Φίλες και φίλοι


Το μπλογκ αυτό είναι προσωπικό ημερολόγιο.
Δεν καταγράφω πότε έφαγα πότε ξύπνησα κλπ, αλλά τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μου κατά την περίοδο που χτίζω ένα ιστιοπλοϊκό σκάφος, για οικουμενική χρήση, δηλαδή είναι προσβάσιμο σε όλους, άσχετα φυσικής ικανότητας.

Έτσι, οι άνθρωποι με κινητικές αναπηρίες θα μπορούν ισότιμα και με ασφάλεια να ταξιδεύουν με ιστιοπλοϊκό σκάφος, να συμμετέχουν σε αγώνες ιστιοπλοΐας, να κάνουν διακοπές, να κολυμπάνε σε όμορφες παραλίες και ερημικούς κόλπους, να επισκέπτονται τα νησιά και να απολαμβάνουν τις ομορφιές της θάλασσας.

Στην ιδέα αυτή είχα συνεταίρους που ήδη κουράστηκαν και την "έκαναν" με ελαφρά πηδηματάκια, αλλά και άλλους που ακόμα με στηρίζουν. Η στήριξη είναι και οικονομικής φύσης, εργασία, αλλά και ανοχή στον χρόνο που αφιερώνω σε αυτόν τον σκοπό.

Περισσότερο απ όλους θέλω να ευχαριστήσω την οικογένεια μου, που με ανέχεται και συμμετέχει στα όνειρα μου.

Υπάρχουν πολλά προσωπικά στοιχεία, τα οποία δεν έχουν άμεση σχέση με τον πιο πάνω σκοπό, αλλά συμπληρώνουν τις σκέψεις και τις δραστηριότητες μου σε σχέση με την ιστιοπλοΐα και την θάλασσα, καθώς και με τον κλάδο του θαλάσσιου τουρισμού γενικότερα.

Κάποτε, ένας Ταϋλανδός που γνώρισα στην Παραολυμπιάδα του 2004, μου είπε πως θα περάσω φάσεις μεγάλης απογοήτευσης, θα κουραστώ, θα απελπιστώ, αλλά να μην σταματήσω τον αγώνα που ξεκίνησα... Είχε δίκιο. Ελπίζω να μην φτάσω στο σημείο τα πιο πάνω συναισθήματα που ήδη έχω νοιώσει, να με σταματήσουν.

Sunday, January 27, 2008

Ελλάς Ελλήνων Ζαχόπουλων...

Αισθάνομαι γελοίος να ξεφωνίζω για τα χάλια του θαλάσσιου τουρισμού, για τα κερδοσκοπικά παιχνίδια ορισμένων ναυταθλητικών ομίλων, για τα παιχνίδια εξουσίας και εκμετάλλευσης της Ολυμπιακής (κατά τα άλλα) μαρίνας του Δέλτα Φαλήρου, για την ξεπουλημένη σε ιδιώτες Ολυμπιακή μαρίνα Αγίου Κοσμά, κλπ.

Φωνάζω κατά των ληστρικών πρακτικών της ΔΟΥ ΠΛΟΙΩΝ, κατ εντολή και με τις ευλογίες της ηγεσίας του Υπουργείου Οικονομικών, ληστικές επιθέσεις κατά των μικρών που προσπαθούν να βγάλουν ένα μεροκάματο από τον θαλάσσιο τουρισμό, και με την ανοχή (προφανώς έναντι αμοιβής) της φοροδιαφυγής των μεγάλων...

Φωνάζω κατά του ΥΕΝ και των ανευθυνουπεύθυνων της Διεύθυνσης Λιμενικής Αστυνομίας, με τα τραγελαφικά λάθη τους αλλά και με τα τραγικά κενά της νομοθεσίας...

Χρόνια τώρα, φωνάζω, κι ελπίζω κάποιος να μου ζητήσει τον λόγο, να μου κάνει μήνυση γιατί τον θίγω, να αντιδράσει με οποιονδήποτε τρόπο...

Και τι έγινε?
Τίποτα!!!

Η Ζαχοπουλιάδα έχει αποδείξει ότι τελικά δεν είναι τυχαία όλη αυτή η αφασία, και πάλι όμως ο κόσμος κάθεται σπίτια του, παρακολουθώντας από κλειδαρότρυπες, κανένας δεν ξεσηκώνεται, κανένας δεν αγωνίζεται να αλλάξει κάτι, με κρυφή ελπίδα ίσως μια μέρα να τα καταφέρει και ο ίδιος να μπει στην κατηγορία των έξυπνων...

Τίποτα δεν προκειται ποτέ να αλλάξει, μετά από τόσα που έχουμε ανεχτεί, τίποτα δεν πρόκειται να μας συγκινήσει αρκετά. Έχουμε διαφθαρεί μέχρι εκεί που δεν πάει άλλο, έχουμε πιάσει πάτο.

Sunday, January 13, 2008

λιμανιάτικα-δωρεές στο Δέλτα Φαλήρου

Ορισμένοι όμιλοι που έχουν "καταλάβει" χώρο στο Δέλτα Φαλήρου, χρεώνουν στα μέλη τους λιμανιάτικα, ενώ δεν πληρώνουν τίποτα για τον χώρο που καταλαμβάνουν στην Ομοσπονδία ή στο κράτος, ούτε έχουν επισήμως δικαίωμα να εισπράττουν λιμενικά τέλη.

Επειδή δεν νομιμοποιούνται να έχουν τέτοια έσοδα, οι Όμιλοι δεν είναι εμπορικές επιχειρήσεις που εκμεταλλεύονται θέσεις ελλιμενισμού, έχουν βρει την πατέντα να κόβουν αποδείξεις (εφ όσον κόβουν αποδείξεις...) σαν δωρεές των μελών!!!

Έλεγχος κανένας, από κανέναν!!!

Τα μέλη που βολεύουν τα σκάφη τους, δεν μιλάνε, διότι είναι σε κατάσταση ομηρίας, εαν μιλήσουν θα χάσουν την θεσούλα τους. Ο νόμος της σιωπής.

Βέβαια τα λάθη τους είναι αναπόφευκτα...
Οι δωρεές είναι επαναλαμβανόμενες, και με σταθερά ποσά.
Στο τέλος δε του χρόνου, εκδίδουν βεβαίωση ότι είναι εξοφλημένα τα λιμανιάτικα, ενώ... δεν έχουν εισπράξει λιμανιάτικα αλλά δωρεές!!!

Τι κάνει μιαου μιαου στα κεραμύδια???

τι είναι ο άνθρωπος...

Την περασμένη Παρασκευή (11/1/08) κηδέψαμε την πρώην πεθερά μου.
Η γυναικούλα έφυγε πλήρης ημερών μεν, άδικα δε!!!

Δεν είχε κανένα πρόβλημα υγείας, πήγε στο νοσοκομείο με λίγη δύσπνοια από κρυολόγημα, και "έφυγε" σαν το σκυλί στ αλώνι, σιγά μην ασχολήθηκαν για μια κωλόγρια, εδώ δεν ασχολούνται με τους νέους... Εαν δεν είσαι κάποιος επώνυμος, εαν δεν έχεις να τα χώσεις σε κάποιο ιδιωτικό νοσοκομείο για να έχουν κάθε λόγο να σε σώσουν για να στα ξαναπάρουν μια μέρα, εαν δεν έχεις μπάρμπα στην Κορώνη, bye - πας!!!

Στην κηδεία συνάντησα παλιούς φίλους, παλιούς γνωστούς, συγγενείς από το σόι της πρώην γυναίκας μου που είχα να τους δω περί τα 15 χρόνια!!!
Όσους θυμάμαι από τότε που ήταν παιδιά, έγιναν άντρες και γυναίκες, οι φίλοι και οι γνωστοί ασπρίσανε, αγνώριστοι, ο χρόνος άφησε τα σημάδια του, στους άλλους είναι πιο ορατά, στον εαυτό μας δεν τα βλέπουμε γιατί οι αλλαγές γίνονται σιγά σιγά και τις συνηθίζουμε...

Γερνάμε, περνάει η ζωή μας και χάνεται, κάθε μέρα που περνάει, κάθε ώρα, φεύγει και δεν ξαναγυρίζει...

Ότι αξίζει στην ζωή, ότι μένει από εμάς μια μέρα, είναι η αγάπη που αισθάνονται κάποιοι άνθρωποι για εμάς, ζούμε μέσα από τα έργα μας που κάποιοι αναγνωρίζουν την υπογραφή μας σε αυτά, ζούμε μέσα στην αγάπη που δώσαμε και κάποιοι κράτησαν στην ψυχή τους, ζούμε στην μνήμη όσων μας αγάπησαν...

Μακάρι να έχουμε την τύχη της πρώην πεθεράς μου, να ζούνε και να είναι καλά όλα τα παιδιά και τα εγγόνια μας την ώρα που θα φύγουμε από αυτήν την ζωή, και με ήσυχη την συνείδηση για την ζωή που ζήσαμε. Καλό ταξίδι στο άγνωστο, κάποτε η ζωή τα έφερε έτσι που δεν είχαμε σχέσεις, δεν κρατάω καμμία κακία για όσα με έκαναν να θυμώσω μαζί σου, ελπίζω να με συγχώρεσες κι εσύ.

Θα σε θυμάμαι με αγάπη