Φίλες και φίλοι


Το μπλογκ αυτό είναι προσωπικό ημερολόγιο.
Δεν καταγράφω πότε έφαγα πότε ξύπνησα κλπ, αλλά τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μου κατά την περίοδο που χτίζω ένα ιστιοπλοϊκό σκάφος, για οικουμενική χρήση, δηλαδή είναι προσβάσιμο σε όλους, άσχετα φυσικής ικανότητας.

Έτσι, οι άνθρωποι με κινητικές αναπηρίες θα μπορούν ισότιμα και με ασφάλεια να ταξιδεύουν με ιστιοπλοϊκό σκάφος, να συμμετέχουν σε αγώνες ιστιοπλοΐας, να κάνουν διακοπές, να κολυμπάνε σε όμορφες παραλίες και ερημικούς κόλπους, να επισκέπτονται τα νησιά και να απολαμβάνουν τις ομορφιές της θάλασσας.

Στην ιδέα αυτή είχα συνεταίρους που ήδη κουράστηκαν και την "έκαναν" με ελαφρά πηδηματάκια, αλλά και άλλους που ακόμα με στηρίζουν. Η στήριξη είναι και οικονομικής φύσης, εργασία, αλλά και ανοχή στον χρόνο που αφιερώνω σε αυτόν τον σκοπό.

Περισσότερο απ όλους θέλω να ευχαριστήσω την οικογένεια μου, που με ανέχεται και συμμετέχει στα όνειρα μου.

Υπάρχουν πολλά προσωπικά στοιχεία, τα οποία δεν έχουν άμεση σχέση με τον πιο πάνω σκοπό, αλλά συμπληρώνουν τις σκέψεις και τις δραστηριότητες μου σε σχέση με την ιστιοπλοΐα και την θάλασσα, καθώς και με τον κλάδο του θαλάσσιου τουρισμού γενικότερα.

Κάποτε, ένας Ταϋλανδός που γνώρισα στην Παραολυμπιάδα του 2004, μου είπε πως θα περάσω φάσεις μεγάλης απογοήτευσης, θα κουραστώ, θα απελπιστώ, αλλά να μην σταματήσω τον αγώνα που ξεκίνησα... Είχε δίκιο. Ελπίζω να μην φτάσω στο σημείο τα πιο πάνω συναισθήματα που ήδη έχω νοιώσει, να με σταματήσουν.

Tuesday, May 29, 2007

Με αφορμή το ατύχημα στον Λούσιο ποταμό

Έχουν στηθεί τηλεδικαστήρια, ψάχνουν για ενόχους για το ατύχημα στο ποτάμι.Ψάχνουν για νομικό πλαίσιο για την διοργάνωση τέτοιων εκδρομών, ψάχνουν για ευθύνες... Ποιο νομικό πλαίσιο ρε παιδιά? Ένα μπουρδέλο είμαστε!!!

Την Δευτέρα 14 Μαΐου ξεκινούσαμε μια εκδρομή, μια εβδομάδα ιστιοπλοΐας με το ΣΟΛΙΣ ΙΝΒΙΚΤΙΣ, 6 άτομα, οι δυο τετραπληγικοί με ηλεκτρικές αναπηρικές καρέκλες και ένας 85χρονος κουφός, ο πατέρας της μιας τετραπληγικής, ο οποίος περπατούσε λίγα βήματα με μεγάλη δυσκολία και γενικά εκινείτο με ένα ηλεκτρικό σκουτεράκι, μια βοηθός, και ένα φιλικό τους ζευγάρι.

Το πρωί έδινε 6άρι βοριά στον Σαρωνικό, και το κρατούσε μέχρι την άλλη μέρα το μεσημέρι... Ανάλογα ποιο κανάλι έβλεπες, έδινε μέχρι και 7 μποφόρ. Μπήκα στο meteo.gr και έδινε 5άρια-εξάρια (στον Σαρωνικό) και τοπικά 7.

Κατέβηκα στο λιμάνι, το σκάφος πήγαινε πέρα δώθε περίπου ενάμιση μέτρο, ο αέρας δοκίμαζε τις δυνάμεις του... Αγχώθηκα!!! Πρώτη μέρα, δύσκολο ταξίδι με τόσους ανάπηρους... Χωρίς να ξέρουν τι είναι ασφαλές και τι όχι, χωρίς να έχουν καμία εξοικείωση για τα συστήματα του σκάφους, χωρίς να ξέρω αν αντέχουν την θάλασσα...

Αποφάσισα να αλλάξω το σχέδιο, έστειλα το σκάφος με τον σκίππερ και τον γιο μου σαν βοηθό στον Πόρο. Οι πελάτες μου έτσι κι αλλιώς μένανε σε ένα ξενοδοχείο στο Λουτράκι, και έπρεπε να πάω με το βανάκι να τους πάρω... Αντί να τους φέρω στο Καλαμάκι, θα τους πάω στον Πόρο. Μέχρι να εγκατασταθούν και να συνηθίσουν το σκάφος, θα περάσει η κακοκαιρία, από Τρίτη μεσημέρι έδινε μπουνάτσες.

Όταν τους συνάντησα και τους είπα την αλλαγή των σχεδίων, οι πελάτες στράβωσαν!!! Μούτρα μέχρι το πάτωμα!!!Ευτυχώς είχα τυπώσει την πρόβλεψη του καιρού από το meteo.gr. Με τα πολλά ξεκινήσαμε οδικώς, αλλά σύντομα ο αέρας έπεσε, η πρόβλεψη έπεσε έξω, η θάλασσα ήταν σαν γιαούρτι κατά τις 3 το μεσημέρι...

Όταν φτάσαμε στον Πόρο, ο καιρός ήταν υπέροχος καλοκαιρινός, οι πελάτες (Καναδοί) θυμωμένοι μαζί μου...Παρόλο που είχαν βοηθό, αποφάσισα και έστειλα μαζί τους και τον γιο μου (προσφέροντας του γη και ύδωρ, έτσι είναι τα κωλόπαιδα...) για να υπάρχει ένα επιπλέον άτομο. Πέρασε η ώρα, μέχρι να τακτοποιηθούν στο σκάφος, μέχρι να καταλάβουν πως θα χρησιμοποιήσουν το σκάφος κλπ, κάνανε παράπονα ότι εξ αιτίας μου έχασαν μια μέρα πλεύσης, με τα πολλά για να ηρεμήσουν τους αφαίρεσα το ποσό των 450 ευρώ, μιας ημέρας χρέωση.Έτσι πλήρωσα από την τσέπη μου τις βενζίνες για Πόρο, τον σκίππερ και τον βοηθό, και εισέπραξα γκρίνια και αναποδιά.

Κατά τις 8μιση το βράδυ είχαμε τελειώσει με τις διαπραγματεύσεις και με την εγκατάσταση τους στο σκάφος, και έπρεπε να εισπράξω μέσω πιστωτικής κάρτας το υπόλοιπο τίμημα του ναύλου. Ήταν στραβό το κλήμα, το έφαγε και ο γάιδαρος... Το σύστημα της Τράπεζας μου είχε βλάβη, και δεν μπορούσα να πάρω έγκριση για την συναλλαγή για την χρέωση της κάρτας!!!Κατά τις 9μιση το βράδυ, με όλη την κούραση, με όλο το άγχος της ημέρας, μετά από τόσες ώρες οδήγησης, ασβώντας σαν λαθρομετανάστης που δουλεύει στα χωράφια, διαπίστωσα ότι είχα ήδη χάσει το τελευταίο φέρυ μπωτ που περνάει απέναντι στον Γαλατά, κι έτσι έμεινα το βράδυ σε κάποιον φίλο στον Πόρο...
Τελικά τα κατάφερα και έχασα 2 μέρες από το γραφείο.

Την άλλη μέρα και κάθε μέρα, ο γιος μου, μου τηλεφωνούσε για το που βρίσκονται, πόσο καλά περνάνε... Ο ένας Καναδός είπε συγκινημένος πως τόσα χρόνια οι φίλοι του, του έστελναν καρτ ποστάλ από διάφορα μέρη όπου πήγαιναν διακοπές, και τώρα αυτός, παρά την αναπηρία του, πηγαίνει σε τέτοια μέρη...
Πήγανε στην Ύδρα, στις Σπέτσες, στην Ερμιόνη, στην Αίγινα, στον Πόρο, στην Επίδαυρο και στον Κόρφο, και στο Βαθύ Μεθάνων...
Κάνανε όμορφες πλεύσεις (μέχρι 8,2 μίλια ταχύτητα), ο καιρός ήταν καλός, κάνανε κάθε μέρα μπάνιο στην θάλασσα, σε πεντακάθαρα νερά, σε πανέμορφους κόλπους...
Με δυο λόγια, κάνανε όντως τις διακοπές των ονείρων τους.

Παρόλα αυτά, σκέφτομαι την ώρα που κάποτε, κάτι θα πάει στραβά, κάποιο λάθος θα γίνει και θα γίνει κάποιο μικρό ή μεγαλύτερο ατύχημα...Πόσα χρόνια τόσοι και τόσοι κάνουνε ράφτινγκ, τρέκινγκ κλπ, αλλά να που έγινε ένα ατύχημα... Τώρα ψάχνουν ποιόν θα κρεμάσουν!!!
Φαντάζομαι τους τίτλους: Ασυνείδητος επιχειρηματίας στον βωμό του κέρδους, προκειμένου να κονομήσει από τους ανάπηρους, έθεσε σε κίνδυνο την ζωή τους!!!

Δεν ξέρω αν έχω όρεξη να συνεχίσω... Έχω οικογένεια και παιδιά, έχω βάλει τα ωραία μου λεφτά, τον χρόνο μου, τις ιδέες μου, τον ιδρώτα μου, και το ευχαριστώ θα είναι να μπλέξω μια μέρα, να με λιντσάρουν...
Χωρίς κέρδος κέρατα.Φοβάμαι πως δεν έχω πλέον όρεξη να συνεχίσω, φοβάμαι πως άδικα ξόδεψα τόσα χρήματα, τόσα όνειρα πήγανε στα σκουπίδια, δεν βλέπω τον λόγο να συνεχίσω να βάζω το κεφάλι μου στον ντορβά...

No comments: