Φίλες και φίλοι


Το μπλογκ αυτό είναι προσωπικό ημερολόγιο.
Δεν καταγράφω πότε έφαγα πότε ξύπνησα κλπ, αλλά τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μου κατά την περίοδο που χτίζω ένα ιστιοπλοϊκό σκάφος, για οικουμενική χρήση, δηλαδή είναι προσβάσιμο σε όλους, άσχετα φυσικής ικανότητας.

Έτσι, οι άνθρωποι με κινητικές αναπηρίες θα μπορούν ισότιμα και με ασφάλεια να ταξιδεύουν με ιστιοπλοϊκό σκάφος, να συμμετέχουν σε αγώνες ιστιοπλοΐας, να κάνουν διακοπές, να κολυμπάνε σε όμορφες παραλίες και ερημικούς κόλπους, να επισκέπτονται τα νησιά και να απολαμβάνουν τις ομορφιές της θάλασσας.

Στην ιδέα αυτή είχα συνεταίρους που ήδη κουράστηκαν και την "έκαναν" με ελαφρά πηδηματάκια, αλλά και άλλους που ακόμα με στηρίζουν. Η στήριξη είναι και οικονομικής φύσης, εργασία, αλλά και ανοχή στον χρόνο που αφιερώνω σε αυτόν τον σκοπό.

Περισσότερο απ όλους θέλω να ευχαριστήσω την οικογένεια μου, που με ανέχεται και συμμετέχει στα όνειρα μου.

Υπάρχουν πολλά προσωπικά στοιχεία, τα οποία δεν έχουν άμεση σχέση με τον πιο πάνω σκοπό, αλλά συμπληρώνουν τις σκέψεις και τις δραστηριότητες μου σε σχέση με την ιστιοπλοΐα και την θάλασσα, καθώς και με τον κλάδο του θαλάσσιου τουρισμού γενικότερα.

Κάποτε, ένας Ταϋλανδός που γνώρισα στην Παραολυμπιάδα του 2004, μου είπε πως θα περάσω φάσεις μεγάλης απογοήτευσης, θα κουραστώ, θα απελπιστώ, αλλά να μην σταματήσω τον αγώνα που ξεκίνησα... Είχε δίκιο. Ελπίζω να μην φτάσω στο σημείο τα πιο πάνω συναισθήματα που ήδη έχω νοιώσει, να με σταματήσουν.

Monday, March 15, 2010

καλώς ορίσατε στο μπουρδέλο!

Το Σάββατο 13/3/2010 επέβαινα στο καράβι ΟΛΥΜΠΙΑ ΕΞΠΡΕΣ των ΜΙΝΩΪΚΩΝ ΓΡΑΜΜΩΝ ΑΕ, που απέπλευσε στις 21:00 (τοπική ώρα) από Ανκόνα με προορισμό την Ηγουμενίτσα.

Αμέσως μετά τον απόπλου, μόλις βγήκαμε εκτός του λιμένα της Ανκόνας, ο πλοίαρχος του καραβιού ανακοίνωσε στα μεγάφωνα του καραβιού πως η άφιξη μας στην Ηγουμενίτσα θα είναι στις 12:00 το μεσημέρι, ώρα Ελλάδας, ότι ο καιρός ήταν καλός, η θάλασσα ήρεμη, κλπ.

Το πρωί, όταν ξυπνήσαμε, πολλοί παρατηρήσαμε πως το καράβι πήγαινε πιο αργά απ ότι συνήθως, αλλά αυτό δεν είναι εύκολο να γίνει αντιληπτό με αντικειμενικό τρόπο, και μέσα στο πέλαγος μπορεί να σε ξεγελάσει εύκολα το μάτι σου.

Όμως, υπήρχε μια έντονη φημολογία στους επιβάτες του καραβιού, που αναφερόταν στο γεγονός ότι την πιο προηγούμενη ημέρα, λόγω της απεργίας στην Πάτρα και της καθυστέρησης στον απόπλου από Πάτρα προς Ανκόνα, το καράβι πήγε πολύ γρήγορα, και επιβαρύνθηκε με επιπλέον κόστος στα καύσιμα, και για λόγους οικονομίας στα καύσιμα πήγαινε σαν την κότα στο ταξίδι της επιστροφής για να εξοικονομηθεί το υπερβάλλον κόστος της πρώτης διαδρομής!!!

Αρχικά θεώρησα τις φημολογίες αυτές σαν ανυπόστατες διαδόσεις, αλλά το γεγονός είναι πως τελικά καταπλεύσαμε σε πλήρη μπουνάτσα, στο λιμάνι της Ηγουμενίτσας στις 15:30 ώρα Ελλάδος, δηλαδή με τρεισήμισι ώρες καθυστέρηση!
Ήδη κατέθεσα από τις 14:05 σχετικό έγγραφο παράπονο στον αξιωματικό που βρισκόταν δίπλα στην ρεσεψιόν, ο οποίος με διαβεβαίωσε πως θα διαβιβάσει στους αρμοδίους το παράπονο μου.

