπάνια η ύπαρξη τραυματισμών ή θυμάτων.

Παρόλο που υφίσταται όλη αυτή η γραφειοκρατία, εξακολουθούν για παράδειγμα όσοι μεταφέρουν λαθρομετανάστες να εξασκούν αυτήν την απαράδεκτη δραστηριότητα, καθώς και επαγγελματικά σκάφη που χρησιμοποιούνται μόνο για την προσωπική αναψυχή των ιδιοκτητών τους. Όμως, δεν μπορώ να γνωρίζω πόσα θα ήταν τα ατυχήματα ή οι παρανομίες, εάν κι εφ όσον δεν υπήρχαν όλοι αυτοί οι υφιστάμενοι γραφειοκρατικοί έλεγχοι και η ταλαιπωρία που υφίστανται όσοι νοικιάζουν ή χρησιμοποιούν τα σκάφη μας. Πιθανόν χάρη στους γραφειοκρατικούς ελέγχους, να υπάρχει αυτό το επίπεδο ασφάλειας που αντικειμενικά υπάρχει.

Από την στιγμή που το μοντέλο που επικρατεί στην θάλασσα, κρίνεται επιτυχημένο από το ΥΘΥΝΑΛ, και στο νέο προσχέδιο νόμου αντί να μειώνεται η γραφειοκρατία, αυτή γιγαντώνεται κι άλλο, και θεωρώντας νόμιμες τις πρακτικές που έχουν επιλεχθεί να εφαρμοστούν, θα ήθελα να θέσω τον πιο κάτω προβληματισμό:

Δεδομένου ότι στην στεριά ασκείται το μεγαλύτερο μέρος των παράνομων ενεργειών κάθε είδους, περισσότεροι είναι οι λαθρομετανάστες που έρχονται από στεριάς, καθημερινά έχουμε παραγωγή τραυματιών και αναπήρων από τροχαία, δημιουργούνται προβλήματα κυκλοφοριακά και μποτιλιαρίσματα με τεράστιες επιπτώσεις στο περιβάλλον αλλά και με μεγάλο κόστος οικονομικό, γίνονται ληστείες, κλοπές, απαγωγές, κυκλοφορούν πολυτελέστατα αυτοκίνητα που δεν δηλώνονται για τεκμήριο κλπ, γιατί δεν εφαρμόζονται ανάλογες πρακτικές, ακολουθώντας την πεπατημένη και επιτυχημένη συνταγή που εφαρμόζεται στην θάλασσα?

Είναι απλό: Πριν ξεκινήσεις με το αυτοκίνητο ή το μηχανάκι σου, να πηγαίνεις στην τροχαία ή στο τοπικό αστυνομικό τμήμα, να πάρεις μια ανάλογη άδεια απόπλου, θα λες ποιοι είναι μαζί σου σαν συνεπιβάτες, που θα πάτε και σε πόσες ώρες θα επιστρέψετε. Έτσι θα μπορούν τα αστυνομικά όργανα να σε αποτρέπουν για παράδειγμα να πας από το Σύνταγμα, ενώ υπάρχει κάποια συγκέντρωση αγανακτισμένων, και δεν θα συντελέσεις στην δημιουργία μεγαλύτερου μποτιλιαρίσματος αλλά και νέφους. Δειγματοληπτικά, θα σε σταματάνε κατά την διάρκεια της πορείας σου, και θα ελέγχουν την ταυτοπροσωπία όσων επιβαίνουν στο αυτοκίνητο, και να ελέγχεσαι εάν κινείσαι στα πλαίσια της άδειας που έχεις λάβει. Πριν τον οδικό «απόπλου», θα ελέγχονται και όλα τα έγγραφα του αυτοκινήτου: Η άδεια κυκλοφορίας, τα τέλη, η ασφάλεια να είναι σε ισχύ, το φαρμακείο και ο πυροσβεστήρας σε ισχύ, το πιστοποιητικό του ΚΤΕΟ και η κάρτα των καυσαερίων, οι αλυσίδες και το τρίγωνο, κλπ. Πως γίνεται να είμαστε απροστάτευτοι από όλους αυτούς που δεν έχουν τα τυπικά προσόντα για να οδηγήσουν το αυτοκίνητο τους?

Έτσι θα απαλλαγούμε άπαξ δια παντός από την μάστιγα με τις πλαστές πινακίδες, τα ανασφάλιστα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν, τα ανέλεγκτα αυτοκίνητα από το ΚΤΕΟ κλπ, τους μπαταχτσήδες που δεν πληρώνουν τα τέλη κυκλοφορίας. Θα απαλλαγούμε από όλα τα ακατάλληλα αυτοκίνητα που κανένας δεν τα ελέγχει και δυστυχώς κυκλοφορούν, θα εμπεδωθεί αίσθημα πραγματικής ασφάλειας σε όλο τον κόσμο.
Πως θα οργανώσει κάποιος μια ληστεία Τράπεζας ας πούμε, όταν θα ελέγχονται συνεχώς οι πολίτες και η κυκλοφορία των οχημάτων, με τα οποία διαφεύγουν οι ληστές?  Πως θα συνεχίσουν να κυκλοφορούν πολυτελή «μαϊμού» αυτοκίνητα που έχουν καταθέσει πινακίδες για να μην έχουν τεκμήρια? Πως θα συνεχίσουν να κυκλοφορούν αυτοκίνητα με ξένες πινακίδες, ενώ τα οδηγούν Έλληνες ή ξένοι που ζούνε μόνιμα εδώ?

Καλός ο σεβασμός στην ελευθερία του κάθε πολίτη, αλλά όλη αυτή η ασυδοσία που επικρατεί είναι εις βάρος της ασφάλειας και της τάξης όσων είμαστε νόμιμοι. 

Αν και αρχικά είχα αντιρρήσεις σε όλους αυτούς τους γραφειοκρατικούς ελέγχους στην θάλασσα και στα σκάφη, μπορώ να πω πως μάλλον έσφαλλα. Ζητάω λοιπόν την εφαρμογή όσων προβλέπει το σχέδιο νόμου, αλλά τώρα πια θέλω να εφαρμοστούν ανάλογα και στην στεριά. Είναι παράλογο τόσο σωστά μέτρα να εφαρμόζονται μόνο στην θάλασσα, ενώ στην στεριά είναι ο μεγάλος αριθμός των παρανόμων αλλά και του κινδύνου για ατυχήματα. Η ασφάλεια και η τάξη είναι άραγε μόνο για την θάλασσα? Η στεριά δεν είναι υπό την μέριμνα του κράτους?

Μετά τιμής

Αντώνης Μάγγος

ΥΓ. Εάν είναι λογικά όσα γράφω πιο πάνω, τότε είναι λογικά τα σχετικά άρθρα του σχεδίου νόμου για τον θαλάσσιο τουρισμό. Εάν δεν είναι λογικά, τότε θα πρέπει το σχέδιο νόμου να πάει στον κάλαθο των αχρήστων, και να συνταχτεί ένας νέος νόμος, που θα καταργεί την γραφειοκρατία και τους άσκοπους ελέγχους που αμαυρώνουν την εικόνα του θαλάσσιου τουρισμού. Ο νόμος πρέπει να βοηθάει την ανάπτυξη του κλάδου, και όχι να τον καταδικάζει σε θάνατο.

Sunday, May 8, 2011

διαβούλευση

Στα πλαίσια της διαβούλευσης για τον νέο νόμο (http://www.opengov.gr/ythynal/?p=34) έστειλα τις πιο κάτω προτάσεις-απόψεις:

Γενικό σχόλιο περί του νέου νόμου:

