Χριστούγεννα

γίναμε κώλος, ως συνήθως!!!
Μεγάλη ιστορία, το απόγευμα, μπροστά στα μάτια των παιδιών μου, ο πεθερός μου κλώτσησε μια γάτα και κυνηγούσε με το λάστιχο 2 άλλα γατιά, ο ένας μου γιός γούρλωσε τα μάτια του, και είπα στα παιδιά μου να κάτσουν ήσυχα μην πληρώσουν αυτά την νύφη...

Όταν ο πεθερός μου την έκανε, εξήγησα στα παιδιά μου ότι κανονικά έπρεπε να φωνάξω την αστυνομία και να ζητήσω να τον συλάβουν για κακοποίηση ζώων, ο νόμος για την κακοποίηση ζώων είναι αυστηρός (εαν κάποιος διαμαρτυρηθεί), τέτοιες συμπεριφορές αξίζουν κάμποσους μήνες φυλακής, διότι δεν επιτρέπεται κανένας να φέρεται έτσι στα ζωάκια, και ούτε εμείς πρεπει να ανεχόμαστε τέτοιες συμπεριφορές άλλων, αλλά τι να κάνουμε, 4 μέρες θα κατσουμε στο χωριό, είναι που είναι κώλος οι σχέσεις μας, μην γίνουν χειρότερα τα πράγματα, ας το βουλώσουμε, αλλά να μην διανοηθούν ποτέ ξανά να ανεχτούν τέτοιες συμπεριφορές κατά των ζώων...

Η πεθερά μου που άκουσε τι είπα, έγινε πυρ και μανία μαζί μου, γιατί είπα στα παιδιά ότι ο παππούς τους έπρεπε να πάει φυλακή!!!
Κώλος γίναμε πάλι...

Ο τρελός της ιστορίας σας στέλνει αγωνιστικους χαιρετισμούς!!!

-----------------

5 η ώρα, Δεκέμβρης μήνας, παραμονή Χριστουγέννων, κι εγώ παριστανω τον Βρυκόλακα, πονάει ο τένοντας του ποδιού μου αλλά δεν έχω την παγοκυψέλη μου να βάλω στο πόδι μου να συνέλθει ο πόνος, δεν ξέρω πως ανάβουν τα φώτα στο κωλόσπιτο, δεν βρίσκω τίποτα να πιω που έχει στεγνώσει ο στόμας μου, και το μόνο που μπορώ να κάνω, είναι να γράφω στο λαπτοπ, στο μπαλκόνι γιατί μέσα στο σπίτι δεν μπορώ να καπνίσω, μην χέσω, στο κεφενείο του χωριού που τα πίνει ο πεθερός μου δεν τον ενοχλεί η καπνίλα, αλλά στο σπίτι του φυσικά τον ενοχλεί, εαν πάθω καμμία πνευμονία να δούμε ποιός θα τρέχει να βγάλει το ψωμί μας...

Έχω τρομερά νεύρα, πάλι καλά που είναι σχετικά γλυκό το βράδυ εδώ πέρα, βρωμάω και έχω φαγούρα, αλλά το σπίτι έχει τόση πολύ υγρασία που έξω έχει πιο γλυκό καιρό απότι μέσα, ζεστό νερό ούτε για δείγμα γιατί κάνουν οικονομία οι χλιμίντζουρες, οι ξεφτυλισμένοι οι άνθρωποι...
Ελπίζω ότι φέτος είναι η τελευταία φορά που περνάω χρονιάρες μέρες εδώ πέρα, δεν φταίει το μέρος, το γυναικοχώρι θα μπορούσε να είναι οποιοδήποτε χωριό της Ελλάδας, ομορφο ή άσχημο όταν περνάς διακοπές ή και σαν περαστικός, το κοινό χαρακτηριστικό είναι ότι από εδώ κατάγεται η γυναίκα σου φαντάζομαι ότι κάπως έτσι ή και χειρότερα θα είναι αν είσαι γυναίκα και σε τρέχουν στο χωριό του άντρα σου...

Τόσο μ@λ@κες είναι, που όταν αυτοί κοιμούνται, οι δύσμοιρες οι γάτες κάνουν συνάθροιση στο "απαγορευμένο" μπαλκόνι, κόβουν βόλτες πάνω στο τραπέζι γλύφουν τις σχάρες που ψήναμε νωρίτερα τα ψάρια, αν μάθω ότι ψοφολογήσανε από τοξοπλάσμωση θα γελάω στις κηδείες τους, πάνω στο τραπέζι που ακουμπάνε το ψωμί τους οι γατούλες τώρα έχουν πάρτυ, ένας γάτος τώρα χαϊδεύεται στο λαπτοπ μου...

Τα δαχτυλα μου αρχίζουν και παγώνουν, δεν του φαίνεται αλλά έχει το κρύο του, απλώς δεν φυσάει και μοιάζει γλυκιά η νύχτα...

Ελεεινά υποκείμενα, ανθρωπάκια που θα περάσουν την υπόλοιπη τος ζωή νομίζοντας ότι ο κόκκορας τους αγαπάει παρόλο που θα τον φάνε, γιατί αυτός είναι ο προορισμός του, να φαγωθει, και παρόλο που το ξέρει, τους αγαπάει!!! Και πως το καταλαβαίνεις ότι σε αγαπάει ο κοκκορας? ρώτησα τον πεθερο μου... Να έρχεται κοντά μου παρόλο που θα τον φάω!!!

Τι να του πεις? Λέτε να μας αγαπάνε κι εμάς τα σκυλιά μας τόσο, όσο ο κόκκορας τον πεθερό μου?
Πέρασε σχεδόν μια ώρα, έχω αρχίσει να δυσκολεύομαι να δακτυλογραφήσω, θα με βρούνε κασάτο το πρωί...