Ταξίδι στην Ιταλία

Την Κυριακή 2 Μαρτίου πηγαίνω στην Ιταλία ξανά, για να δω την εξέλιξη στην κατασκευή του σκάφους. Η καρίνα δεν είναι έτοιμη, σύμφωνα με τα emails που μου έστειλε ο Ιταλός, γιατί υποτίθεται ότι υπάρχει μεγάλη ανεπάρκεια Μολύβου στην Ιταλία, γιατί το 60% της παραγωγής το τραβάνε σαν τρελλοί οι Κινέζοι... Περίεργο!

Ελπίζω ότι τον τελευταίο μήνα, κάτι θα έχει προχωρήσει, και θα υπάρχουν κάποια πιο αισιόδοξα μηνύματα για το τελικό αποτέλσμα. Θα δούμε.

Θα βγάλω πολλές φωτογραφίες, και θα επανέλθω με αναλυτική ενημέρωση.

όχι στην φίμωση των μπλογκς

« ... η ελευθερία της έκφρασης αποτελεί ένα από τα θεμέλια κάθε δημοκρατικής κοινωνίας, ισχύει δε και για τη διάδοση πληροφοριών που θίγουν, σοκάρουν ή προκαλούν ανησυχία.»

Εκτός θέματος, τα γεγονότα των τελευταίων ημερών

Είναι πολλά χρόνια τώρα που ξέρω ότι είμαι ηλίθιος, αλλά η συνειδητοποίηση του προβλήματος μου δεν με έχει βοηθήσει να βρω λύσεις για να το ξεπεράσω.
Εκτός και εάν δεν είμαι ηλίθιος, επειδή είμαι αρκετά έξυπνος για να καταλάβω ότι είμαι ηλίθιος... Τουτέστιν, είμαι εξυπνηλίθιος...

Αυτό λοιπόν είναι το πρόβλημα μου. Το πρόβλημα μου επιτείνεται από το γεγονός ότι με κάνουν και οι άλλοι να αισθάνομαι ακόμα πιο ηλίθιος, το καταλαβαίνω όμως, άρα είμαι ακόμα πιο εξυπνηλίθιος από όσο νόμιζα αρχικά...

Έστω ότι είμαι διευθυντής σε κάποια εταιρεία, σε κάποιο υπουργείο, κάπου τέλος πάντων με εξουσία, και μια εξουσιαζόμενη τριανταπεντάχρονη είναι θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης από εμένα, πως καταλήγει το θύμα στην φυλακή και εγώ ο θύτης στο απυρόβλητο, ως θύμα εκβιασμού από το θύμα μου?

Λόγω της παραδοχής της βλακείας μου εξ αρχής, έχω την αίσθηση ότι όταν κάποιος απειλήσει με όπλο την ζωή μου, και εγώ σε αυτοάμυνα τον σπάσω στο ξύλο, θα βρεθώ εγώ στην φυλακή για το κακούργημα του ξυλοδαρμού, και ο υποψήφιος δολοφόνος μου στο νοσοκομείο, σε προστασία από εμένα τον γορίλα.

Η αυτοάμυνα του θύματος της σεξουαλικής παρενόχλησης χαρακτηρίζεται εκβιασμός, το θύμα εκβιάστρια, ο δε θύτης υποστηρίζεται ψυχολογικά για να συνέλθει από τις τύψεις του που τον οδήγησαν στην αυτοκτονία, την αυτοτιμωρία που επέβαλε ο ίδιος στον εαυτό του, για τα εγκλήματα που έκανε... Το ότι ο θύτης είναι ένοχος, το έχει παραδεχτεί μόνος του, με την αυτοτιμωρία που επέβαλε στον εαυτό του. Η προφανής αδυναμία του να αντιμετωπίσει τις ευθύνες των πράξεων του, τον οδήγησε σε αυτή την πράξη διαφυγής.

