Αισθάνομαι γελοίος να ξεφωνίζω για τα χάλια του θαλάσσιου τουρισμού, για τα κερδοσκοπικά παιχνίδια ορισμένων ναυταθλητικών ομίλων, για τα παιχνίδια εξουσίας και εκμετάλλευσης της Ολυμπιακής (κατά τα άλλα) μαρίνας του Δέλτα Φαλήρου, για την ξεπουλημένη σε ιδιώτες Ολυμπιακή μαρίνα Αγίου Κοσμά, κλπ.
Φωνάζω κατά των ληστρικών πρακτικών της ΔΟΥ ΠΛΟΙΩΝ, κατ εντολή και με τις ευλογίες της ηγεσίας του Υπουργείου Οικονομικών, ληστικές επιθέσεις κατά των μικρών που προσπαθούν να βγάλουν ένα μεροκάματο από τον θαλάσσιο τουρισμό, και με την ανοχή (προφανώς έναντι αμοιβής) της φοροδιαφυγής των μεγάλων...
Φωνάζω κατά του ΥΕΝ και των ανευθυνουπεύθυνων της Διεύθυνσης Λιμενικής Αστυνομίας, με τα τραγελαφικά λάθη τους αλλά και με τα τραγικά κενά της νομοθεσίας...
Χρόνια τώρα, φωνάζω, κι ελπίζω κάποιος να μου ζητήσει τον λόγο, να μου κάνει μήνυση γιατί τον θίγω, να αντιδράσει με οποιονδήποτε τρόπο...
Και τι έγινε?
Τίποτα!!!
Η Ζαχοπουλιάδα έχει αποδείξει ότι τελικά δεν είναι τυχαία όλη αυτή η αφασία, και πάλι όμως ο κόσμος κάθεται σπίτια του, παρακολουθώντας από κλειδαρότρυπες, κανένας δεν ξεσηκώνεται, κανένας δεν αγωνίζεται να αλλάξει κάτι, με κρυφή ελπίδα ίσως μια μέρα να τα καταφέρει και ο ίδιος να μπει στην κατηγορία των έξυπνων...
Τίποτα δεν προκειται ποτέ να αλλάξει, μετά από τόσα που έχουμε ανεχτεί, τίποτα δεν πρόκειται να μας συγκινήσει αρκετά. Έχουμε διαφθαρεί μέχρι εκεί που δεν πάει άλλο, έχουμε πιάσει πάτο.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment