θάθελα να σου πω:

Τελικά, οι ανθρώπινες σχέσεις, είναι κάτι σαν την θρησκεία: Ο καθένας πιστεύει ότι του καπνίσει για τον άλλον και για την αξία της σχέσης του γενικότερα, και αρπάζεται από οποιαδήποτε δικαιολογία για να «αποδείξει» πίστη του!!!

Γι αυτό οι περισσότεροι θυμώνουν τόσο πολύ, όταν καταλήξει η σχέση εκεί που ακριβώς της άξιζε. Αισθάνονται προδομένοι γι αυτό που οι ίδιοι πίστευαν για τον άλλον, τελικά όμως την προδοσία δεν την κάνει ο άλλος, αλλά την προδοσία την έκανε εξ αρχής το ίδιο σου το μυαλό, η «πίστη» σου.

Λένε, πως οι σχέσεις κρίνονται από τον τρόπο που δυο άνθρωποι χωρίζουν. Είναι τόσο σωστό αυτό, αλλά δύσκολα γίνεται αντιληπτό τι θέλει να πει ο ποιητής. Μια σχέση καταλήγει σε ασυνεννοησία και θυμούς, ακριβώς επειδή ποτέ δεν υπήρξε πραγματική επικοινωνία μεταξύ του ζευγαριού. Ο καθένας βολευόταν με αυτό που πίστευε...

Αναρωτιέμαι πως θα μπορούσε κάποιος να ξεφύγει από αυτήν την μοίρα? Πως ένας τρίτος θα μπορούσε να βοηθήσει κάποιον που βλέπει αυτό που θέλει (ή βολεύεται) να πιστέψει? Άλλωστε, ποιός είναι έμπειρος στις ανάγκες και στις επιθυμίες του άλλου? Και πως μπορεί να αποδεχτεί κάποιος ότι ένας τρίτος είναι δυνατόν να βλέπει περισσότερα από αυτόν τον ίδιο?

Βλέπεις κάποιαν «θεούσα», να είναι ήρεμη κι ευτυχισμένη γιατί πιστεύει στην μετά θάνατον δικαίωση για όσα τραβάει σε αυτήν την ζωή, πόσο την βοηθάς εάν την πείσεις (με έναν μαγικό τρόπο) ότι αυτά που πιστεύει είναι τρίχες?

Αντίστοιχα, βλέπεις κάποιον να είναι χαρούμενος γιατί νομίζει ότι έχει βρει το ταίρι του, και το ταίρι του τον έχει γραπώσει από τα αρχίδια και τον τραβάει κατά το δοκούν, αξίζει να τον ξυπνήσεις? Θα ξυπνήσει κάποια στιγμή, απότομα, και θα κατηγορεί τον άλλον γι αυτά που δεν ήταν, αλλά μέχρι τότε, θα κοιμάται ήσυχος, και θα ονειρεύεται ευτυχισμένος…

Η διαφορά με την θεούσα, είναι ότι πρέπει πρώτα να πεθάνει για να φανεί η αλήθεια, ενώ ο ερωτευμένος θα ξυπνήσει εν ζωή. Ο τρόπος που πιστεύουν είναι παρόμοιος, αλλά η μεγάλη διαφορά είναι πότε προκύπτει η στιγμή της αλήθειας.

Η ζωή είναι το σύνολο των στιγμών που ζήσαμε, και οι ευτυχισμένες στιγμές είναι οι λιγότερες. Όταν ξυπνάς από τον λήθαργο, όταν αντιμετωπίζεις εν ζωή την αλήθεια, θα πρέπει να μπορείς να αξιοποιήσεις αυτήν την εμπειρία: Για όσα πάθαμε από τις προηγούμενες σχέσεις μας, ο μόνος υπεύθυνος είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Για όσα θα πάθουμε στο μέλλον, από τους νυν και από τους επόμενους, πάλι εμείς θα φταίμε.

Ένας δρόμος για να βρούμε την αλήθεια μας, είναι η πραγματική και σε βάθος αυτοκριτική και η αυτογνωσία, οι προηγούμενες σχέσεις μας μπορούν να φανούν πολύ χρήσιμες για να ανακαλύψουμε ποιοί είμαστε τελικά, και η απελευθέρωση μας από τις παρωπίδες (όσο είναι δυνατόν) και τους παραμορφωτικούς φακούς μπορεί να βοηθήσει στις μελλοντικές μας σχέσεις.

Θα ήθελα να μπορούσα να σε βοηθήσω, αλλά δεν είσαι έτοιμος να με ακούσεις, και όταν θα είσαι έτοιμος, θα είναι πολύ αργά για να σώσεις ότι σώζεται. Ο χαμένος χρόνος, δεν ξαναγυρίσει, ούτε οι χαμένες ευκαιρίες ξαναπαρουσιάζονται.

Για τις παλιές αγάπες, μην μιλάς,
στα πιο μεγάλα θέλω, κάνουν πίσω,
δεν άντεξαν μαζί, και χάθηκαν μακριά,
κρυφτήκαν στις σπηλιές, χαμένων παραδείσων.

να γιατί αγαπάω την ιστιοπλοΐα

πλαγιοδέτηση και αυθαιρεσίες...

Στο τελευταίο μας ταξίδι, κατεβήκαμε Μονεμβασιά, ωραία πλεύση πλαγιοδρομία αρχικά, και μετά δευτερόπρυμα . Μετά τραβήξαμε για Κύθηρα. Ο Κάβο Μαλλιάς δεν μας τρόμαξε (ευτυχώς), κρατήθηκα σε απόσταση και δεν είχαμε αντιμάμαλο. Πολύ μεγάλο ταξίδι για να φτάσεις στα Κύθηρα, δεν είναι άσχημα, αλλά δεν ξέρω εάν αξίζει τόσος δρόμος για να φτάσεις εδώ.... Εάν δεν φυσάνε δυτικοί άνεμοι, η Δυτική πλευρά του νησιού είναι πολύ όμορφη, με ήσυχους κόλπους και αμμουδιές.

Αρχικά φτάσαμε στον Αβλέμονα, ένας όμορφος κόλπος στα ανατολικά του νησιού, με κυκλαδίτικα σπιτάκια. Το ψαροτούφεκο απαγορεύεται εκεί, γιατί έχει αρχαία στον βυθό. Όμορφο μέρος. Με 25 και 30 μίλια αέρα, στην πρυμάτσα σου, δεν ήταν πολύ ευχάριστο να είσαι αρόδο, διότι το λιμανάκι είναι μικρό και ρηχό…


Την Κυριακή 9/8/09 κατά τις 6μιση το απόγευμα φτάσαμε στο Καψάλι, στην νότια πλευρά του νησιού.
Στο λιμάνι με εμάς, ήμασταν 4 σκάφη. Το λιμάνι χωράει πάνω από 20 σκάφη, και ο αέρας είχε πέσει εκείνη την ώρα, αλλά όλη την μέρα βαρούσε από 20 μέχρι και 30 μίλια, και για την Δευτέρα, η πρόβλεψη του καιρού δεν ήταν διαφορετική.

Για να μπορέσουμε να κοιμηθούμε ήσυχα, και για να είμαστε ασφαλείς εάν το βράδυ θα συνεχίσει να φυσάει, και την επόμενη να μπορέσουμε να απομακρυνθούμε από το σκάφος χωρίς αγωνίες μην ξεσύρει η άγκυρα από τον αέρα, κλπ, να μπορέσουμε να νοικιάσουμε αυτοκίνητο, να επισκεφτούμε την χώρα, να δούμε κι έναν γιατρό γιατί η γυναίκα μου είχε ένα ατύχημα και χτύπησε στο πρόσωπο και στο στόμα της, μπαίνοντας στο σκάφος, κι έτσι αποφασίσαμε να πλαγιοδετήσουμε στο άδειο λιμάνι... Δίπλα, άλλο ένα πλαγιοδετημένο σκάφος, κάποιου Άγγλου.

Με το που δέσαμε εμείς, ήρθε ένας λιμενικός, και μου ζήτησε να πρυμνοδετήσω άμεσα, γιατί (όπως μου είπε) «απαγορεύεται η πλαγιοδέτηση».



Σε ένα ολόαδειο λιμάνι, με ανύπαρκτα σκάφη να πλέουν τριγύρω, με ήδη άλλο σκάφος πλαγιοδετημένο, δεν θεώρησα σοβαρή την υπόδειξη του λιμενικού. Παρόλα αυτά, μίλησα με τον Εγγλέζο, και του ζήτησα να πλαγιοδετήσω πάνω του για να μην μπούμε σε διαδικασίες αγκυροβολίας, έτσι τα δυο σκάφη, παράλληλα μεταξύ τους, να καταλαμβάνουν την θέση ενός σκάφους και όχι δυο.


Μόλις πλαγιοδέτησα πάνω στον Εγγλέζο, τσουπ, νάτος πάλι ο λιμενικός:
Να πρυμνοδετήσετε σας είπα, απαγορεύεται η πλαγιοδέτηση!!!

Εκείνη την ώρα, πλαγιοδέτησαν και 2-3 ψαροκάικα, και η γυναίκα μου, ψευδίζοντας από το χτύπημα στο στόμα, εξήγησε στον λιμενικό ότι θέλουμε να πάμε στον γιατρό, και ότι δεν μπορούμε να αφήσουμε το σκάφος μόνο του, στην άγκυρα.

Ο λιμενικός, ανένδοτος... Η πλαγιοδέτηση όμως δεν φαίνεται να απαγορεύεται στους ψαράδες!!!

Τέλος πάντων, για να μην έχουμε καυγάδες, λύνουμε τα σκοινιά, και ξεκινάμε την διαδικασία αγκυροβολίας... Αλλά, ο βυθός είναι φικιάδα, η άγκυρα δεν κρατάει και ξεσέρναμε, ξανά μανά λύσιμο, ξανά μανά μάζεμα της άγκυρας, ξανά μανά μανούβρες, 3 φορές, έως ότου να κρατήσει η άγκυρα, και αυτό σε σχετική άπνοια, αλλά δεν ξέρω τι θα γίνει όταν θα ανέβει η ένταση του ανέμου...

Μετά από τα κύματα και το ταξίδι, δεν είναι το καλύτερο φινάλε μιας ημέρας, να κάνεις 2 πλαγιοδετήσεις και 3 αγκυροβολίες, αντί να κολυμπήσεις και να κάνεις διακοπές, να κάνεις ασκήσεις και καψόνια.

Το επόμενο πρωί, η εικόνα του λιμανιού η εξής: Εμείς πρυμνοδετημένοι σε ένα άδειο λιμάνι, και ο Άγγλος πλαγιοδετημένος!!! Πως έγινε αυτό το μαγικό? Ο λιμενικός δεν μιλούσε Αγγλικά!!! Σε τι γλώσσα να συνεννοηθεί?

Εγώ ξέρω ότι εδώ και 25 χρόνια τουλάχιστον, για να μπεις στο λιμενικό σώμα, είναι απαραίτητο να ξέρεις αγγλικά, τουλάχιστον επιπέδου λόουερ, αλλά ο συγκεκριμένος, ούτε το καλησπέρα δεν ήξερε στα αγγλικά.

Εάν είσαι ξένος, λόγω ανεπάρκειας του λιμενικού στα αγγλικά, προφανώς επιτρέπεται η πλαγιοδέτηση, ενώ εάν είσαι Έλληνας, όχι!!!

Αλήθεια, από όσα γνωρίζω, υπάρχουν άλλα λιμενικά τέλη στην πλαγιοδέτηση, και άλλα στην πρυμνοδέτηση. Εάν απαγορεύεται η πλαγιοδέτηση, τότε γιατί χρεώνεται, αντί να τιμωρείται με κάποιο πρόστιμο?

Εάν δεν απαγορεύεται με κάποιον νόμο, τότε με ποιό δικαίωμα ο κάθε ένστολος αυθαιρετεί?

Σημειωτέον, ότι δήλωσα εξ αρχής, ότι όποιο σκάφος έρθει, θα του επιτρέψω να πλαγιοδετήσει επάνω μου, και εν συνεχεία πλαγιοδετώντας πάνω στον Άγγλο, το απόδειξε και αυτός και εγώ...
2-3 πλαγιοδετημενα σκάφη σε σειρά, καταλαμβάνουν το ίδιο ή και λιγότερο χώρο από ότι 2-3 πρυμνοδετημένα.