Εκβιασμός δεν μπορεί να υπάρξει, εάν δεν έχεις κάνει κάτι που να σε κάνει εκβιάσιμο.

Γιατί οι άλλοι δεν το βλέπουν έτσι, και ο μόνος ηλίθιος που το βλέπει έτσι είμαι εγώ? Γιατί βλέπω συνέχεια το άσπρο μαύρο? Γιατί κανένας δημοσιογράφος δεν παρουσιάζει τα γεγονότα έτσι? Τόσο ηλίθιος είμαι τελικά και τα βλέπω όλα ανάποδα??? Γιατί ο κύριος Ζαχόπουλος αναφέρεται ονομαστικά παρά την βέβαιη εγκληματική του ενέργεια της σεξουαλικής παρενόχλησης, ενώ η τριανταπεντάχρονη δεν αναφέρεται ονομαστικά?

Δεν γνωρίζω τον κύριο Καψαμπέλη, δεν γνωρίζω το ηθικό του υπόβαθρο και τις ενέργειες του, αλλά... ας πούμε ότι «χι Καψαμπέλης» είναι συκοφάντης, ένα λαμόγιο που αποφασίζει να με εκβιάσει! Τι μπορεί να πει που να με αναστατώσει τόσο ώστε να μπορέσει να με πιέσει έτσι ώστε να με κάνει ευάλωτο στο να του δώσω πέντε δέκα δεκαπέντε χιλιάδες ευρώ για να μην με ξεφωνίσει?

Είμαι ας πούμε ο «χι Λαζόπουλος», και δεν έχω πάρει ποτέ μια δεκάρα (παράνομα και καταχρηστικά) από το Υπουργείο Πολιτισμού, και ο «χι Καψαμπέλης» γράφει πως τα έχω πάρει, τι έχω να φοβηθώ? Τι θα με οδηγήσει σε πιθανή συναλλαγή μαζί του, τι είναι αυτό που θα με κάνει ευάλωτο στον υποτιθέμενο εκβιασμό του?

Αντιθέτως, όταν ένας δημοσιογράφος, ένας μπλόγκερ, ένας κοινός θνητός, αποκαλύπτει κάποια κομπίνα, όταν κάποιο θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης κάνει καταγγελία για τον θύτη του, με όποια νόμιμα ή παράνομα μέσα έχει αποδείξεις για το γεγονός που συνέβη εις βάρος του, ποιος θα σταματήσει τον θύτη να χώνει στην φυλακή τον «αποκαλυψία» σαν εκβιαστή? Δηλαδή ο «ψι Λαζόπουλος» που τα πήρε από το Υπουργείο Πολιτισμού, αντί να απολογείται, μηνύει για εκβιασμό, και αυτό όλοι οι άλλοι το βρίσκουν φυσιολογικό... Τι να πω!!!

Λόγω της προφανούς βλακείας μου, εγώ το μόνο που συμπεραίνω από τα γεγονότα που μας βομβαρδίζουν τους 2 τελευταίους μήνες, είναι ότι όποιος από τούδε και στο εξής αποκαλύπτει κάτι εις βάρος κάποιου άλλου, στην φυλακή θα καταλήγει το θύμα και όχι ο θύτης...

Τελικά, πόσο ηλίθιος είμαι τελικά?

(δανείζομαι το παράδειγμα του κυρίου Λαζόπουλου, διότι δήλωσε ότι δεν κάνει μηνύσεις, κι ελπίζω ότι θα κρατήσει τον λόγο του σαν άντρας... όλα τάχα, οι μηνύσεις μου λείπανε! Έξυπνο ε?)

Tελικά, ο μόνος λόγος που η Τσέκου είναι στην φυλακή, κατά την γνώμη μου, είναι γιατί εάν ήταν έξω, θα μπορούσε να συναλλαχτεί με τους πάντες προκειμένου να καταθέσει οτιδήποτε στην απολογία της...

