διακοπές 2010

Τις τελευταίες 3 εβδομάδες, ταξίδεψα στις ήρεμες θάλασσες του Σαρωνικού, και παρατήρησα κάμποσα πράγματα.

Θα ξεκινήσω από αυτό που με ενοχλεί χρόνια τώρα: Αύγουστος του 2010, ακόμα καίνε τα σκουπίδια στην Ύδρα, και όχι μόνο εκεί! Η οικολογία, η υπερθέρμανση του πλανήτη, οι συνέπειες στο περιβάλλον του να καίμε τα σκουπίδια, είναι άγνωστες έννοιες για τους Υδραίους και τους άλλους κατοίκους των περιοχών του Σαρωνικού.

Στον Πόρο, παρά την λειτουργία του βιολογικού καθαρισμού, υπάρχουν σημεία που εξακολουθούν να χύνονται βόθρολήμματα στην θάλασσα, η Ελληνική επαρχία ζει σε άλλον πλανήτη, η θάλασσα έχει περισσότερα επιπλέοντα σκουπίδια παρά ψάρια, ο βυθός στα μέρη που συχνάζουν σκάφη (Τσελεβίνια, Σουπιά, Δοκός, Αίγινα, Μονή, Σπέτσες, Νότια Ύδρα, κλπ) έχει μετατραπεί μια χωματερή σκουπιδιών, κρανίου τόπος, στον δε Πόρο είναι αδύνατο να δεις βυθό στο μικρό Νεώριο, στο Ρώσικο, ακόμα και στον κόλπο στο κανάλι ανάμεσα στους φάρους όπως βγαίνεις για να κατευθυνθείς προς Πετροκάραβο… Οι αχινοί έχουν σχεδόν εξαφανιστεί από παντού (παρά το ότι είναι προστατευόμενο είδος τώρα πια), μέδουσες παντού, πλαστικά μικρά και μεγάλα και φυσαλίδες (από λάδια και πετρέλαια) στην επιφάνεια της θάλασσας, χάλια αδιόρθωτα…

Παρατήρησα επίσης πως σπάνια συναντάς τώρα πια μηχανοκίνητα σκάφη με Ελληνική σημαία, ώρες ώρες νομίζεις πως βρίσκεσαι στην Αγγλία, σε περιτριγυρίζουν συνέχεια πολυτελή σκάφη Ελληναράδων με Αγγλική σημαία, πολύ Μάλτα παίζει, αρκετός Παναμάς, και κάμποσοι πραγματικοί Ιταλοί τουρίστες, φυσιολογικό για Αύγουστο. Συνάντησα Γερμανούς με 3 καταμαράν να κάνουν ναύλα, το ένα από τα 3 σκάφη δεν είχε καν όνομα, κάτι σαπάκια σκάφη που αποκλείεται να έχουν περάσει από Ελληνική επιθεώρηση, άρα 99,9% κάνουν παράνομες ναυλώσεις. Ελληνική σημαία βλέπεις μόνο σε ιστιοπλοϊκά σκάφη εταιρειών που νοικιάζουν σκάφη, όπως η Ναβιγκάρε, η Ολύμπικ Γιώτινγκ, η Γκρηκ Σέηλς, η Κόσμος, το Ιστίον, Κυριακούλης και Βερνίκος. Συνάντησα φλοτίλες της Ολλανδικής εταιρείας Νηλσον. Δεν συνάντησα σκάφη μεμονωμένων ιδιοκτητών. Τι απέγιναν τα σκάφη αυτών που είναι έξω από το μαντρί? Μέχρι πέρυσι συναντούσα πολλά τέτοια σκάφη, φέτος αισθάνθηκα μόνος. Η θάλασσα έχει γεμίσει με καταμαράν, πιο πολλά καταμαράν θα συναντάς σε λίγο καρό, παρά μονοχάλ.

Συνάντησα επίσης πολλά πολυτελέστατα καραβάκια, σαν μικρογραφίες μεγάλων καραβιών, φυσικά όλα με ξένες σημαίες, κάποια καινούργια μόδα είναι αυτή προφανώς…

Γενικά κρατήθηκα αρόδο, για ανεφοδιασμό και για μικρο-επισκευές (είχα πρόβλημα με το φρίγκο) προσέγγισα 2 λιμάνια, 2 φορές τον Πόρο και 3 φορές την Νότια προβλήτα της Ερμιόνης. Στο Πόρο κανένας δεν με ενόχλησε, πέραν της ζέστης και του θορύβου από τον δρόμο και τα μαγαζιά, μέχρι πρωίας... Στον Πόρο είδαμε φώκιες (!!!) να κόβουν βόλτες μέσα στο λιμάνι… Πραγματικές φώκιες, όχι την πεθερά μου!

Στην Ερμιόνη, συνέβαινε το εξής: Κάθε πρωί, μια ευγενέστατη κυρία κατέγραφε όσα σκάφη ήταν δεμένα στο λιμάνι, και μοίραζε ένα δίγλωσσο (Ελληνικά- Αγγλικά) φωτοτυπημένο έντυπο, που ο πρόεδρος του Λιμενικού Ταμείου μας ευχόταν καλή διαμονή, και μας ενημέρωνε πως πρέπει να αποδώσουμε τα λιμενικά τέλη, και να προσκομίσουμε τα Ναυτιλιακά μας έγγραφα στην Λιμενική Αρχή! Το Λιμεναρχείο είναι πολύ μακριά κατ αρχάς, πρέπει να διασχίσεις όλη την Ερμιόνη, να φτάσεις στο Βόρειο λιμάνι της, και να ανακαλύψεις (αφού πρώτα έχεις λιώσει στον ιδρώτα) που βρίσκεται τελικά το Λιμεναρχείο. Ακριβώς γι αυτόν τον λόγο, εδώ και 5-6 χρόνια, έχει καταργηθεί η υποχρέωση θεώρησης των ναυτιλιακών εγγράφων σε κάθε λιμάνι προσέγγισης, όταν ταξιδεύεις σε καλύπτει η αρχική θεώρηση των εγγράφων από το λιμάνι αφετηρίας, ο νομοθέτης φρόντισε να μην ταλαιπωρούνται ασκόπως οι τουρίστες, εάν και όταν το λιμεναρχείο θέλει να κάνει κάποιον έλεγχο, δεν έχει παρά να κατέβει επιτόπου στο λιμάνι να ελέγξει οτιδήποτε. Όσες μέρες έκατσα στα λιμάνια, λιμενικό δεν είδα. Είδα μόνο εκείνη την κυρία που μοίραζε το έντυπο, η οποία προφανώς πληρώνεται για να κάνει αυτήν την διαδικασία, αλλά… δεν νομίζω να δικαιολογείται ο μισθός της από τα πενιχρά έσοδα από τα λιμενικά τέλη όσων ελαχίστων καταπλέουν στο λιμάνι της Ερμιόνης. Πρόεδρος του Λιμενικού Ταμείου είναι συνήθως ο Λιμενάρχης, και θα όφειλε να γνωρίζει πως η προτροπή να προσκομίζουν τα ναυτιλιακά έγγραφα στην Λιμενική αρχή, είναι εκτός νόμου! Εκεί που το λιμεναρχείο όφειλε να είναι παρόν, στην αποτροπή κάποιων σκαφών με Γερμανική σημαία να κάνουν (προφανώς) παράνομη ναύλωση, έλαμψε δια της απουσίας του…

Όπως έλαμπε δια της απουσίας του και το Λιμεναρχείο της Ύδρας από την νήσο Δοκό που είναι στην αρμοδιότητα του, όταν Ιταλοί ψάρευαν από τα σκάφη τους, έκαναν ψαροντούφεκο, καθώς και όταν από τη φλοτίλα της Νήλσον άναψαν φωτιές στην ακτή για να κάνουν μπάρμπεκιου. Ευτυχώς δεν έγινε κάποιο ατύχημα και δεν κάηκε το νησί… Προσπάθησα κατ επανάληψιν να επικοινωνήσω μαζί τους μέσω vhf, αλλά απάντηση δεν πήρα, λάθος μου που δεν σκέφτηκα να επικοινωνήσω με τον θάλαμο Επιχειρήσεων του ΥΕΝ.

3 εβδομάδες ταξίδι, λιμενικό δεν συνάντησα πουθενά. Ούτε συναντήθηκα με πλωτό μέσο λιμεναρχείου, το κράτος ήταν απόν, η εικόνα της χώρας σε όσους ταξιδεύουν είναι πολύ συγκεκριμένη: Μπάτε σκύλοι αλέστε!

Κράτησα για το τέλος τον τρόπο που έχουν προκρίνει στην Ερμιόνη για να εφοδιαστεί ένα σκάφος νερό: Πρέπει να πας πρώτα στο Δημαρχείο, να προπληρώσεις όσο νερό νομίζεις πως θα χρειαστείς, και μετά να κλείσεις ραντεβού με τον αρμόδιο που έχει τα κλειδιά του νερού, για να σου βάλει τα λίτρα που πλήρωσες. Φυσικά κάτι τέτοιο εκτός από πολύπλοκο, είναι πρακτικά αδύνατο να γίνει. Έτσι… η προμήθεια νερού γίνεται the Greek way, δίνεις 6 ευρώ στον νερο-κλειδωκράτορα, χωρίς απόδειξη και ανεξαρτήτως λίτρων νερού που θα πάρεις, είτε 100 λίτρα, είτε 1000, 6 ευρώ δίνεις για νερό αμφιβόλου ποιότητας, δοκίμασα να πιώ και δεν πίνεται αυτό το νερό. Βρωμάει! Λυπάμαι που η Ερμιόνη είχε την τιμητική της φέτος, εκεί πήγα σε λιμάνι, εκεί παρατήρησα τι συνέβαινε, είμαι βέβαιος πως και αλλού τα ίδια χάλια θα επικρατούν. Δεν νομίζω πως έπεσα στην εξαίρεση, απλώς έτυχε να βρεθώ εκεί, αυτά που είδα λέω…

Πέρασα καλά στις διακοπές μου, είχα ανάγκη από ξεκούραση και ξεκουράστηκα, κολύμπησα πολύ, έκανα πανάδες, έκανα και μπαλόνι, είχα ήσυχα βράδια με μπουνάτσες, συνάντησα φίλους, έπαιξα ατελείωτες ώρες με τα παιδάκια μου, ηρέμησα. Το είχα ανάγκη. Μέχρι τις επόμενες διακοπές, να είμαστε όλοι καλά, και να περνάμε όλοι όσο το δυνατόν καλύτερα. Παρόλα αυτά, δεν είμαι στραβός, ότι είδα, το κατέγραψα...

Α.Μ.