Το νέο νομοσχέδιο για τα επαγγελματικά σκάφη που προωθείται από την κυβέρνηση, θα εξελιχτεί στην ταφόπλακα του θαλάσσιου τουρισμού.
Αυτό θα συμβεί γιατί ενώ ο στόχος του νομοσχεδίου είναι τα λεγόμενα μαϊμού επαγγελματικά σκάφη και οι πιθανές εικονικές συναλλαγές που πραγματοποιούν αυτά, στην πραγματικότητα οι μόνοι που θα θιγούν είναι οι πραγματικοί επαγγελματίες που δραστηριοποιούνται εδώ και πολλά χρόνια στον χώρο, και συγχρόνως θα αποθαρρύνεται κάθε σοβαρός άνθρωπος που θέλει να ασχοληθεί με αυτήν την δραστηριότητα.
Είναι ένας νόμος αστυνομικού περιεχομένου, και όχι ένας νόμος που θα βοηθήσει την ανάπτυξη του κλάδου.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες μου καθώς και από όσα δημοσιεύονται στον τύπο, το συμπέρασμα που βγάζω είναι πως η μόνη μέριμνα του νόμου είναι η καθιέρωση τεκμαρτού ναύλου, με στόχο την είσπραξη ενός ελάχιστου ποσού ΦΠΑ ανά σκάφος, ανάλογα την παλαιότητα, την αξία και το είδος του.
Κάθε ναύλωση σκάφους θα πρέπει να συνοδεύεται με αποδείξεις πιστωτικών καρτών και εμβάσματα Τραπεζών, καθώς και τα προσωπικά και φορολογικά στοιχεία του πελάτη που τολμάει να νοικιάσει ένα σκάφος, με προφανή στόχο να ελεγχθεί για την δαπάνη που πραγματοποιεί.
Στο τέλος κάθε τουριστικής περιόδου, με κάποιον μαγικό τρόπο, οι αρμόδιες Εφορίες θα πρέπει να βεβαιώνουν κάπως πως όλες οι συναλλαγές πληρώθηκαν σύννομα, πως ξεπεράστηκε το ελάχιστο τεκμαρτό εισόδημα, και πως αποδόθηκε ο ΦΠΑ που αναλογεί. Όχι ανά εταιρεία, αλλά ανά σκάφος. Αυτό σημαίνει πλήρη και αναλυτικό φορολογικό έλεγχο κάθε χρόνο.
Ακόμα και κάποιος που δεν έχει προσωπική εμπειρία τι σημαίνει σε κόπο και σε χρόνο ένας τέτοιος φορολογικός έλεγχος, μπορεί όμως εύκολα να υποψιαστεί πως οι φορολογικές αρχές που αδυνατούν να ελέγξουν τις εταιρείες που φορολογούνται με αποτέλεσμα να καταφεύγουν σε περαιώσεις (ή σε δειγματοληπτικούς ελέγχους στην καλύτερη των περιπτώσεων), είναι εντελώς αδύνατον να κάνουν τέτοιους ελέγχους για κάθε ένα επαγγελματικό σκάφος ξεχωριστά ανά την Ελλάδα, και μάλιστα κάθε χρόνο!!! Θα γίνει χαμός και θα παραλύσει το σύστημα όλο.
Τέτοιοι έλεγχοι θα αποθαρρύνουν επίσης τους περισσότερους Έλληνες αλλά και πολλούς από τους ξένους που προτίθενται να νοικιάσουν ένα σκάφος, και είτε θα στραφούν είτε σε άλλους τρόπους διακοπών (που δεν θα προκαλούν τέτοιους ελέγχους), είτε σε γείτονες χώρες που πουλάνε το ίδιο προϊόν χωρίς παρόμοιους περιορισμούς και ελέγχους. Μην ξεχνάμε πως ο γενικός κανόνας ότι κάθε συναλλαγή άνω των 1,500.00 ευρώ πρέπει να γίνεται μέσω Τράπεζας ή πιστωτικής κάρτας, ισχύει σε όλους τους άλλους κλάδους δραστηριότητας μόνο για τις συναλλαγές μεταξύ Ελλήνων φορολογουμένων. Στον κλάδο μας, η υποχρέωση αυτή θα υπάρχει σε κάθε συναλλαγή, ανεξάρτητα ποιός και πόσο νοικιάζει ένα σκάφος.
Ο επαγγελματίας πλοιοκτήτης επαγγελματικού σκάφους, βάσει του νέου νόμου, θα πρέπει να αποδείξει με επίσημο τρόπο κάθε πληρωμή, ανεξάρτητα εάν πρόκειται για Έλληνα πελάτη ή ξένο.
Κι ενώ δεν ακούγεται παράλογο να θέλουν να κάνουν ελέγχους, ο συνδυασμός του μέτρου του ελάχιστου τεκμαρτού ετήσιου ναύλου, θα οδηγήσει σε παράξενα αποτελέσματα, που μπορώ να περιγράψω στο πιο κάτω παράδειγμα:
Έστω ότι ένας "μαϊμού" επαγγελματίας έχει ένα ιστιοπλοϊκό σκάφος 40 ποδών. Ένα τέτοιο σκάφος νοικιάζεται γύρω στα 200.00 ευρώ την ημέρα στην υψηλή περίοδο. Ας υποθέσουμε ότι ο τεκμαρτός ναύλος θα είναι ίσος με την πραγματική τιμή συνήθους ναύλωσης ενός τέτοιου σκάφους. σε υψηλή περίδο Αυτό σημαίνει ότι ο "επαγγελματίας" θα πρέπει κάθε χρόνο να δηλώνει έσοδο 7,000.00 ευρώ και πάνω (35 Χ 200 €). Έστω ότι έχει 1-2 φίλους που δεν έχουν πρόβλημα να του εμβάσουν αυτό το ποσό, θα κάνει ένα δυό ναυλοσύμφωνα μαζί τους, θα έχει και τα εμβάσματα, και θα θεωρείται ένας εξαιρετικός επαγγελματίας από τις ελεγκτικές αρχές, σύμφωνα με τις επιταγές του νόμου. Ο δε έλεγχος απλός και γρήγορος, αφού δεν θα υπάρχουν πολλές κινήσεις να ελεγχθούν.
Αντιθέτως, ένας πραγματικός επαγγελματίας, που θα κάνει ας πούμε 100 ημέρες περίπου ναύλων με αυτό το σκάφος, πολλά από αυτά τα ναύλα θα γίνουν μέσω γραφείων, τα ναυλοσύμφωνα δεν θα αναγράφουν 200.00 ευρώ την ημέρα αλλά 250.00 ή και 300.00 €, αφού οι μεσίτες βάζουν επιπλέον και μια προμήθεια από 35% μέχρι 45%. Ο πλοιοκτήτης θα έχει ναυλοσύμφωνα που θα διαφωνούν με τα εμβάσματα ή τις επιταγές που θα έχει λάβει από τα γραφεία. Πολλές φορές, επειδή παρουσιάζεται άλλος ναύλος που προτιμάς ή επειδή το σκάφος έχει κάποια ζημιά, ο ναύλος που επρόκειτο να κάνεις εσύ, πραγματοποιείται από άλλο σκάφος. Όμως το έμβασμα από τον πελάτη, είναι στον αρχικό πλοιοκτήτη, ενώ ο ναύλος πραγματοποιείται από τον δεύτερο. Πολλές φορές επίσης, οι πελάτες έρχονται στο λιμάνι και εξοφλούν τον ναύλο επιτόπου, υπάρχουν και περιπτώσεις που ο πελάτης που πληρώνει δεν είναι αυτός που έρχεται στην χώρα μας, κλπ.
Σε ενδεχόμενο ελέγχου μιας προς μια ναύλωσης (και του τρόπου πληρωμής κλπ) σε έναν τέτοιο επαγγελματία, θα κλωτσήσουν οι περισσότερες πληρωμές. Ο πλοιοκτήτης θα είναι αντιμέτωπος με χίλια δυο προβλήματα, και σύντομα θα συνειδητοποιήσει πως θα χρωστάει σε πρόστιμα και φορολογικές παραβάσεις περισσότερα από όσα εισέπραξε από τους ναύλους.
Την ίδια στιγμή, κανένας δεν θέλει και δεν μπορεί να εμποδίσει όλα αυτά τα σκάφη με κοινοτική σημαία που κινούνται στην χώρα μας, να επιβιβάζουν και να αποβιβάζουν όσους και όποιους θέλουν. Με αποτέλεσμα ακόμα και όταν είναι παραπάνω από βέβαιο ότι κάποιος με ένα σκάφος με Αγγλική ή Γερμανική σημαία κάνει "παράνομες" και αφορολόγητες ναυλώσεις στην χώρα μας, να μην τρέχει κάστανο!!!
Έχει έστω και ένας συνειδητοποιήσει που οδηγείται το πράγμα? Ο "μαϊμού" επαγγελματίας δεν θα έχει κανένα πρόβλημα, θα χρησιμοποιεί το σκάφος του όσο γουστάρει για προσωπική χρήση, εφ όσον υπερκαλύπτει το τεκμαρτό εισόδημα. Οι πραγματικοί επαγγελματίες θα οδηγηθούν σε απόγνωση.
Οι επικυρίαρχοι Γερμανοί και Άγγλοι θα κάνουν ότι γουστάρουν, την ώρα που εμείς θα λέμε στους πελάτες μας να μας δίνουν τα προσωπικά τους στοιχεία για να τα παραδώσουμε στις φορολογικές αρχές.
Πριν ψηφιστεί λοιπόν αυτός ο νόμος έκτρωμα, πρέπει κάποιοι να καταλάβουν πως ο κλάδος του θαλάσσιου τουρισμού αναπτύχτηκε μέσα από πολλά προβλήματα, και χρειάζεται βοήθεια, όχι πόλεμο. Θέλουμε εγκαταστάσεις, σωστά λιμάνια και μαρίνες, σέρβις και υποδομές, θέλουμε την βοήθεια του κράτους που ποτέ δεν μας δόθηκε, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους τουριστικούς κλάδους.Αυτός ο πόλεμος θα έχει ένα μόνο αποτέλεσμα: Τον θάνατο του εμποράκου, του ανθρώπου που χρόνια τώρα παλεύει για να βγάλει ένα χαρτζιλίκι νοικιάζοντας ένα-δυο σκαφάκια.
Χαρακτηρίζω το εισόδημα σαν χαρτζιλίκι, αφού ένα σκάφος όπως το περιέγραψα πιο πάνω, αφήνει ετησίως ένα κέρδος τάξης μεγέθους 10-12 χιλιάδων ευρώ, αλλά... πάνω κάτω χάνει ένα αντίστοιχο ποσό από την αξία του, με αποτέλεσμα το πραγματικό κέρδος είναι πολύ πιο λίγο, και το ακριβές ποσό μπορείς να το υπολογίσεις μόνο αφού το πουλήσεις...
