Φίλες και φίλοι


Το μπλογκ αυτό είναι προσωπικό ημερολόγιο.
Δεν καταγράφω πότε έφαγα πότε ξύπνησα κλπ, αλλά τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μου κατά την περίοδο που χτίζω ένα ιστιοπλοϊκό σκάφος, για οικουμενική χρήση, δηλαδή είναι προσβάσιμο σε όλους, άσχετα φυσικής ικανότητας.

Έτσι, οι άνθρωποι με κινητικές αναπηρίες θα μπορούν ισότιμα και με ασφάλεια να ταξιδεύουν με ιστιοπλοϊκό σκάφος, να συμμετέχουν σε αγώνες ιστιοπλοΐας, να κάνουν διακοπές, να κολυμπάνε σε όμορφες παραλίες και ερημικούς κόλπους, να επισκέπτονται τα νησιά και να απολαμβάνουν τις ομορφιές της θάλασσας.

Στην ιδέα αυτή είχα συνεταίρους που ήδη κουράστηκαν και την "έκαναν" με ελαφρά πηδηματάκια, αλλά και άλλους που ακόμα με στηρίζουν. Η στήριξη είναι και οικονομικής φύσης, εργασία, αλλά και ανοχή στον χρόνο που αφιερώνω σε αυτόν τον σκοπό.

Περισσότερο απ όλους θέλω να ευχαριστήσω την οικογένεια μου, που με ανέχεται και συμμετέχει στα όνειρα μου.

Υπάρχουν πολλά προσωπικά στοιχεία, τα οποία δεν έχουν άμεση σχέση με τον πιο πάνω σκοπό, αλλά συμπληρώνουν τις σκέψεις και τις δραστηριότητες μου σε σχέση με την ιστιοπλοΐα και την θάλασσα, καθώς και με τον κλάδο του θαλάσσιου τουρισμού γενικότερα.

Κάποτε, ένας Ταϋλανδός που γνώρισα στην Παραολυμπιάδα του 2004, μου είπε πως θα περάσω φάσεις μεγάλης απογοήτευσης, θα κουραστώ, θα απελπιστώ, αλλά να μην σταματήσω τον αγώνα που ξεκίνησα... Είχε δίκιο. Ελπίζω να μην φτάσω στο σημείο τα πιο πάνω συναισθήματα που ήδη έχω νοιώσει, να με σταματήσουν.

Thursday, October 9, 2008

Τα νέα του σκάφους μου στην Ιταλία

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας τύπος, βλάκας με περικεφαλαία, που αποφάσισε να φτιάξει ένα σκάφος στην Ιταλία...
Περνούσαν τα χρόνια, και το σκάφος δεν έλεγε να τελειώσει, γιατί είχε μπλέξει με απατεώνες και λαμόγια...
Κάθε τρεις και λίγο ο τύπος, πήγαινε στην Ιταλία για να δει την πρόοδο των εργασιών... (ποια πρόοδο? τέλος πάντων!!!)
Ο τύπος είχε και μια γάτα που την υπεραγαπούσε, και κάθε φορά που πήγαινε στην Ιταλία, την άφηνε σε κάποιον φίλο του να του την προσέχει σαν τα μάτια του.

Όπως ήταν ο τύπος στην Ιταλία και έβλεπε το σκάφος που τελειωμό δεν είχε, του ήρθε ένα SMS από τον φίλο του: Η γάτα πέθανε!!!

Ο τύπος, ευαίσθητος όπως ήταν, έπαθε έμφραγμα, εγκεφαλικό, και κατέληξε για μήνες στα νοσοκομεία, χαροπάλεψε αλλά τελικά την γλύτωσε, συνήλθε κάπως και γύρισε στην Ελλάδα.

Ρε φίλε, είπε στον φίλο του, κόντεψες να με σκοτώσεις με το SMS που μου έστειλες...
Δεν τα λένε έτσι αυτά τα πράγματα!!! Έπρεπε αρχικά να μου στείλεις ένα μήνυμα ότι ας πούμε η γάτα ανέβηκε στα κεραμίδια αλλά να μην ανησυχώ. Εγώ, διαβάζοντας το μήνυμα αυτό θα ανησυχούσα αρχικά, αλλά θα έλπιζα η γάτα να κατέβει σώα και ασφαλής. Μετά από λίγο, ας μου έστελνες ένα μήνυμα ότι και καλά η γάτα έπεσε από τα κεραμίδια!!! Εγώ εκείνη την στιγμή θα έλπιζα πως οι γάτες συνήθως δεν παθαίνουν κάτι από την πτώση από τα κεραμίδια... Όμως, η ανησυχία μου θα ήταν σαφώς μεγαλύτερη, οπότε όταν θα μου έστελνες ένα τρίτο μήνυμα πως η γάτα χτύπησε σοβαρά, θα ήμουνα προετοιμασμένος ψυχολογικά και για τα χειρότερα. Έτσι όταν θα μάθαινα τελικά πως η γάτα πέθανε, ούτε εμφράγματα θα πάθαινα, ούτε εγκεφαλικά!!!

Ο τύπος, λόγω των προβλημάτων υγεία που του έμειναν, δεν μπορούσε να συνεχίσει να τρέχει κάθε τρεις και λίγο στην Ιταλία, άσε που οι επισκέψεις εκεί ήταν δυσάρεστες... Είχε περάσει άλλωστε ήδη πολύς καιρός από την τελευταία του επίσκεψη και δεν είχε καμία ενημέρωση, με αποτέλεσμα να παρακαλέσει τον φίλο του, να πάει αυτός στην Ιταλία, να δει τι έχει απογίνει το σκάφος που υποτίθεται ότι κατασκευαζόταν αλλά τελειωμό δεν είχε...

Όταν ο φίλος του έφτασε στο ναυπηγείο, του έστειλε το πιο κάτω SMS:
Φίλε μην ανησυχείς, όμως το σκάφος σου ανέβηκε στα κεραμίδια!!!

No comments: