Φίλες και φίλοι


Το μπλογκ αυτό είναι προσωπικό ημερολόγιο.
Δεν καταγράφω πότε έφαγα πότε ξύπνησα κλπ, αλλά τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μου κατά την περίοδο που χτίζω ένα ιστιοπλοϊκό σκάφος, για οικουμενική χρήση, δηλαδή είναι προσβάσιμο σε όλους, άσχετα φυσικής ικανότητας.

Έτσι, οι άνθρωποι με κινητικές αναπηρίες θα μπορούν ισότιμα και με ασφάλεια να ταξιδεύουν με ιστιοπλοϊκό σκάφος, να συμμετέχουν σε αγώνες ιστιοπλοΐας, να κάνουν διακοπές, να κολυμπάνε σε όμορφες παραλίες και ερημικούς κόλπους, να επισκέπτονται τα νησιά και να απολαμβάνουν τις ομορφιές της θάλασσας.

Στην ιδέα αυτή είχα συνεταίρους που ήδη κουράστηκαν και την "έκαναν" με ελαφρά πηδηματάκια, αλλά και άλλους που ακόμα με στηρίζουν. Η στήριξη είναι και οικονομικής φύσης, εργασία, αλλά και ανοχή στον χρόνο που αφιερώνω σε αυτόν τον σκοπό.

Περισσότερο απ όλους θέλω να ευχαριστήσω την οικογένεια μου, που με ανέχεται και συμμετέχει στα όνειρα μου.

Υπάρχουν πολλά προσωπικά στοιχεία, τα οποία δεν έχουν άμεση σχέση με τον πιο πάνω σκοπό, αλλά συμπληρώνουν τις σκέψεις και τις δραστηριότητες μου σε σχέση με την ιστιοπλοΐα και την θάλασσα, καθώς και με τον κλάδο του θαλάσσιου τουρισμού γενικότερα.

Κάποτε, ένας Ταϋλανδός που γνώρισα στην Παραολυμπιάδα του 2004, μου είπε πως θα περάσω φάσεις μεγάλης απογοήτευσης, θα κουραστώ, θα απελπιστώ, αλλά να μην σταματήσω τον αγώνα που ξεκίνησα... Είχε δίκιο. Ελπίζω να μην φτάσω στο σημείο τα πιο πάνω συναισθήματα που ήδη έχω νοιώσει, να με σταματήσουν.