Φίλες και φίλοι


Το μπλογκ αυτό είναι προσωπικό ημερολόγιο.
Δεν καταγράφω πότε έφαγα πότε ξύπνησα κλπ, αλλά τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μου κατά την περίοδο που χτίζω ένα ιστιοπλοϊκό σκάφος, για οικουμενική χρήση, δηλαδή είναι προσβάσιμο σε όλους, άσχετα φυσικής ικανότητας.

Έτσι, οι άνθρωποι με κινητικές αναπηρίες θα μπορούν ισότιμα και με ασφάλεια να ταξιδεύουν με ιστιοπλοϊκό σκάφος, να συμμετέχουν σε αγώνες ιστιοπλοΐας, να κάνουν διακοπές, να κολυμπάνε σε όμορφες παραλίες και ερημικούς κόλπους, να επισκέπτονται τα νησιά και να απολαμβάνουν τις ομορφιές της θάλασσας.

Στην ιδέα αυτή είχα συνεταίρους που ήδη κουράστηκαν και την "έκαναν" με ελαφρά πηδηματάκια, αλλά και άλλους που ακόμα με στηρίζουν. Η στήριξη είναι και οικονομικής φύσης, εργασία, αλλά και ανοχή στον χρόνο που αφιερώνω σε αυτόν τον σκοπό.

Περισσότερο απ όλους θέλω να ευχαριστήσω την οικογένεια μου, που με ανέχεται και συμμετέχει στα όνειρα μου.

Υπάρχουν πολλά προσωπικά στοιχεία, τα οποία δεν έχουν άμεση σχέση με τον πιο πάνω σκοπό, αλλά συμπληρώνουν τις σκέψεις και τις δραστηριότητες μου σε σχέση με την ιστιοπλοΐα και την θάλασσα, καθώς και με τον κλάδο του θαλάσσιου τουρισμού γενικότερα.

Κάποτε, ένας Ταϋλανδός που γνώρισα στην Παραολυμπιάδα του 2004, μου είπε πως θα περάσω φάσεις μεγάλης απογοήτευσης, θα κουραστώ, θα απελπιστώ, αλλά να μην σταματήσω τον αγώνα που ξεκίνησα... Είχε δίκιο. Ελπίζω να μην φτάσω στο σημείο τα πιο πάνω συναισθήματα που ήδη έχω νοιώσει, να με σταματήσουν.

Friday, October 26, 2012

Άρση καμποτάζ και ιδιωτικοποιήσεις μαρινών



Σκέφτονται να ιδιωτικοποιήσουν μαρίνες και λιμάνια, σκέφτονται να άρουν το καμποτάζ στον θαλάσσιο τουρισμό, σκέφτονται τι άλλο να κάνουν για να διευκολύνουν τις επενδύσεις και την οικονομική δραστηριότητα των ξένων επενδυτών, δεδομένου ότι Έλληνας επενδυτής θα γίνει το νέο συντομότερο ανέκδοτο διότι το παλιό περί Αλβανού τουρίστα, πλέον δεν είναι ανέκδοτο, είναι γεγονός.

Ήδη στην Ελλάδα είτε με την μορφή μαρίνας είτε με την μορφή τουριστικών λιμένων, τουριστικών καταφυγίων, αλιευτικών καταφυγίων κλπ, αντιμετωπίζουμε συνεχή προβλήματα. Ελλείψεις, παραλήψεις, παρανομίες στις άδειες λειτουργίας τους, παραβιάσεις νομοθεσιών και αυθαιρεσία συνθέτουν το πάζλ της κατάστασης που επικρατεί. Αναρωτιέμαι πως θα λειτουργήσουν οι ίδιες υποδομές στα χέρια ιδιωτών, είτε Ελλήνων (χλωμό) είτε ξένων, όταν με την πολυνομία που επικρατεί και τις δεδομένες συνθήκες που υπάρχουν, οι δημόσιοι οργανισμοί και οι τοπικοί φορείς που διαχειρίστηκαν αυτά τα λιμάνια και τις μαρίνες όλα αυτά τα χρόνια, απέτυχαν στο να συμμορφωθούν με την νομοθεσία?

Γεγονός είναι πως τα τελευταία χρόνια και ιδίως φέτος, τα νησιά μας κατακλύστηκαν από σκάφη που προερχόντουσαν από την Τουρκία, γεγονός επίσης είναι πως έχουμε γεμίσει με ιδιωτικά σκάφη με ξένες σημαίες και ιδιοκτησίες, που νοικιάζονται ήδη στην χώρα μας εντελώς παράνομα. Ο έλεγχος ανύπαρκτος, ενώ όταν υπάρχουν σχετικές καταγγελίες, ο έλεγχος παραμένει δυσχερής και αναποτελεσματικός. Σε κάποια νησιά του Αιγαίου, δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους εάν μιλήσεις εναντίον των Τούρκων, γιατί φέτος φάγανε ψωμί από τον θαλάσσιο τουρισμό (και όχι μόνο) που ήρθε από εκεί. Τι σημαίνει λοιπόν άρση του καμποτάζ στον θαλάσσιο τουρισμό? Αυτοί που τόσα χρόνια και ιδίως φέτος λυμαίνονται παράνομα, μαύρα και αφορολόγητα τις φυσικές μας ομορφιές και το τουριστικό μας προϊόν, θα το κάνουν από δω και πέρα ελεύθερα ή νόμιμα?

Η εμπειρία μου από την άρση του καμποτάζ για τους πολίτες την ΕΟΚ, εδώ και χρόνια, που έχει οδηγήσει? Πουθενά!
Η πολυνομία, η γραφειοκρατία, τα λειτουργικά κόστη, η αβεβαιότητα, η αδυναμία σχεδιασμού και πρόβλεψης των συνεχών εμποδίων και προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε οι Έλληνες τόσα χρόνια, είναι τόσο ξένα για τους Ευρωπαίους που όσοι σκέφτονται να έρθουν στην Ελλάδα και το τολμούν τελικά, τους οδηγεί να εγκαταλείψουν την προσπάθεια όπου φύγει φύγει, έχοντας χάσει χρόνο και χρήματα, με μόνο κέρδος τον πονοκέφαλο και το άγχος.

Κάποιοι λοιπόν, αντιλαμβανόμενοι πως είμαστε ξέφραγο αμπέλι, επιλέγουν να νοικιάζουν τα σκάφη τους παράνομα, γιατί ο νόμιμος δρόμος είναι ασύμφορος και με συνεχή προβλήματα. Δεν τους κατηγορώ, λυπάμαι μονάχα που αυτά που τους εμποδίζουν να λειτουργήσουν αυτοί, τα αντιμετωπίζουμε και εμείς οι επαγγελματίες του κλάδου του θαλάσσιου τουρισμού, και κάποια μέρα θα βρεθούμε υπόλογοι γιατί ότι και να κάνουμε, πάντα θα μπορούν να βρούνε κάτι για να μας θεωρήσουν υπόλογους.

Με δεδομένο λοιπόν το τι συμβαίνει όλα αυτά τα χρόνια, επιπλέον έχοντας υπ όψιν μου την σκληρή πραγματικότητα που οδήγησε η ιδιωτικοποίηση των ελέγχων από ιδιώτες Νηογνώμονες  (αύξηση κόστους και ταλαιπωρίας και όχι επίλυση των προβλημάτων που είχαμε μέχρι τότε ή απλοποίηση διαδικασιών),  δεν βλέπω με αισιοδοξία τις εξελίξεις να ξεκινήσουν ιδιωτικοποιήσεις λιμανιών και στην άρση του καμποτάζ, γιατί το μόνο που ουσιαστικά θα αλλάξει, είναι ότι θα συνεχίσουν τα λιμάνια να έχουν τα χάλια τους, να συνεχίσουν να λειτουργούν παράνομα, και θα πληρώνουμε ακριβότερα τις άθλιες υπηρεσίες που ήδη υπάρχουν, ενώ στο θέμα του θαλάσσιου τουρισμού, το μόνο που θα αλλάξει με την άρση του καμποτάζ, είναι πως οι κοινοτικοί θα συνεχίσουν να εκμεταλλεύονται τα σκάφη τους παράνομα (λιγότερο παράνομα από ότι τώρα), ενώ θα μπαινοβγαίνουν οι Τούρκοι πιο εύκολα από ότι σήμερα. Η άρση του καμποτάζ μόνο τον γείτονα θα ωφελήσει, όχι εσένα που το αίρεις.

Αντώνης Μάγγος