9-3-2010

Εδώ και κάμποσες δεκαετίες, οι σπόροι ανήκουν σε κάποιες μεγάλες εταιρείες, και είναι παράνομο να έχεις σπόρους και να φυτεύεις ότι σου καπνίσει. Απλώς δεν έχει εφαρμοστεί ποτέ στην Ελλάδα, η εξαφάνιση των σπόρων έγινε με ήπιο τρόπο.


Οι πατροπαράδοτοι σπόροι χάθηκαν όταν λανσάρανε τους νέους σπόρους, που βγάζανε περισσότερο προϊόν ανά στρέμμα, και πιο ανθεκτικό.

Κάποτε, θα έρθει η μέρα που... όποιος βρει παλιούς σπόρους, θα ισοδυναμεί με ανακάλυψη θησαυρού.

Εάν εφαρμοστεί η νομοθεσία, τότε δεν θα μπορεί ο καθένας να έχει το προβατάκι του, την κοτούλα του, κλπ. Αυτό που μας σώζει, είναι που είμαστε τόσο ανοργάνωτοι, που ακόμα κάνουμε ότι μας καπνίζει εν πολλοίς.

Μέσω του οικονομικού ελέγχου, μέσω της κρίσης που δημιούργησαν, έχουν φέρει την χώρα μας στο χείλος του γκρεμού. Ποιό χείλος δηλαδή, πέφτουμε προ πολλού. Αυτό που δεν πέτυχαν κάποτε με τα όπλα, το έκαναν με τις εξαγορές και την οικονομία.

Οι προδότες που έφεραν την χώρα σε αυτό το σημείο, έχουν το θράσος να παίρνουν μέτρα και καλά για την σωτηρία της χώρας, από αόρατους εχθρούς, τους κερδοσκόπους.

Μετά τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, τον πόλεμο κατά του πολέμου, τώρα προχωρήσαμε στον πόλεμο κατά της κερδοσκοπίας! Αόρατοι και ανύπαρκτοι εχθροί, είναι ο τρόπος που εφηύραν για να καθυποτάξουν όλο τον κόσμο.

Πράγματι έχουμε πόλεμο, αλλά... ο εχθρός δεν είναι αόρατος. Είναι αυτοί που μας κυβερνάνε. Προδότες και εθνικοί μειοδότες. Όσο καθυστερούμε το να βγούμε όλοι στους δρόμους, όχι απλώς να απεργήσουμε, αλλά να επαναστατήσουμε και να κάνουμε εθνικο-απελευθερωτικό αγώνα, τόσο δεν πρόκειται τίποτα να αλλάξει.

Έχουμε από καιρό εμπεδώσει πως μας κυβερνάει ένα διευθυντήριο στις Βρυξέλες, και οι κυβερνήσεις μας είναι κάτι σαν τους διαχειριστές της πολυκατοικίας μας. Πως έγινε εθνική υπόθεση η κρίση, αφού το έθνος μας είναι προ πολλού υποταγμένο? Η χώρα μας, προ πολλού έχει γίνει προάστιο της Ευρώπης. Δεν έχουμε εθνική ανεξαρτησία, για να κινδυνεύουμε να την χάσουμε. Την ξεπούλησαν όλες μαζί οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης.

Για ποιό τουρισμό θα μιλάμε φέτος? Ποιός θα έρθει φέτος στην Ελλάδα? Εγώ είχα κάποια ναύλα που ψηνόντουσαν, και κανένα δεν έκλεισε. Σε κάποια περίμενα προκαταβολές, και δεν ήρθε καμία από δαύτες, και ακυρώθηκαν τα ναύλα. Και εδώ και ένα μήνα, δεν έχω ούτε ζήτηση. Ούτε μια.

Αλήθεια, εάν εσείς ήσασταν Γερμανοί ή Γάλλοι, και πιστεύατε πως στην Ελλάδα είμαστε όλοι κηφήνες, λαμόγια, απατεώνες, και διασκεδάζουμε με τα δικά τους λεφτά, θα ερχόσασταν ποτέ ξανά στην Ελλάδα?
Ή μήπως ξεχνάτε πως... η πραγματική οικονομική κρίση, δεν έχει χτυπήσει την Ελλάδα, αλλά την Γερμανία, την Γαλλία και την Αγγλία! Αυτοί έχουν το πρόβλημα. Εμείς δεν παράγουμε τίποτα, τι κρίση να έχουμε? Εμείς υπηρεσίες γκαρσονιού προσφέρουμε, και τίποτα παραπάνω.


----------------------------

Αλήθεια, σε ποιόν χρωστάμε?


Εάν σε δανείσω 1 εκατομμύριο δολάρια ας πούμε, και μου υπογράψεις ότι θα μου τα επιστρέψεις σε 10 χρόνια, με τόσο τόκο, εγώ αποκτώ αμέσως ένα χαρτί ότι από εσένα, που έχεις κάποια περιουσιακά στοιχεία, έχω απαίτηση 100 χιλιάδων τον χρόνο, συν τους τόκους.

Εσύ έχεις μια χώρα ας πούμε, η χώρα έχει εδάφη, έχει ορυκτό πλούτο, έχει μελλοντικά έσοδα από φορολογία, έχει κάποιο παραγόμενο προϊόν. Εγώ που σε δάνεισα 1 εκατομμύριο ευρώ, τι είχα? Τίποτα. Αέρα.

Απόκτησα όμως απαίτηση από κάποιον που έχει, και δημιούργησα την δικιά μου περιουσία, με την ίδια την απαίτηση από εσένα. Ότι και να πάρω από εσένα, είναι κέρδος. Και τι κάνω? Σου δανείζω για να αγοράσεις από εμένα τα προϊόντα που εγώ παράγω, όπλα, πετρέλαιο, αυτοκίνητα, αγροτικά προϊόντα που είχες αλλά σε έκανα να μην τα παράγεις πια... Και σε δανείζω όλο και πιο πολλά, και αγοράζεις όλο και περισσότερα, ώστε να είναι χαρούμενοι και ήσυχοι όσοι δουλεύουν για εμένα, και εσύ να υποδουλώνεσαι όλο και περισσότερο.

Τι είναι το χρήμα? Αέρας κοπανιστός!

Εκπαιδευτήκαμε να το θεωρούμε κάτι που έχει αξία, αλλά στην πραγματικότητα είναι ένα χαρτί ή ένα νούμερο σε κάποια λογιστική κατάσταση.

Υπάρχει κάποια χώρα που δεν οφείλει? Όχι! Όλες χρωστάνε!! Αυτό που δεν καταλαβαίνω, είναι σε ποιους χρωστάμε, ποιοι είναι αυτοί στους οποίους χρωστάμε, και τι είχαν ακριβώς σαν περιουσιακό στοιχείο, από το οποίο προκύπτει ότι όσα μας δάνεισαν δεν ήταν τίποτα παραπάνω από αέρας κοπανιστός?

Όλοι καταλαβαίνουμε πως μια κότα έχει κάποια αξία. Ένα παπούτσι επίσης. Εγώ χρειάζομαι την κότα για να φάω, κι εσύ το παπούτσι για να το φορέσεις. Τι πιο φυσιολογικό να αποτυπωθεί η αξία της κότας και του παπουτσιού, και να ανταλλάσουμε τα χρήματα που αντιπροσωπεύουν την αξία τους, όπως διαμορφώνεται από την προσφορά και την ζήτηση.

Τι χρωστάμε λοιπόν?

Δεν έχω καταλάβει!
Εάν πούμε πως μια βραχονησίδα του Αιγαίου κοστίζει όσο όλο μας το χρέος, πιθανόν να χρωστάμε απλώς μια βραχονησίδα. Μπορεί και δύο.

Τι είχαν λοιπόν όσοι μας δάνειζαν? Τίποτα. Τι κέρδισαν? 2 βραχονησίδες. Κάτι τέλος πάντων, κάτι από το τίποτα.