Τι αλλάζει στον θαλάσσιο τουρισμό μετά από τον νέο νόμο?
Περισσότερη ταλαιπωρία και περισσότερη γραφειοκρατία σε έναν κλάδο που παρά τα προβλήματα βρισκόταν σε ανάπτυξη έως ότου η προηγούμενη κυβέρνηση αποφάσισε να ξεκινήσει έναν αγώνα να τον δυσφημίσει και να τον καταστρέψει, κι από τότε τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο.
Με τον νέο νόμο, τα παράβολα ανά μέτρο που πληρώνουμε αυξάνονται από 15 σε 20 ευρώ, από 30 σε 40 ευρώ, αυξάνεται ο ετήσιος φόρος του νόμου 27/75, περισσότεροι και πιο πολύπλοκοι έλεγχοι,  καταστάσεις, θεωρήσεις, ταυτοπροσωπίες, έλεγχοι αστυνομικού χαρακτήρα, οικονομικά κίνητρα σε όσους χρησιμοποιούσαν τα επαγγελματικά σκάφη τους για την προσωπική τους αναψυχή και μόνο, να πληρώσουν λιγότερα χωρίς καμία περαιτέρω συνέπεια… Αυτοί είναι οι άξονες του νέου νόμου.
Αυτός δεν είναι ένας νόμος που θα συντελέσει στην ανάπτυξη του κλάδου, αλλά ο μοναδικός λόγος ύπαρξης του είναι να μαζέψει το κράτος κάποια λεφτά, κατά το διάστημα που ο κλάδος θα πνέει τα λοίσθια. 

Δεν γίνεται κανένας διαχωρισμός ανάμεσα στα ιστιοπλοϊκά επαγγελματικά σκάφη με τα μηχανοκίνητα, παρά μόνο ως προς το ότι τα ιστιοπλοϊκά παραμένουν άνευ πληρώματος μέχρι τα 20 μέτρα, ενώ το όριο στα μηχανοκίνητα πέφτει στα 18 μέτρα, λες και κάποιος που μπορεί να αναλάβει την διακυβέρνηση μιας θαλαμηγού 18 μέτρων, δεν μπορεί να κάνει το ίδιο και σε μια θαλαμηγό 19 μέτρων.

Τα ιστιοπλοϊκά σκάφη από τα τέλη της δεκαετίας του 70, έχουν δημιουργήσει έναν μοχλό ανάπτυξης και προβολής όλων των νησιών της χώρας μας, ανεξάρτητα από την ένταση του ανέμου που φυσάει στην χώρα μας τα καλοκαίρια. Η χώρα μας έπρεπε να είναι ο παράδεισος της παγκόσμιας ιστιοπλοϊκής δραστηριότητας, αλλά αντί αυτού, μας ανταγωνίζονται χώρες που υπολείπονται σε φυσική ομορφιά και διαμόρφωση, ενώ η γείτονα χώρα η Τουρκία πουλάει στους πελάτες της το δικό μας προϊόν, με πολύ πιο δελεαστικό τρόπο. Προσφέρουν μαρίνες και εγκαταστάσεις, έργα υποδομής και επενδύσεις για το μέλλον, μηδενική γραφειοκρατία και απλουστευμένες διαδικασίες για τους πλοιοκτήτες και τους τουρίστες, την ώρα που εμείς τους διώχνουμε. Ένας επενδυτής που θέλει να ασχοληθεί με τον θαλάσσιο τουρισμό έχει κάθε λόγο να επενδύσει στην Τουρκία, και κανέναν για να έρθει στην χώρα μας.

Αφήστε ήσυχα τα ιστιοπλοϊκά σκάφη, απλουστεύστε τις διαδικασίες και την γραφειοκρατία, μην κάνετε τα πράγματα χειρότερα από ότι είναι ήδη. Οι ιστιοπλόοι δεν μολύνουμε το περιβάλλον,  χρησιμοποιούμε αιολοκή ενέργεια, ταξιδεύουμε σε όλες τις καιρικές συνθήκες και προσφέρουμε στις τοπικές οικονομίες, και φυσικά στην Εθνική οικονομία.

Και έρχεται ο νέος νόμος, που θα λειτουργήσει σαν την ταφόπλακα του Ελληνικού θαλάσσιου τουρισμού. Διότι είναι ένας νόμος αντιγραφή των προηγούμενων, με περισσότερη γραφειοκρατία και διαδικασίες, ενώ δεν λύνει κανένα από τα υπάρχοντα χρονίζοντα προβλήματα του κλάδου.

Θα φέρω μερικά παραδείγματα:
Σύμφωνα με τον νέο νόμο θα γίνεται ταυτοπροσωπία όλων όσων αποφάσισαν να νοικιάσουν και να επιβιβαστούν σε ένα σκάφος, παρά την προφανή παραβίαση των προσωπικών δεδομένων τους και την ταλαιπωρία των τουριστών που αφού φτάσουνε στην χώρα μας και εν συνεχεία στο λιμάνι αφετηρίας, θα αντιμετωπίσουνε ατελείωτες ουρές και επιπλέον καθυστερήσεις. Αλλά θα δεχτώ πως στον βωμό μην βρεθεί κάποιος πονηρός Έλληνας να ταξιδεύει αυτός με την οικογένεια του, ενώ έχει δηλώσει ότι επιβαίνουν στο επαγγελματικό του σκάφος κάποιοι τουρίστες, πρέπει να γίνονται περισσότεροι έλεγχοι ανεξαρτήτως κόστους. Αφού λοιπόν τα λιμεναρχεία του λιμένα αφετηρίας θα κάνουν αυτούς και ποιος ξέρει πόσους ακόμα ελέγχους, ποιος φέρει την ευθύνη εάν στον πρώτο κόλπο που θα καταπλεύσει το σκάφος αυτό δεν θα αποβιβαστούν οι «τουρίστες» και δεν θα ανέβουν στο σκάφος οι λαθρέμποροι για παράδειγμα που θα περάσουν απέναντι να φορτώσουν 50-100 λαθρομετανάστες? Ο πλοιοκτήτης? Τι προβλέπει ο νέος νόμος για το γεγονός ότι συνάδελφοι μας είναι θύματα τέτοιων καταστάσεων, και εν συνεχεία τα σκάφη τους κατάσχονται και ταλαιπωρούνται για χρόνια μέχρι να δικαιωθούνε τελικά, αλλά εν τω μεταξύ έχουν καταστραφεί οικονομικά? Αφού ο μόνος στόχος του νόμου είναι οι επονομαζόμενοι «μαϊμού» ιδιοκτήτες, δεν είναι πολύ πιο απλό να γίνονται αιφνιδιαστικοί έλεγχοι στα νησιά και στους κόλπους, όπως συμβαίνει στην Ιταλία? Όταν νοικιάζεις ένα σκάφος στην Ιταλία, δεν θεωρείς πουθενά ναυλοσύμφωνα, δεν φτιάχνεις καταστάσεις, δεν τρέχεις στα λιμεναρχεία, δεν κάνεις ταυτοπροσωπίες. Απλώς γίνονται ουσιαστικοί έλεγχοι στα λιμάνια και στους κόλπους που προσεγγίζουν τα σκάφη, και δεν τολμάει κανένας να βρεθεί παραβάτης σε έναν τέτοιον έλεγχο γιατί πέφτει βαρύς ο πέλεκυς. Εκεί οι φορολογικές και οι λιμενικές αρχές κάνουν ουσιαστικούς ελέγχους, όχι τους συλλέκτες χαρτιών και εντύπων.

Υπάρχει μεγάλη ζήτηση διεθνώς για τις λεγόμενες φλοτίλες και το cabin charter. Μεγάλα γκρουπ ανθρώπων ή μεμονωμένοι άνθρωποι πληρώνουν ένα αντίτιμο για να συμμετάσχουν μαζί με άλλους σε έναν εξαιρετικά όμορφο τρόπο διακοπών. Άραγε αυτοί που ετοιμάζουν και αυτοί που ψηφίζουν νόμους καταλαβαίνουν σε τι αναφέρομαι? Κι όμως, θα ψηφίσουν τον όποιο νόμο για τον τουρισμό! Ένας νόμος που μετράει μέρες, τόσες μέρες την πενταετία, τόσες μέρες λιγότερες εάν παλιώσει το σκάφος, τι μπορεί να κάνει για τις πραγματικές ανάγκες της αγοράς που για να ανταποκριθούμε θα είμαστε παράνομοι ή στα όρια της νομιμότητας ανάλογα από ποια σκοπιά το βλέπει κάποιος? Πόσες μέρες ναύλου κάνει το leading boat μιας φλοτίλας? Τι ναυλοσύμφωνο θα κάνει ο πλοιοκτήτης σε ένα cabin charter?

Τι θα απογίνει με αυτόν το παχύ φάκελο των ναυτιλιακών εγγράφων και των πιστοποιητικών που ελέγχονται π.χ. κάθε Σάββατο που φεύγει το σκάφος από το λιμάνι, και από κάθε λιμεναρχείο των ενδιάμεσων λιμανιών, που παρόλο που δεν χρειάζεται (σύμφωνα και με αυτόν, αλλά και με τον προηγούμενο νόμο) να τρέχουμε από λιμεναρχείο σε λιμεναρχείο, τελικά αυτό συμβαίνει στην πράξη. Σε άλλες χώρες υπάρχει ένα έγγραφο, άντε δύο. Εμείς κουβαλάμε 15 με 20 έγγραφα που ελέγχονται καθημερινά, και οι πελάτες μας θα πρέπει να αντιμετωπίσουν σε κάθε λιμάνι αυτόν τον γραφειοκρατικό έλεγχο εγγράφων στα Ελληνικά που δεν ξέρουν τι σημαίνουν.

Είναι πολλά τα θέματα τέτοιου χαρακτήρα, αλλά ας μην το κουράσω άλλο προς το παρόν. Άλλωστε ο νόμος δεν έχει την παραμικρή σχέση με τουριστική ανάπτυξη, αλλά είναι ένας νόμος γιγάντωσης της γραφειοκρατίας.

Εξαίρεση, το άρθρο 20 του νέου νόμου, είναι μια θετική έκπληξη αφού αναγνωρίζει την ύπαρξη και την αναγκαιότητα ανάπτυξης ενός εναλλακτικού τρόπου διακοπών, τον αλιευτικό τουρισμό. Παρόλα αυτά, ο κλάδος αυτός δεν έχει αναπτυχθεί παγκοσμίως γιατί κάποιοι τουρίστες θέλουν να δούνε παραδοσιακά αλιευτικά όργανα, ούτε να περιηγηθούν σε εγκαταστάσεις ιχθυοκαλλιέργειας με ένα σκάφος, πόσο μάλλον για να πάνε με την ψαρόβαρκα ή με την τράτα στην παραδίπλα παραλία για να κολυμπήσουν. Προσπαθώ να φανταστώ τους επαγγελματίες ψαράδες που έχω κατά καιρούς συναντήσει να μιλάνε αγγλικά και να περιφέρουν τουρίστες με τα σκάφη τους! Το youtube είναι γεμάτο από βίντεο με τέτοιες μορφές τουρισμού σε όλο τον κόσμο, και αφορά μεγάλα μηχανοκίνητα σκάφη που επιδίδονται οι τουρίστες στο ψάρεμα καρχαριών, τόνων ή ξιφία με μεγάλα καλάμια, πληρώνοντας διόλου ευκαταφρόνητα ποσά. Το άρθρο αυτό είναι μια καλή αρχή, αλλά προς το παρόν δεν νομίζω ότι γίνεται να αναπτυχθεί αυτός ο κλάδος με τα υπάρχοντα αλιευτικά σκάφη και με τους παραδοσιακούς Ελληνικούς τρόπους ψαρέματος, εκτός κι αν ο στόχος του άρθρου αυτού είναι οι υπάρχοντες ψαράδες να παρουσιάζουν σαν τουρίστες τους Αιγύπτιους που συνήθως χρησιμοποιούν για εργατικό προσωπικό!

Έχω μεγάλη αμφιβολία ότι τα σχόλια μου θα ληφθούν υπ όψιν. Άλλωστε ο νόμος πρέπει σύντομα να ψηφιστεί για να αρχίσει η ονομαζόμενη περαίωση όσων έχουν χαρακτηριστεί «μαϊμού» επαγγελματίες. Οι πραγματικοί επαγγελματίες και ο πραγματικός κλάδος μας, δεν νομίζω πως απασχόλησε πραγματικά τους αρμόδιους.

Επιμέρους προτάσεις-σχόλια σε ορισμένα άρθρα:
Άρθρο 2
παράγραφος 1, εδάφιο ζζ: Εφ όσον κάποιος πλοιοκτήτης είναι μέλος κάποιου επαγγελματικού σωματείου, κατά την έκδοση της άδειας θα προσκομίζει σχετική βεβαίωση.
Σε τι αποσκοπεί η προσκόμιση αυτού του εγγράφου? Μοναδικό αποτέλεσμα αυτού, είναι τα μέλη των σωματείων να επιβαρύνονται με την προσκόμιση περισσότερων δικαιολογητικών. Σαν να τιμωρούνται επειδή είναι μέλη στο σωματείο τους.
Εάν ο σκοπός αυτής της διαδικασίας είναι τα κατατόπους σωματεία να εγγράφουν μέλη και να έχουν κάποιον έλεγχο και ευθύνη για το εάν και ποιοί είναι όντως σωστοί επαγγελματίας, τότε ο περιορισμός της προσκόμισης τέτοιας βεβαίωσης μόνο στα ήδη εγγεγραμμένα μέλη των σωματείων, ακυρώνει τον σκοπό της.
Κατά την διαδικασία της ανανέωσης της άδειας (παράγραφος 2), απουσιάζει η προσκόμιση παρόμοιου δικαιολογητικού, άρα καθίσταται ακόμα πιο ανεξήγητη η προσκόμιση του στην έκδοση της αρχικής άδειας.
Παράγραφος 2, εδάφιο γ.
Η θεώρηση του ΕΕΠΣΕΠΑ από την ΔΟΥ θα δημιουργήσει τεράστιο όγκο εργασίας, χαμένες εργατοώρες, και θα συντελέσει  στην επιπλέον γιγάντωση της γραφειοκρατίας δεδομένου ότι οι πλοιοκτητικές εταιρείες υπόκεινται έτσι κι αλλιώς σε τακτικούς και έκτακτους ελέγχους από τις αρμόδιες ΔΟΥ, και δεδομένου ότι το εδάφιο ε της αυτής παραγράφου έτσι κι αλλιώς προβλέπει την προσκόμιση φορολογικής ενημερότητας του αιτούντος της ανανέωση της άδειας πλοιοκτήτη.
Φορολογικά ενήμερος πλοιοκτήτης σημαίνει πως έχει ελεγχθεί συνολικά και για τις τυπικές αλλά και για τις ουσιαστικές του υποχρεώσεις προς την ΔΟΥ.
Η μη εμπρόθεσμη απόδοση του ΦΠΑ ή η μη εμπρόθεσμη θεώρηση ενός ναυλοσυμφώνου, επισύρει σχετικά πρόστιμα και προσαυξήσεις επί του ΦΠΑ. Μετά την πληρωμή τους, ποιος ο λόγος να μην λαμβάνονται υπ όψιν τα ναυλοσύμφωνα αυτά για την ανανέωση της άδειας?
Πλοιοκτητικές εταιρείες που εκμεταλλεύονται περισσότερα του ενός σκάφη, καταθέτουν συνολική δήλωση ΦΠΑ και όχι ανά σκάφος, και μάλιστα πρώτα αφού πρώτα συμψηφιστεί ο ΦΠΑ των εξόδων. Για να μπορέσουν οι αρμόδιες ΔΟΥ να βεβαιώσουν πάνω στο ΕΕΠΣΕΠΑ έχει αποδοθεί ο ΦΠΑ των συγκεκριμένων ναύλων, θα πρέπει να γίνεται κάθε χρόνο τόσο αναλυτικός έλεγχος στις εταιρείες αυτές, με αποτέλεσμα να βραχυκυκλώσουν τα πάντα.  
Παράγραφος 3, εδάφιο γ.
Στο παρελθόν έχουν συμβεί πολλά περιστατικά που για διάφορους λόγους ανακλήθηκαν επαγγελματικές άδειες, και αφού καταβλήθηκαν οι αναλογούντες φόροι κλπ, οι πλοιοκτήτες συνέχισαν την επαγγελματική τους δραστηριότητα με τα σκάφη αυτά. Γιατί να μην μπορεί ένα σκάφος να επαναχαρακτηριστεί επαγγελματικό, εφ όσον ο πλοιοκτήτης πιθανόν να θεωρήσει ότι έχει λόγους να το κάνει, και αφού θα έχει ήδη καταβάλλει τους δασμούς και τους φόρους που πιθανόν θα βαρύνεται από τον αποχαρακτηρισμό του σκάφους αυτού?
Παράγραφος 5, εδάφιο α
Σε πολλές περιπτώσεις η προθεσμία των 30 ημερών (που ίσχυε και στον προηγούμενο νόμο) έχει αποδειχτεί ανεπαρκής και έχει δημιουργήσει πολλά προβλήματα σε συναδέλφους. Για παράδειγμα στις περιπτώσεις που ο νέος πλοιοκτήτης επιθυμεί την μετανηολόγηση του σκάφους (που είναι χρονοβόρα διαδικασία) ή όταν το σκάφος έχει ζημιές και ο νέος ιδιοκτήτης πρόκειται να κάνει ο ίδιος τις επισκευές ή τις όποιες μετασκευές για την βελτίωση και την αναβάθμιση του, με αποτέλεσμα το σκάφος για ένα διάστημα να στερείται πιστοποιητικού ασφαλείας σε ισχύ. Προτείνω η προθεσμία να γίνει τουλάχιστον ένα τρίμηνο και όχι 30 ημέρες. Μεταβιβάσεις σκαφών γίνονται πολλές φορές εκτός της περιόδου ναύλωσης των σκαφών, όταν το πιστοποιητικό ασφαλείας πιθανόν να έχει λήξει, και το σκάφος ήδη βρίσκεται σε δεξαμενισμό προκειμένου να συντηρηθεί για την νέα περίοδο από τον νέο πλοιοκτήτη.
Παράγραφος 5, εδάφιο β.
Σε περίπτωση που στον τελικό νόμο παραμείνει η υποχρέωση του εδαφίου γ της παραγράφου 2 του παρόντος άρθρου, τότε θα πρέπει κατά την αλλαγή πλοιοκτησίας ή του εφοπλισμού να προσκομίζεται αντίστοιχο θεωρημένο αντίγραφο του ΕΕΠΣΕΠΑ από την ΔΟΥ, ώστε η αρμόδια Υπηρεσία να αρχειοθετεί το έγγραφο αυτό στην μερίδα του πλοίου (στο μητρώο και στον ατομικό φάκελο- αρχείο του πλοίου του άρθρου 6 του παρόντος νόμου), για να χρησιμοποιηθεί για την μελλοντική ανανέωση της άδειας. Αλλιώς θα είναι πρακτικά αδύνατο στον νέο πλοιοκτήτη μετά από κάποια χρόνια, όταν θα έρθει η στιγμή της ανανέωσης της άδειας να βρίσκει τα στοιχεία αυτά.

Άρθρο 4, παράγραφος 4.
Δεν αντιλαμβάνομαι που αποσκοπεί το εδάφιο αυτό. Μόνο σε χώρες με έλλειμμα δημοκρατίας γίνονται τέτοιοι έλεγχοι, ταυτοπροσωπίες και καταγραφή ποιος κινείται και που πάει. Στην Γαλλία, στην Αγγλία και στην Ιταλία που έχω ταξιδέψει, δεν ζητήθηκε από κανέναν να καταγραφεί ποιος είμαι και που πάω. Μόνο στην Τουρκία έπρεπε να δώσω το διαβατήριο μου και να καταγραφούν τα στοιχεία μου σε αντίστοιχες καταστάσεις. Για ποιο λόγο θα πρέπει να υπάρχουν τέτοια έγγραφα και διαδικασίες? Όταν ενοικιάζεται κάποιο αυτοκίνητο, καταγράφονται οι φίλοι ή οι συγγενείς αυτού που νοικιάζει το αυτοκίνητο αυτό και που τυχόν θα επιβιβαστούν σε αυτό? Για ποιο λόγο πρέπει να καταγράφονται τα προσωπικά δεδομένα όσων ταξιδεύουν με ένα σκάφος?
Αυτή η παράγραφος θυμίζει άλλες εποχές και άλλα καθεστώτα. 

--------------------------
Αντώνης Μάγγος