Δεδομένου ότι το καράβι δεν αντιμετώπισε καιρικές συνθήκες που θα δικαιολογούσαν κάποια καθυστέρηση, ούτε κάποιο μηχανικό πρόβλημα, διότι δεν έγινε κάποια διαδικασία επισκευής του καραβιού, απέπλευσε για την Πάτρα αμέσως μόλις αποβιβάστηκαν τα αυτοκίνητα, δεν αντιλαμβάνομαι την αιτία της καθυστέρησης, πέραν της δικαίωσης της φημολογίας περί οικονομίας των καυσίμων.

Δεν καταλαβαίνω πως αυξήθηκαν οι ώρες κατά τρεις-τρεισήμισι, βάσει των υπολογισμών του ίδιου του πλοιάρχου, μετά τον απόπλου.

Επειδή ταξίδευα χωρίς αυτοκίνητο, είχα οργανώσει τον τρόπο που θα έφευγα από Ηγουμενίτσα, μετά την ενημέρωση που είχαμε από τον πλοίαρχο για την προσδοκώμενη ώρα κατάπλου στην Ηγουμενίτσα. Μάλιστα, επειδή είναι θάλασσα και ποτέ δεν ξέρεις, είχα οργανώσει το πρόγραμμά μου με μια «λογική» καθυστέρηση της μιας ώρας, είχα πει δηλαδή να με περιμένουν στο λιμάνι κατά τις 13:00 ώρα Ελλάδος, και το πολύ πολύ θα ξόδευα τον χρόνο που περίσσευε πίνοντας έναν καφέ στο λιμάνι. Όλες αυτές τις συνενοήσεις τις έκανα, αφού άκουσα την ανακοίνωση στα μεγάφωνα για την ώρα άφιξης στην Ηγουμενίτσα.
Δεν είναι μόνο η ζημιά που υπέστηκα από την αδικαιολόγητη καθυστέρηση. Αυτό που με πείραξε περισσότερο είναι η προσβολή που έγινε σε εμάς τους επιβάτες, όχι μόνο εγώ, όλοι είχαν κανονίσει το υπόλοιπο πρόγραμμα τους, και τινάχτηκε στον αέρα εντελώς αναίτια.
Μάλιστα, λόγω της καθυστέρησης και της ώρας της ημέρας που βρισκόμασταν, αναγκαστήκαμε να γευματίσουμε στο καράβι, να πιούμε επιπλέον καφέδες κλπ, σε καθόλου ευκαταφρόνητες τιμές, ενώ εάν το καράβι έφτανε στην ώρα του, δεν θα έκανε τόσες εισπράξεις. Άρα πέραν της όποιας οικονομίας στα καύσιμα, αυξήσανε και τις εισπράξεις τους.

Ο αξιωματικός που παρέλαβε το έγγραφο παράπονο μου, είχε την ευγένεια να μου δώσει σχετικό φωτοαντίγραφο, και πρόβαλε σαν δικαιολογία πως στην θάλασσα υπάρχουν απρόβλεπτοι λόγοι που δικαιολογούν καθυστερήσεις. Όταν όμως τον ρώτησα τι λόγος υπάρχει που εμείς καθυστερήσαμε, δεν είχα κάποια απάντηση, αφού επικρατούσε σε όλο το ταξίδι μπουνάτσα, και δεν υπήρχε κάποιο μηχανικό πρόβλημα.


-------------------------------------------------------------


Η έξοδος μας από το λιμάνι της Ηγουμενίτσας, σε καμία περίπτωση δεν ταιριάζει σε χώρα, αλλά ούτε σε οίκο ανοχής. Όταν μπαίνουμε στην Ιταλία, υπάρχουν λιμενικοί και Τελωνειακοί, όλα τα αυτοκίνητα περνάνε από έναν οπτικό έλεγχο, και δειγματοληπτικά ένα στα 10 αυτοκίνητα οδηγείται στην άκρη, και ελέγχεται σχολαστικά. Όταν από Αγγλία περνάς στην Γαλλία, το ίδιο. Το ίδιο από και προς την Ελβετία. Βλέπει ο επισκέπτης της χώρας κάποιους εκπροσώπους του κράτους να κάνουν αισθητή την παρουσία τους.