Ενώ όντας στην φυλακή, με τους μόνους που μπορεί να συναλλαγεί είναι με αυτούς που θα ανταλλάξουν την ελευθερία της με την κατάλληλη απολογία-κατάθεση.

Το ερώτημα λοιπόν που παραμένει σε εμένα τον ηλίθιο, είναι ποιος εκβιάζει ποιόν και για ποιόν λόγο!!!

Α.Μ.

Ορισμένα σχόλια στο http://press-gr.blogspot.com/ με έκαναν να αισθανθώ ακόμα πιο ηλίθιος για τον τρόπο που σκέφτομαι. Θα προσπαθήσω να ασχοληθώ με όσα κατάλαβα και με προβλημάτισαν, και όχι με όσα μου φαίνονται άσχετα από όσα έγραψα, ίσως λόγω της βλακείας μου δεν μπορώ να αντιληφθώ την σχέση τους.

Κατ αρχάς, ο καθένας μας, ανάλογα το ποιος είναι, σαν θύμα μιας κατάστασης αντιδράει με διαφορετικό τρόπο. Επί πραγματικού, κάποια θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης δεν μιλάνε ποτέ αλλά υπόκεινται τις συνέπειες, κάποια υποτάσσονται (ελπίζοντας σε μη συνέπειες από την μη υποταγή), κάποια θύματα αυτοδικούνε, και προφανώς κάποια άλλα συναλλάσσονται, σε κάθε περίπτωση όμως, μπορεί να είναι υπόλογα και να κρίνονται για τις επιλογές τους, αλλά παραμένουν τα θύματα!!! Είναι η τραγικά μικρή μειοψηφία όσοι(ες) καταγγέλουν το έγκλημα, και πρέπει να υποστούν την αντιμήνυση για συκοφάντηση- ψευδορκία κλπ και μετά από Κύριος οίδε πόσα χρόνια θα πρέπει να περάσουν και με ποιο με μαγικό τρόπο θα αποδείκνυε την αλήθεια των καταγγελιών τους...

Δεν δικαιολογώ την πρακτική της κυρίας Τσέκου, αλλά ο εκβιαζόμενος είναι το θύμα της σεξουαλικής παρενόχλησης. Αυτή είναι το θύμα, όχι ο θύτης. Είναι θέμα άλλης συζήτησης η κριτική μας για την ηθική της κυρίας αυτής, δεν είναι η ηθική της κυρίας αυτής το θέμα του κειμένου μου.

Και εάν προσπάθησε να συναλλαχτεί με τον Ζαχόπουλο, δεν έκανε τίποτα άλλο από ότι κάνουν τόσοι άλλοι που τα βρίσκουν χωρίς να φτάσουν σε ακροατήριο. Άλλωστε ο Ζαχόπουλος δεν πήδηξε όταν συνετελέσθη ο υποτιθέμενος εκβιασμός του από την Τσέκου, αλλά όταν αυτή αποκάλυψε (σε δημοσιογράφους, σε πολιτικούς ή ποιος ξέρει τελικά που) το θέμα (άρα είχε πάψει ο όποιος εκβιασμός), τότε φοβήθηκε ο Ζαχόπουλος, άρα... δεν ήταν θέμα αντιτίμου στην Τσέκου το σταμάτημα του θέματος από την περαιτέρω δημοσιοποίηση, αλλά στο χέρι τρίτων.

Άλλους (προφανώς) φοβήθηκε, ο ίδιος γνωρίζει ποιους. Πάντως όχι την Τσέκου. Όσο το επίμαχο dvd ήταν στα χέρια της και υποτίθεται ότι εκβίαζε, δεν πηδούσε ο Ζαχόπουλος...

Εάν η Τσέκου εκβίασε, είναι προφανές ότι ο εκβιασμός της δεν έφερε αποτέλεσμα και έτσι αποκάλυψε το θέμα... Εάν το αποκάλυπτε σε κάποιον εισαγγελέα, προφανώς πίστευε ότι οι καταγγελλόμενοι είχαν την δύναμη να την σταματήσουν την υπόθεση, κι έτσι προτίμησε τους δημοσιογράφους. Ποιος εξ αυτών της υπέδειξε να πάει σε εισαγγελέα? Ποιος εξ αυτών συναλλάχθηκε και εκβίασε με τον άλφα ή τον βήτα τρόπο, ή ποιος εκ των παραληπτών του επίμαχου dvd έκαναν τον εκβιασμό που οδήγησαν τον Ζαχόπουλο να πηδήξει, δεν είμαι σε θέση να το γνωρίζω.

-----------------------

Αναρωτιέται μια φίλη πως γίνεται να θεωρώ θύμα, κάποια που κατέγραφε σε βίντεο την πράξη της σεξουαλικής της παρενόχλησης... Πριν λίγο καιρό, ένας άντρας με ειδικές ανάγκες βιντεοσκόπησε έναν παπά να τον παρενοχλεί... Παίχτηκε σε κάποιες εκπομπές... Ο άντρας αυτός, ποιόν εκβίαζε, και ποιος τον συνέλαβε γι αυτό?

ιστιοπλοΐα για όλους

Η ιστιοπλοΐα, η αναψυχή και το παιχνίδι στην θάλασσα, βελτιώνουν την υγεία - τόσο την ψυχική όσο και την σωματική.
Διδάσκουν σημαντικά μαθήματα ζωής για το σεβασμό και τη συνεργασία. Προωθούν την ισότητα για όλους και γεφυρώνουν τις διαφορές μεταξύ των ανθρώπων.

Μέχρι τώρα οι δραστηριότητες με ιστιοπλοϊκά σκάφη απευθύνονται κυρίως στους ανθρώπους από 25-45 ετών, χωρίς μικρά παιδιά, χωρίς προβλήματα στην όραση ή την ακοή, στους σωματικά ικανούς.

Τα εμποδιζόμενα άτομα βάσει του ΥΠΕΧΩΔΕ είναι 42.5% του ελληνικού πληθυσμού:
10% ΑμεΑ.
Άτομα με κάθε είδους Αναπηρία.
14% Ηλικιωμένοι 60-74 ετών
6% Υπερήλικες άνω των 75 ετών
11% Νήπια 0-4 ετών και οι συνοδοί των
1,5% Έγκυες γυναίκες

Σας προσκαλούμε όλους να γνωρίσετε τον κόσμο της ιστιοπλοΐας και της θάλασσας.

η αναπηρία είναι και δεν είναι προσωπική υπόθεση...

Πριν από καιρό, ήμουνα σε μια εκδήλωση, όπου ένας ποδηλάτης με αναπηρία, στην Κρήτη, παρουσίαζε ένα τουριστικό πρόγραμμα ξενάγησης ανθρώπων με αναπηρίες...

Ενώ ο ομιλητής παρουσίαζε τις εκδρομές- ξεναγήσεις- ποδηλατικές εξορμήσεις, ένας παραπληγικός έβγαζε λογύδριο ότι αυτός ο ανάπηρος ποδηλάτης κάνει κακό στο αναπηρικό κίνημα, γιατί παρουσιάζει την εικόνα ότι είναι θέμα προσωπικού αγώνα των αναπήρων το να κάνουν κάποιες δραστηριότητες, και βρίσκουν άλλοθι σε τέτοιους ανθρώπους όσοι λένε ότι η αναπηρία είναι προσωπική υπόθεση του αναπήρου.

Φυσικά και δεν είναι προσωπική υπόθεση, η πολιτεία οφείλει να μεριμνά ώστε οι πόλεις, οι δομές, οι υπηρεσίες, η εκπαίδευση, κλπ να είναι προσβάσιμες σε όλους τους πολίτες, χωρίς να αποκλείονται κάποιοι επειδή έχουν κάποια σωματική ανικανότητα.

Από κει και πέρα όμως, αφού τα πιο πάνω έχουν λυθεί, ο τρόπος που διαχειρίζεται ο καθένας την όποια ανικανότητα του, είναι σίγουρα προσωπική υπόθεση. Άλλος την χρησιμοποιεί σαν άλλοθι για να μην κάνει τίποτα, και άλλος σαν εφαλτήριο για δημιουργία και πρόοδο στην ζωή του.

Εκμετάλλευση αναπήρων

Έχω ακούσει σχόλια ότι δεν είμαι τίποτα άλλο, παρά κάποιος που προσπαθεί να βγάλει κέρδος από αναπήρους... Δεν διαφωνώ με αυτό, απλώς δεν καταλαβαίνω γιατί μου το λένε σαν κάτι κακό!!!
Κατ αρχάς, δεν έχει ποτέ επικρατήσει στην Ελλάδα ο κομμουνισμός. Ελεύθερη αγορά έχουμε, οι νόμοι προσφοράς και ζήτησης καθορίζουν τις τιμές για τα αγαθά και τις υπηρεσίες. Φυσικά κινητήριος μοχλός για κάθε δραστηριότητα, κάθε επένδυση κλπ είναι το κέρδος. Το κέρδος δεν είναι έγκλημα, δεν είναι κλοπή.

Αλλά να βγάλεις κέρδος από ανάπηρους? Αυτό κι αν φαίνεται σαν αίσχος!!!

Κατ’ αρχάς, σκέφτομαι ποιος δεν βγάζει κέρδος από τους ανάπηρους:
Σπάω το κεφάλι μου, αλλά δεν βρίσκω.
Όποιος μπορεί, ας μου επισημάνει κάποιον.

Αντιθέτως, μου είναι πολύ εύκολο να βρω ποιοι βγάζουν κέρδος από αυτούς:
Όλοι όσοι ξέρω!!!

• Οι επιχειρηματίες που πουλάνε αναπηρικά είδη καθώς και όσοι εργάζονται στην τοποθέτηση-εγκατάσταση τέτοιων ειδών, στην συντήρηση τους κλπ, και μάλιστα υπερκοστολογώντας τα είδη που πουλάνε, διότι τα έξοδα αυτά (και στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό) τα καλύπτουν τις περισσότερες φορές το κράτος ή οι ασφαλιστικοί φορείς, και οι καταναλωτές-ανάπηροι δεν ιδρώνει το αυτί τους γιατί επιβαρύνεται όλο το κοινωνικό σύνολο με το φαγοπότι που γίνεται στην πλάτη τους, παρά μόνο όταν καλούνται να πληρώσουν μόνοι τους το κόστος αυτό.
• Οι γιατροί, οι νοσοκόμοι, τα κέντρα αποκατάστασης, οι φυσιοθεραπευτές, κλπ επαγγέλματα που αμείβονται (πλουσιοπάροχα σε κάποιες περιπτώσεις) για τις υπηρεσίες που προσφέρουν.
• Διάφορες μη κερδοσκοπικές μη κυβερνητικές οργανώσεις καθώς και διάφοροι φιλάνθρωποι οι οποίοι είτε ροκανίζουν κρατικά ή άλλα κονδύλια, ενώ παίρνουν παχυλές αποζημιώσεις και λοιπά δώρα για την συμμετοχή τους σε διοικητικά συμβούλια ή για τις παραστάσεις τους κλπ, είτε κερδίζουν αναγνωρισημότητα και προφίλ κοινωνικά ευαίσθητου ατόμου, το οποίο έχει από μόνο του εμπορική αξία.
• Πολιτικοί που κερδίζουν ψήφους από την παρουσία τους και τις κενές υποσχέσεις τους.
• Δημόσια έργα για προσβάσιμες υποδομές, όπου αντλούνται τρομερά κονδύλια ενώ τα έργα είναι χωρίς κάποια αξία διότι για παράδειγμα φτιάχνουν ράμπες σε πεζοδρόμια αλλά αμέσως μετά την ράμπα το ίδιο το πεζοδρόμιο είναι απροσπέλαστο λόγω σκαλιών, λόγω περιπτέρων, ταμπέλες, τραπεζοκαθίσματα κλπ.
• Αναπηροπατέρες συνδικαλιστές που θεωρώ περιττό να εξηγώ, όλοι α ξέρουμε.
• Σουβλατζήδες (!!!) που εκμεταλλεύονται την πείνα του περαστικού αναπήρου που θα αναγκαστεί να καταβάλλει το αντίτιμο για να αγοράσει ένα σουβλάκι και να διασκεδάσει την πείνα του...

Η απορία μου λοιπόν είναι ποιος και γιατί να ξοδέψει χρόνο και χρήματα, να δημιουργήσει από το μηδέν σκάφη που να είναι προσβάσιμα σε ανθρώπους με ανικανότητες, ώστε και οι άνθρωποι αυτοί να έχουν πρόσβαση σε δραστηριότητες που απολαμβάνουν οι σωματικά ικανοί, χωρίς αυτός ο άνθρωπος να πρέπει να κερδίσει τουλάχιστον όσα θα κέρδιζε εάν πρόσφερε παρόμοιες υπηρεσίες στους σωματικά ικανούς?

Γιατί με μέμφονται ότι ο σκοπός μου είναι το κέρδος?
Ποιανού δεν είναι αυτός ο σκοπός του?
Επενδύει και εργάζεται κανένας σκληρά, για την ψυχή της μάνας του?

η κουζίνα και η καρίνα

Δεξιά είναι μια φωτογραφία του χώρου που θα γίνει η κουζίνα του σκάφους. Ο τύπος που χαζεύει, είναι ο κατασκευαστής!!!
Από τσιγαράκι, καλά πάμε...

Υποτίθεται ότι η καρίνα θα ήταν έτοιμη... Ο Ιταλός μου λέει ότι δεν βρίσκει το χυτήριο πρώτη ύλη για να την φτιάξει!!!

Τα νέα για το καινούργιο σκάφος

Τα νέα για το καινούργιο σκάφος, δεν είναι ευχάριστα.
Το hull και το deck είναι έτοιμα εδώ κι ένα χρόνο.

Η αρχική συμφωνία ήταν για ένα κόστος τάξης μεγέθους 190,000.00 ευρώ, που υπολόγιζα με τα λίγα με τα πολλά, έτοιμο στην Ελλάδα, με όλο τον επιπλέον εξοπλισμό, όργανα, μεταφορά, εκτελωνισμός και έγγραφα, ασφάλεια κλπ να φτάσει στα 220 με 230,000.00 το πολύ.

Το ναυπηγείο θεωρούσε ότι θα βασιστεί σε υπάρχον καλούπι, στο οποίο θα έκανε κάποιες τροποποιήσεις.

Εν τέλει, έφτιαξαν καινούργια καλούπια. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να υπάρξουν μεγάλες υπερβάσεις στο κόστος (υλικά, εργατικά κλπ), αλλά και στον χρόνο.

Εγώ μέχρι στιγμής έχω πληρώσει (στα χέρια τους) 160,000.00 ευρώ.
Τα χρήματα αυτά έχουν ξοδευτεί, ενώ το το σκάφος παραμένει hull και deck, φτιαγμένο βέβαια όλο στο χέρι, με εξαιρετική ποιότητα (καμμία σχέση με τα μαζικής παραγωγής σκάφη). Εαν το αξιολογήσουμε με βάση τι θα στοίχιζε απλώς ένα hull και deck, (με βάση τα μαζικής παραγωγής σκάφη) η αξία του δεν θα ξεπερνούσε τις 50 το πολύ 60,000.00 ευρώ.

Εκτός του hull και deck έχει γίνει και κάποια ξυλοδουλειά εσωτερικά, υπάρχει ο ανοξείδωτος μηχανισμός για την κάθοδο στον εσωτερικό χώρο (τύπου ασανσέρ), κάποια hutches, το ψυγείο, το roll bar, το πίσω μπαλκόνι και λίγα ακόμα μικροπράγματα.

Προσπαθώντας να εκτιμήσω την αξία του σκάφους (δεδομένης της ιδιαιτερότητας της κατασκευής, αλλά και των αντικειμενικών δυσκολιών) θα έλεγα ότι αυτό που μέχρι στιγμής υπάρχει, αξίζει 80 με 90,000.00 ευρώ.

Τα υπόλοιπα χρήματα (μέχρι τις 160,000.00 που έχω πληρώσει) έχουν χαθεί.
Εκτός αυτών, για έξοδα διαφήμισης, προβολής, ταξίδια, εκθέσεις κλπ, έχω ξοδέψει περί τις 30,000.00 ευρώ επιπλέον.

Στο σημείο που βρισκόμαστε, υποτίθεται ότι κατασκευάζονται τα τιμόνια, η καρίνα, και συνεχίζουν την ξυλοδουλειά μέσα.

Με πρόχειρους υπολογισμούς, το κόστος ολοκλήρωσης του σκάφους θα φτάσει ή και ξεπεράσει τις 100,000.00 ευρώ, δεδομένου ότι μόνο το άλμπουρο-ξάρτια κλπ κοστίζουν περίπου ένα εικοσιπεντάρι, η μηχανή κάνα δεκάρικο, πανιά-μπαλόνι κάνα τάληρο, όργανα κλπ κάνα εικοσάρι, και ούτω καθεξής.

Αυτό δεν ήταν στις αρχικές μου προθέσεις, να φτάσουμε σε συνολικό κόστος περί τις 300 χιλ. ευρώ!!! Το ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα όμως είναι αλλού:

Το σκάφος (στα σχέδια) επρόκειτο να φιλοξενεί μέχρι 7 επιβάτες, εκ των οποίων οι δυο να είναι χειριστές αναπηρικών αμαξιδίων...

Εν τέλει, το σκάφος θα μπορεί να φιλοξενεί το πολύ 5 επιβάτες!!!
(εκ των οποίων οι δυο να είναι χειριστές αναπηρικών αμαξιδίων)

Αυτό περιπλέκει ακόμα περισσότερο τα πράγματα, διότι με βάση το κόστος, η τιμή ναύλωσης του σκάφους ανεβαίνει δραματικά (κατά 50%) ενώ ταυτοχρόνως θα μοιράζεται σε λιγότερους επιβάτες...

Το κόστος που προκύπτει, θα είναι απαγορευτικό!!!
Μόνο εαν και εφ όσον βρεθεί χορηγός, που θα αναλάβει το (λειτουργικό) κόστος αυτό, θα μπορέσουμε να προσφέρουμε το σκάφος σε ανταγωνιστική τιμή που να προσελκύσει ανθρώπους με αναπηρίες.

Αλλιώς, μετά από τόσα έξοδα, τόση προσπάθεια, τόσο κόπο, θα καμαρώνουμε το σκάφος (οταν θα είναι έτοιμο) να κουνιέται στο λιμάνι, και κανένας δεν θα πλησιάζει!!!

Είμαι πάρα πολύ προβληματισμένος, έχω μπλέξει σε αδιέξοδο.
Τι μέλλει γεννέσθαι, ο Θεός και η ψυχή μου!

Υ.Γ.

Επειδή κάποιοι θα απορούν για τα χρήματα, αρχικά, κι ενώ ο προυπολογισμός για την κατασκευή του σκάφους δεν επρόκειτο να ξεπεράσει τις 200 χιλ ευρώ, ξεκινήσαμε οι 3 συνέταιροι που εξακολουθούμε να είμαστε και σήμερα μαζί κάτω από αυτόν τον σκοπό, καθώς και 2 ακόμα, που θα συμμετείχαν οικονομικά αγοράζοντας άνω του 50% των εταιρικών μεριδίων... Δυστυχώς, ο ένας (που βοηθούσε και πρακτικά) κουράστηκε από την αναμονή ενώ ο άλλος (που ήταν Εγγλέζος) είχε παράλογες απαιτήσεις για εξασφαλίσεις κερδών στο κεφάλαιο που θα τοποθετούσε, κι έτσι καταλήξαμε στην μη συνεργασία.

Όταν συνέβησαν αυτά, αναζητήσαμε άλλους χρηματοδότες, αλλά "ευτυχώς" δεν βρέθηκαν... "Ευτυχώς", γιατί τώρα θα έπρεπε να απολογούμαστε για τις καθυστερήσεις, λες και ευθυνόμαστε εμείς. Όμως, τα χρήματα που δεν βάλανε οι 2 "συνέταιροι" που αποχώρησαν έπρεπε κάπως να καλυφθούν.

Εαν το σκάφος ετοιμαζόταν εμπρόθεσμα, η μόνη λύση για εμάς, ήταν να πάρουμε δάνειο, προκειμένου να πληρώσουμε το κόστος του σκάφους, και να αποπληρωθεί το δάνειο από τα έσοδα που προέρχονται από τις ναυλώσεις.

Λόγω της διετούς καθυστέρησης, τα χρήματα βρέθηκαν (σιγά σιγά μέσα στα 3 προηγούμενα χρόνια) από τις ναυλώσεις άλλων σκαφών που νοικιάζουμε έτσι κι αλλιώς παράλληλα με αυτήν την δραστηριότητα...

Τώρα έχουμε ξαναβρεθεί στο σημείο της λήψης δανείου, λόγω της υπέρβασης κόστους κατασκευής...

Αυτό το οποίο τσούζει περισσότερο, είναι ότι όλα αυτά τα χρήματα που αντιπροσωπεύουν σκληρή δουλειά 3 ανθρώπων, δουλειά 7 ημέρες την εβδομάδα, 12 μήνες τον χρόνο, εαν είχαν επενδυθεί σε άλλο σκοπό, εαν είχαν επεδυθεί στην ναύλωση "νορμαλ" σκαφών, θα είχαμε βγάλει επιπλέον κέρδη, ενώ τώρα, τα κέδη των άλλων δραστηριοτήτων έχουν τοποθετηθεί στον σκοπό αυτό, και είμαστε μπροστά στο φάσμα να πάρουμε και δάνεια για να φτάσουμε στην απόκτηση του "ειδικού" σκάφους που Κύριος οίδεν εαν θα δουλέψει και με τι κόστος, με τι έσοδα κλπ.

Η πικρία μου, είναι πως ήδη, κι ενώ ούτε το σκάφος υπάρχει, ούτε κανένας φορέας, καμμία υπηρεσία, κανένα κράτος κλπ, δεν μας έχει βοηθήσει υλικά ή ηθικά, κάποιοι μας κατηγορούν ότι είμαστε κοινοί κερδοσκόποι που θέλουμε να εκμεταλλευτούμε φτωχούς ανθρώπους με αναπηρίες!!!

Επ αυτού, θα τοποθετηθώ σε επόμενο θέμα.

Σαν ζώα

Μας έχουν σαν τα ζώα, κι εμείς ...τα ζώα, ψηφίζουμε σαν ζώα, αυτά τα ζώα!!!

Αυτό είναι το μόνο που έχω, σαν σχόλιο για την Ελληνική "πραγματικότητα"