Φίλες και φίλοι


Το μπλογκ αυτό είναι προσωπικό ημερολόγιο.
Δεν καταγράφω πότε έφαγα πότε ξύπνησα κλπ, αλλά τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μου κατά την περίοδο που χτίζω ένα ιστιοπλοϊκό σκάφος, για οικουμενική χρήση, δηλαδή είναι προσβάσιμο σε όλους, άσχετα φυσικής ικανότητας.

Έτσι, οι άνθρωποι με κινητικές αναπηρίες θα μπορούν ισότιμα και με ασφάλεια να ταξιδεύουν με ιστιοπλοϊκό σκάφος, να συμμετέχουν σε αγώνες ιστιοπλοΐας, να κάνουν διακοπές, να κολυμπάνε σε όμορφες παραλίες και ερημικούς κόλπους, να επισκέπτονται τα νησιά και να απολαμβάνουν τις ομορφιές της θάλασσας.

Στην ιδέα αυτή είχα συνεταίρους που ήδη κουράστηκαν και την "έκαναν" με ελαφρά πηδηματάκια, αλλά και άλλους που ακόμα με στηρίζουν. Η στήριξη είναι και οικονομικής φύσης, εργασία, αλλά και ανοχή στον χρόνο που αφιερώνω σε αυτόν τον σκοπό.

Περισσότερο απ όλους θέλω να ευχαριστήσω την οικογένεια μου, που με ανέχεται και συμμετέχει στα όνειρα μου.

Υπάρχουν πολλά προσωπικά στοιχεία, τα οποία δεν έχουν άμεση σχέση με τον πιο πάνω σκοπό, αλλά συμπληρώνουν τις σκέψεις και τις δραστηριότητες μου σε σχέση με την ιστιοπλοΐα και την θάλασσα, καθώς και με τον κλάδο του θαλάσσιου τουρισμού γενικότερα.

Κάποτε, ένας Ταϋλανδός που γνώρισα στην Παραολυμπιάδα του 2004, μου είπε πως θα περάσω φάσεις μεγάλης απογοήτευσης, θα κουραστώ, θα απελπιστώ, αλλά να μην σταματήσω τον αγώνα που ξεκίνησα... Είχε δίκιο. Ελπίζω να μην φτάσω στο σημείο τα πιο πάνω συναισθήματα που ήδη έχω νοιώσει, να με σταματήσουν.

Thursday, August 28, 2008

ένα μπουρδέλο είμαστε...

Οι γόπες από τα τσιγάρα, όσες δεν επικάθονται στον βυθό περιμένοντας την Δευτέρα παρουσία, καταλήγουν στο στομάχι των ψαριών (κάποια εξ αυτών πνίγονται, έχουν βρεθεί σφηνωμένες γόπες στα βράγχια τους), οι πλαστικές σακούλες το ίδιο (περιμένουν με τις γόπες την Δευτέρα παρουσία), τα λύματα (από τα σκάφη αλλά και τις παραθαλάσσιες ταβέρνες και όχι μόνο) στα λιμάνια και τους κόλπους, δημιουργούν μια λάσπη που επικάθεται στον βυθό και "πνίγει" την βλάστηση και υποβαθμίζει το περιβάλλον, τα άκαυστα πετρέλαια και τα καυσαέρια καταλήγουν επίσης στην θάλασσα, κλπ.

Εχθές, μιλούσα με έναν επιθεωρητή μεγάλου οργανισμού, και αναφέρθηκα στο θέμα, και μου είπε πως δεν υπάρχει ο παραμικρός έλεγχος στα καυσαέρια, στους ρύπους στις μηχανές των σκαφών και των κότερων (υπό μορφή ΚΤΕΟ, κάρτας καυσαερίων κλπ), ενώ τα περισσότερα σκάφη έχουν ξένες σημαίες, και δεν περνάνε ούτε την πιο απλή επιθεώρηση από τις Ελληνικές αρχές ή από τις αρχές τις χώρας τους!!! Ο καθένας πράττει κατά συνείδηση, και η συνείδηση είναι δυστυχώς κάτι που απουσιάζει από αυτήν την χώρα.

Τα λιμεναρχεία θα έπρεπε τουλάχιστον να ζητάνε από κάποιον πιστοποιημένο οργανισμό κάποιο πιστοποιητικό αξιοπλοΐας, αλλά... αυτό δεν υφίσταται στην πράξη.

για την φορολόγηση των εισοδημάτων μέχρι 10,500 ευρώ

Με αφορμή τα οικονομικά μέτρα που εξαγγέλθηκαν εχθές από τον υπουργό Οικονομίας, έχω άλλη μια απορία:

Αντί να φορολογούν τους μικρούς επαγγελματίες για εισοδήματα μέχρι 10,500 ευρώ, γιατί δεν κάνουν μια βόλτα στον Πόρο, στις Σπέτσες, στο Πόρτο Χέλι, αλλά και σε όλους τους γύρω κόλπους (δεν χρειάζεται να πάνε πιο μακριά, όχι ότι εκεί θα υπάρξει άλλο αποτέλεσμα...), να δούνε σκάφη πολλών εκατομμυρίων ευρώ, το ένα δίπλα στο άλλο, τα περισσότερα με ξένες σημαίες, κυρίως κοινοτικές, κάποια άλλα μαϊμού επαγγελματικά για να παίρνουν φτηνό πετρέλαιο? Να δούνε βίλες, με ιδιωτική παραλία και προσωπική μαρίνα, πάρκινγκ για το ελικόπτερο τους...

Ποιος έχει ελέγξει όλους αυτούς για το ΦΠΑ, για το πόθεν έσχες, για όλη αυτήν την χλιδή που κατά 99,9% δεν συνάδει με τις προσωπικές φορολογικές δηλώσεις όλων αυτών των έξυπνων?

Πως γίνεται να είμαστε μια φτωχή χώρα για να δώσουμε συντάξεις, επιδόματα σε κοινωνικές ομάδες που έχουν ανάγκες, ξεπουλάμε δρόμους, λιμάνια, εγκαταστάσεις, οργανισμούς κλπ αλλά... στις παραλίες μας γίνεται τέτοια παρέλαση από δισεκατομμύρια? Τι είναι όλα αυτά τα σκάφη με Ολλανδικές και Ιταλικές σημαίες, που τα έχουν και τα χρησιμοποιούν Έλληνες? Ποιος από αυτούς έχει ποτέ ελεγχθεί για τεκμήριο?

Όταν θα ξεπουλήσουν και τους υπόλοιπους δρόμους, τα υπόλοιπα αεροδρόμια, τα υπόλοιπα λιμάνια, τι άλλο θα πουλήσουν για να βρουν χρήματα, αφού τα χρήματα περνάνε κάτω από την μύτη τους, μπροστά στα μάτια τους αλλά αυτοί κοιτάνε από την άλλη?

Θα συνέχιζα να τα γράφω με μεγαλύτερη λεπτομέρεια, αλλά νομίζω ότι ο νοών νοείτο...
Τρέξε τώρα να κάνεις περαίωση μέχρι το 2006!!! Δηλαδή, ότι έκλεψες έκλεψες, δώσε κάτι να μην σε αγγίζει τίποτα!!!

Άλλωστε, από το γραφείο του Αλογοσκούφη, πρόσφατα, επέπληξαν διευθύντρια Τελωνείου γιατί ο προσωπικός γιατρός της μητέρας του Υπουργού παραπονέθηκε ότι δεν πέτυχε την υποτιμολόγηση που επιθυμούσε κατά την εισαγωγή του δικού του κότερου...

Αγαπητέ Έλληνα αναγνώστη, εάν θέλεις να δεις κι εσύ μια άσπρη μέρα, αγόρασε κι εσύ ένα κότερο, δανείσου στην ανάγκη, ξεπουλήσου, αλλά... κατάλαβε επιτέλους ότι εάν δεν έχεις πλεούμενο, δεν έχεις τύχη σε αυτήν την χώρα!!!

O tempora, o mores!!!

Tuesday, August 26, 2008

καλοκαίρι 2008



Και τι δεν έγινε φέτος το καλοκαίρι!!!
...ας αρχίσω με φωτοφραφίες:

Μήλος-Κλέφτικο, ταξίδι σε 42 μίλια αέρα στην Μήλο, χταποδάκια, δελφίνια και δελφινοκόριτσα!!!




















Όλα είναι αχταρμάς μέσα στο κεφάλι μου, θα προσπαθήσω να τα βρουν κάποια σειρά οι σκέψεις και τα συναισθήματα, και να γίνουν κατανοητές οι λέξεις που θα γράψω...

Κατ αρχάς, μπορώ να πω πως πέρασα τις καλύτερες διακοπές της ζωής μου. Μετά από πολλά χρόνια, φέτος νοίκιασα το σκάφος μου σε εμένα, έχασα κάμποσα λεφτά που θα μπορούσα να εισπράξω, αλλά χαλάλι μου, αξίζω κι εγώ λίγη ξεκούραση και χαρά.

Ξεκινήσαμε από Πόρο, πήγαμε Τσελεβίνια, Σουπιά, Δοκό, Ερμιόνη με ελαφρύ μελτέμι.
Από Ερμιόνη τραβήξαμε ένα μεγάλο μπράτσο για Μήλο, μείναμε 2 μέρες στο Κλέφτικο, αρόδο, μέχρι να ξεσπάσει το μελτέμι, μέτρησα μέχρι 42 μίλια αέρα στο ανεμόμετρο.

Μετά τραβήξαμε για Κίμωλο και Πολύαιγο, ήθελα να τραβήξω για Δεσποτικό και τις μικρές Κυκλάδες, αλλά... επειδή χορτάσαμε αέρα, είπαμε να μαζευτούμε στον Αργοσαρωνικό πριν φάμε κι άλλες σπιλιάδες που θα μας έκαναν να μην χαλαρώνουμε στις διακοπές μας.

Έτσι, τραβήξαμε προς Λεωνίδιο, μετά Σπέτσες, Τολό, ξανά Σπέτσες, Δοκό και πίσω στο Π. Φάληρο. Όλα αυτά σε 16 μέρες.

Σε αυτό το διάστημα ευχαριστήθηκα μπάνιο, χταπόδια, ψάρεμα, ηρεμία, το απέραντο γαλάζιο σε ηρεμία αλλά και σε φουρτούνα, βράχια, καταδύσεις σε πεντακάθαρα νερά, σε ζωντανές θάλασσες, μέχρι και σμέρνες είδαμε...

Φρέσκο ψαράκι ψητό, ψαρόσουπες, όλα τέλεια.

Είχαμε και τις περιπέτειες μας, μια ομίχλη στην μέση του πουθενά ανάμεσα από Αντίμηλο και Φαλκονέρα, στο Μηρτώο, για μια μιάμιση ώρα βρισκόμασταν στην χώρα που παραμυθιού, τρομακτικό μεν, αλλά άλλη μια απόδειξη του πόσο μικροί είμαστε. Ο αέρας των 42 μιλίων να σηκώνει κύμα στο κύμα, και να σε μαστιγώνει ο αφρός με μανία... Άγριο τοπίο, μοναδικής ομορφιάς.

Μετά από τσιμπούσι και ουζοκατάνυξη στο Κλέφτικο, με 30+ αέρα, μείναμε ακυβέρνητοι στο ντίνκυ, να ζωντανεύει το ενδεχόμενο να βρεθούμε κάποτε στην Κρήτη, και να κωπηλατούμε μισή ώρα για να κάνουμε 100 μέτρα!!!

Δελφίνια είδαμε μόνο την τελευταία μέρα, το μόνο παράπονο που είχα μετά από 200 και περισσότερα μίλια, δεν είχα δει δελφίνια φέτος.
Δεν μας χάλασαν το χατίρι τελικά, μας το κράτησαν για το τέλος.

Θα γκρινιάξω και για πολλά. Για τις σακούλες που έχουν γεμίσει τις θάλασσες μας, για τους κόλπους που ήταν γεμάτοι μέγα-γιώτς, για τα σκατά τους και τα βοθρολύματα στους κόλπους, για τα λύματα στα λιμάνια, για τους Ολλανδούς που έχουν γεμίσει τις θάλασσες μας με νηολόγια Άμστερνταμ που ανάθεμα μου εάν έστω και ένας από αυτούς έχει πληρώσει ΦΠΑ ή έχει καλύψει τα τεκμήρια κλπ, για την πλήρη ανυπαρξία των λιμεναρχείων και του μηδενικού ελέγχου στα πάντα, για το πετρέλαιο που χύνεται στις θάλασσες μας από τα ταχύπλοα αλλά κανένα ΚΤΕΟ δεν τα ελέγχει, για τα μπουκάλια και τα κονσερβοκούτια στους κόλπους που πετάνε οι Ελληναράδες κοτεράδες, αλλά ακόμα είμαι σε ηρεμία από τις διακοπές και θα τα πιάσω ένα ένα όταν θα είμαι πιο φορμαρισμένος...

Έκανα και φίλους, γνώρισα πολλούς, ένας από αυτούς άρχισε να μου λέει για τα τριήμερα της Νέας Γενιάς... Άστα φίλε, του είπα, τα έχω ήδη γράψει, επώνυμα, αλλά ποιος ακούει?

Εις το επανακούειν λοιπόν!!!

Monday, August 4, 2008

happy birthday

η αλήθεια για τον Ελληνικό Νηογνώμονα

O Ελληνικός Νηογνώμων είναι μια άρρωστη επιχείρηση, εδώ και μια δεκαετία τουλάχιστον. Μια ιδιωτική επιχείρηση που υποκαθιστά τον ρόλο του κράτους...

Όλοι οι απόστρατοι της Διεύθυνσης Ελέγχου Εμπορικών Πλοίων του ΥΕΝ, καθώς και παιδιά-ανίψια υψηλόβαθμων του ΥΕΝ, προσλήφθηκαν στον Ελλ. Νηογν. για να πετύχουν το εξής αποτέλεσμα:

Οι ελέγχοντες, ελέγχουν τους μέχρι πρότινος προϊσταμένους τους καθώς και τα βύσματα τους, και εάν κλείσει το μαγαζάκι, θα χάσουν το αποκούμπι τους για όταν αποστρατευτούν και οι ίδιοι!!!

Επί πλέον, οι μέχρι πρότινος υπάλληλοι του ΥΕΝ που προσλαμβάνονται σε διευθυντικές θέσεις, γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα για τις μέχρι πρότινος Υπηρεσίες τους, ξέρουν τις βρωμοδουλειές όσων τους ελέγχουν, και έτσι οι ελέγχοντες όχι μόνο έχουν δεμένα τα χέρια, αλλά... διαπλέκονται με τους ελεγχόμενους, αποσκοπώντας να προσληφθούν στον Ελλ. Νηογνώμονα όταν αποστρατευτούν, περνάνε εγκυκλίους, νόμους κλπ υπέρ του μελλοντικού τους εργοδότη, ώστε... να εξασφαλίσουν την μελλοντική τους πρόσληψη αμέσως μετά την αποστρατεία.

Με τέτοιες πρακτικές, ποια θα μπορούσε να είναι η μοίρα του Ελληνικού Νηογνώμονα, πέραν της έκδοσης πιστοποιητικών κατά τα συμφέροντα των πλοιοκτητών, των συναδέλφων των μετόχων έτσι κι αλλιώς?

Βέβαια, ο κόσμος τόχει τούμπανο, κι εμείς κρυφό καμάρι, κανένας σοβαρός πλοιοκτήτης δεν χρησιμοποιεί τον Ελληνικό Νηογνώμονα, έτσι κι αλλιώς, και η διεθνής αναξιοπιστία των πιστοποιητικών, είναι δεδομένη.

Γι αυτό και από σήμερα, 4/8/2008 τα πιστοποιητικά του Ελληνικού Νηογνώμονα δεν έχουν καμία ισχύ!!! Οι διεθνείς οργανισμοί, τράβηξαν το χαλάκι κάτω από τα πόδια όλων αυτών των λαμόγιων.

Οι λόγοι που εντός των συνόρων, ο Ελλ Νηογνώμων είναι ικανοποιητικός, για τα μικρά σκάφη/ για τα Ελληνικά ύδατα, είναι γιατί... οι αρμόδιοι δεν θέλουν να στείλουν στην ανεργία τους πρώην συναδέλφους τους και τα παιδιά και τα ανίψια τους...