Το πιο αστείο, είναι ότι στο Greek water pilot, αναφέρεται ότι από το μέσο του ντόκου και μετά (εκεί που βρισκόμασταν δηλαδή), πρέπει να πλαγιοδετήσουμε, και σε περίπτωση αγκυροβολίας χωρίς ειδική άδεια από το λιμεναρχείο, επιβάλλονται πρόστιμα!!!




Το πρωί της Δευτέρας, κατά τις 8μιση το πρωί, κατέπλευσαν κάποιοι Γερμανοί με ένα καταμαράν, 2 άτομα με ένα μωρό παιδί, και είχαν ετοιμαστεί για πλαγιοδέτηση, αφού είχαν διαβάσει το Greek water pilot, και με το που δέσανε, ο Τελώνης τους έκανε μια χειρονομία να γυρίσουν το σκάφος σε πρυμνοδέτηση, και άρχισαν να παλεύουν με τον αέρα και με τις συνθήκες, 2 άτομα κι ένα μωρό παιδί που με το ζόρι στέκεται όρθιο... Σε αντίθεση με το welcome-καλώς ήρθατε που γράφει στον τοίχο, οι άνθρωποι έπρεπε να παλεύουν, απροετοίμαστοι για κάτι τέτοιο... Στην πράξη, μόνο welcomed δεν πρέπει να αισθάνθηκαν οι άνθρωποι αυτοί.

Δεν θα αφήσω τέτοια περιστατικά να χαλάσουν το ταξίδι μου, αλλά... θα προτιμούσα να μην είμαι εδώ, στην άκρη της Ελλάδας, ξοδεύοντας τα χρήματα που με τόσο κόπο κερδίζω στις ταβέρνες τους και στα μαγαζιά τους, ενώ φέρονται με τέτοια αγένεια.

Αντώνης Μάγγος

ΥΓ. Μίλησα με έναν αξιωματικό του λιμεναρχείου, κατά την διάρκεια του κατάπλου και της πληρωμής των τελών. Ήταν ευγενέστατος, και οι λιμενοφυλακίνες όμορφες και εξυπηρετικότατες. Δεν θέλησα να κάνω θέμα για τον πρώτο λιμενικό, μην στραβώσουνε και μπλέξουμε στην άκρη της Γης, αλλά παραπονέθηκα αρχικά γιατί στο λιμάνι δεν υπάρχει νερό και ρεύμα. Μου είπε πως δυστυχώς οι υποδομές είναι ανεπαρκέστατες. Επειδή ήταν ευγενικός, του έθεσα το θέμα της πρυμνοδέτησης ενώ το Greek water pilot μιλάει για πλαγιοδέτηση, ενώ συγχρόνως ο βυθός δεν ενδείκνυται για άγκυρα λόγω της πέτρας και των φυκιών. Μου είπε πως το γνωρίζει το πρόβλημα, αλλά... εάν πλαγιοδετήσουν 3-4 σκάφη, το λιμάνι δεν θα χωράει άλλα. Ξεσέρναμε συνέχεια, κάθε 3-4 ώρες έπαιρνα ένα μέτρο περίπου αλυσίδας, παρόλο που η αλυσίδα ήταν τεντωμένη και η άγκυρα καρφωμένη...

Από τις απαντήσεις του συμπέρανα πως δεν υπάρχει κάποια απαγόρευση πλαγιοδέτησης.

Ρώτησα για τον Άγγλο, και μου είπαν πως ο πρώτος λιμενικός δεν μιλούσε αγγλικά, αλλά σε μια λιμενοφυλακίνα που ήρθε αργότερα, της δήλωσε ότι είχε πρόβλημα με τον εργάτη της άγκυρας, και γι αυτό παρέμεινε πλαγιοδετημένος ανενόχλητος. Άρα, εάν θέλετε να κοιμάστε ήσυχοι, ένα ψεματάκι θα βοηθήσει την κατάσταση.