Αντιθέτως, βγαίνοντας από την Ιταλία, δεν έλεγξε κανένας ποιοι είμαστε και τι κουβαλάμε, αφού προφανώς φεύγουμε από την χώρα και δεν τους ένοιαζε…

Φτάνοντας στην Ηγουμενίτσα, περνώντας την έξοδο του περιφραγμένου χώρου υπάρχει ένα Τελωνειακό φυλάκιο. Δεν ξέρω εάν αυτό συμβαίνει πάντα, αλλά το Σάββατο 13/3/2010 και ώρα 16:00 μμ, δεν υπήρχε ψυχή. Ούτε ένας υπάλληλος, έστω να μας κοιτάει, να καταλάβουμε πως μπαίνουμε σε κάποια χώρα, όχι σε ξέφραγο αμπέλι.

Η εικόνα της ερημιάς και της εγκατάλειψης, ήταν τόσο έντονη, που δεν μπορούσε να μην γίνει αντιληπτή από τον καθένα. Και καλά, όποιος οδηγηθεί στην Εγνατία οδό, αποκομίζει μια καλή εικόνα για την χώρα, σαν δεύτερη εντύπωση. Όποιος όμως κάνει το λάθος και κατευθυνθεί προς Άρτα, Ρίο, κλπ, παθαίνει πολιτισμικό σοκ. Ο δρόμος είναι απαράδεκτος τόσα χρόνια, και το ξέρουμε όλοι, αλλά δεν έχουν κάνει ούτε το στοιχειώδες που έκαναν τόσα χρόνια. Οι γραμμές του δρόμου είναι μισοσβησμένες, και το βράδυ, είναι σχεδόν αόρατες. Είναι εφιαλτικό να οδηγείς νύχτα σε τέτοιο δρόμο, με μισοσβησμένες γραμμές από πάνω.
Ξαφνικά, πριν το Αγρίνιο, πιάνεις το κομματάκι της Ιωνίας οδού που παραδόθηκε στην κυκλοφορία, και παίρνεις μια γεύση πως θα μπορούσε και πως θα έπρεπε να είναι ο δρόμος. Μετά, επιστρέφεις στον παλιό δρόμο, και καταθλίβεσαι για άλλη μια φορά.

Πληρώνεις 11,90 ευρώ την Γέφυρα του Ρίου-Αντιρρίου, και μετά φτάνεις στα διόδια της «εθνικής οδού» Ρίου Κορίνθου, όπου σου ζητάνε ξανά λεφτά, για να οδηγήσεις σε έναν δρόμο ουσιαστικά κλειστό λόγω έργων, όπου παίζεις την ζωή στο κορώνα γράμματα και αισθάνεσαι πως είσαι τυχερός που επέζησες όταν φτάσεις στην Κόρινθο. Αυτός ο δρόμος δεν είναι απλώς επικίνδυνος, είναι δολοφονικός, και έχουν το θράσος να ζητάνε να πληρώσουμε διόδια γι αυτόν. Είναι έγκλημα να βάζουν σε τέτοιον κίνδυνο την ζωή μας, κάποιοι θα έπρεπε να μας αποζημιώνουν γι αυτό, όχι να μας ζητάνε να τους πληρώσουμε από πάνω.

-------------------------------------------------

Υ.Γ. Βλέποντας εκ των υστέρων τα δρομολόγια των Μινωϊκών γραμμών από την ιστοσελίδα τους στο διαδίκτυο, διαπιστώνω πως… το καράβι όταν αποπλέει από Ανκόνα στις 19:00 μμ, καταπλέει στην Ηγουμενίτσα στις 12:30 το μεσημέρι της επόμενης ημέρας. Άρα είναι λογικό, εφόσον απέπλευσε στις 21:00, με 2 ώρες επιπλέον καθυστέρηση (λόγω της απεργίας στην Πάτρα κλπ), να φτάσει με αντίστοιχη καθυστέρηση στην Ηγουμενίτσα.
Προφανώς ο καπετάνιος ανακοίνωσε στα μεγάφωνα λάθος προβλεπόμενη ώρα κατάπλου, και από αυτό δημιουργήθηκε η παρεξήγηση.

Είναι τραγικό, για επαγγελματία αξιωματικό του εμπορικού ναυτικού, να ανακοινώνει στα μεγάφωνα λάθος ώρα άφιξης στον προορισμό, και να δημιουργεί τέτοιες παρεξηγήσεις και ταλαιπωρία στον προγραμματισμό μας. Εάν συνήθως φτάνει στην Ηγουμενίτσα γύρω στις 12:30 (εφόσον φύγει στις 19:00μμ), κι αφού καθυστέρησε επιπλέον στον απόπλου από Ανκόνα, γιατί ανακοίνωσε μετά τον απόπλου ο καπετάνιος την ίδια ώρα κατάπλου (και μάλιστα μισή ώρα νωρίτερα)? Ακόμα και μαθητής της δευτέρας δημοτικού θα μπορούσε να υπολογίσει καλύτερα!

No comments: