Ανοιχτή επιστολή προς κύριο Άδωνι Γεωργιάδη

Αγαπητέ κύριε Υπουργέ,

Μετά την συνάντηση που είχαμε με σύμβουλο σας, εκθέσαμε αναλυτικά τις αντιρρήσεις μας για να προχωρήσει σε νόμο αυτό το νομοσχέδιο για τον θαλάσσιο τουρισμό, που έχει κοπεί και ραφτεί στα μέτρα γραφειοκρατών και ανθρώπων που έχουν σαν μοναδικό στόχο την αστυνόμευση για να δυσχεράνουν την λειτουργία των επαγγελματικών σκαφών ώστε να αποθαρρυνθούν οι λεγόμενοι «μαϊμού» επαγγελματίες.

Άραγε έχουν αντιληφθεί οι κοινοτικοί επίτροποι και οι «τροϊκανοί» πως ετοιμάζεστε να ψηφίσετε έναν νόμο που θα διώξει τους τουρίστες από την Ελλάδα, θα αποθαρρύνει Έλληνες και ξένους επενδυτές να ασχοληθούν με τον κλάδο μας, και θα γιγαντώσει την γραφειοκρατία αντί να την περιορίσει?

Είναι δυνατόν να μπαίνουν προσκόμματα από γραφειοκράτες για να εξασφαλίσουν την διαιώνιση της ύπαρξης τους ταλαιπωρώντας όλο τον κόσμο? Ο νόμος-τέρας που ετοιμάζετε δεν έχει την παραμικρή αναπτυξιακή προοπτική για τον κλάδο μας, αντιθέτως εξασφαλίζει την συρρίκνωση του!

Ο νόμος το μόνο που στοχεύει είναι τους λεγόμενους «μαϊμού» επαγγελματίες. Όμως τέτοιοι δεν υπάρχουν πλέον, διότι δεν κυκλοφορεί το χρήμα που κυκλοφορούσε πριν λίγα χρόνια, που εκτράφηκαν τέτοια φαινόμενα. Οι μόνοι λοιπόν που θα υποφέρουν από αυτόν τον νόμο, είναι οι πραγματικοί επαγγελματίες και οι τουρίστες που θα κάνουν το λάθος να έρθουν στην πατρίδα μας.

Δεν είναι δυνατόν να αυξηθούν οι υπάρχουσες γραφειοκρατικές διαδικασίες, και να είμαστε η μόνη χώρα στον κόσμο που ταλαιπωρεί τους τουρίστες. Δεν είναι δυνατόν να επιδιώκεται η αστυνόμευση και η εύρυθμη λειτουργία ενός κλάδου, με περισσότερα έγγραφα και περισσότερη γραφειοκρατία, αντί για πραγματικούς φυσικούς ελέγχους στους τόπους που ασκείται η δραστηριότητα.

Ζητάμε την άμεση απόσυρση αυτού του νομοσχεδίου, και να γίνει ένα νέο, μετά από πραγματική διαβούλευση με ανθρώπους που έχουν στόχο το καλό του κλάδου, την περαιτέρω ανάπτυξη του και την εξυπηρέτηση των τουριστών.

Α.Μάγγος

Η εξαγγελθείσα κατάργηση της γραφειοκρατίας, στην πράξη!

Θα μου επιτρέψετε έναν πρόλογο, για να καταλάβουν όσοι δεν γνωρίζουν κάποιες έννοιες.

(πρόλογος)

Πριν νηολογηθεί ένα σκάφος στην Ελληνική σημαία (τα νηολόγια είναι ένα υποθηκοφυλακείο της θάλασσας, αντίστοιχο με το υποθηκοφυλακείο που εγγράφονται τα ακίνητα), πρέπει πρώτα να καταμετρηθεί, να καταγραφεί δηλαδή το μήκος του, το πλάτος του, η μηχανή του και ο όγκος του (που μετριέται σε κόρους ολικής και καθαρής χωρητικότητας, ένας κόρος ισούται με 2,83 κυβικά).

Το πιστοποιητικό καταμέτρησης είναι συνήθως το πρώτο έγγραφο που εκδίδεται, κατά την διαδικασία της νηολόγησης του σκάφους. Αυτό το έγγραφο δεν αλλάζει ποτέ, παρά μόνο εάν γίνει μετασκευή που επηρεάζει τις διαστάσεις και τον όγκο του σκάφους.

Κατά την διαδικασία της αρχικής έκδοσης του πιστοποιητικού αυτού, ο ιδιοκτήτης του σκάφους δηλώνει τι προτίθεται να χρησιμοποιεί το σκάφος, εάν δηλαδή θα το χρησιμοποιεί σαν σκάφος προσωπικής αναψυχής, σαν επαγγελματικό τουριστικό, σαν αλιευτικό, κλπ. Βάσει του χαρακτηρισμού αυτού, ο νηολόγος που εκδίδει το σχετικό έγγραφο που αποδεικνύει ότι το σκάφος νηολογήθηκε στην Ελληνική σημαία, γράφει αυτόν τον χαρακτηρισμό στο σχετικό Έγγραφο (Εθνικότητος) που εκδίδει.

Όταν λοιπόν ο πρώτος ιδιοκτήτης του σκάφους δηλώσει ότι θα χρησιμοποιήσει το σκάφος σαν επαγγελματικό σκάφος, τότε ο χαρακτηρισμός επί του Εγγράφου Εθνικότητος είναι Ε/Γ-Τ/Ρ, δηλαδή επαγγελματικό τουριστικό, ενώ εάν το σκάφος θα χρησιμοποιείται από τον πρώτο ιδιοκτήτη για την προσωπική του αναψυχή, τότε χαρακτηρίζεται Ε/Γ-Α/Ψ. Κατά καιρούς έχουν υπάρξει διάφορες μικροαλλαγές σε αυτούς τους χαρακτηρισμούς, αλλά ουδείς έχει δώσει ποτέ ιδιαίτερη βάση. 

Προκειμένου να γίνει εν τέλει το σκάφος επαγγελματικό, πρέπει να περάσει από αρκετή διαδικασία που ακολουθεί της νηολόγησης, χρειάζονται επιθεωρήσεις, έναρξη επαγγέλματος στην Εφορία, ειδικός επιπλέον εξοπλισμός του σκάφους, κλπ, μέχρι τελικά να λάβει το σκάφος σχετική επαγγελματική άδεια από το ΥΕΝ.

Όταν ο ίδιος ο ιδιοκτήτης του επαγγελματικού σκάφους, ή ένας επόμενος αγοραστής, ανακαλέσει την επαγγελματική άδεια, τότε εκδίδεται σχετική απόφαση του ΥΕΝ ότι το σκάφος έπαυσε να είναι επαγγελματικό. Άρα το σκάφος δεν μπορεί να ναυλώνεται πλέον.

Όμως τα νηολόγια, είναι μια Υπηρεσία που δεσμεύεται από τον χαρακτηρισμό που ήδη υπάρχει στο υφιστάμενο πιστοποιητικό καταμέτρησης του σκάφους, και παρόλη την παύση της άδειας επαγγελματικού (που κοινοποιείται από το ΥΕΝ στα Νηολόγια), εξακολουθεί να χαρακτηρίζει στο Έγγραφο Εθνικότητος το σκάφος σαν Ε/Γ-Τ/Ρ, χωρίς φυσικά να θεωρεί το σκάφος σαν επαγγελματικό.

Στο παρελθόν αρκούσε να πας στην αρμόδια Υπηρεσία (ΔΕΕΠ) να αφήσεις μια υπεύθυνη δήλωση και να κάνουν μια απλή και γρήγορη πράξη επί του υφιστάμενου πιστοποιητικού καταμέτρησης, ότι σύμφωνα με την δήλωση του νέου ιδιοκτήτη, το σκάφος θα χαρακτηρίζεται σαν σκάφος αναψυχής. Όμως σε τέτοια περίπτωση, η Υπηρεσία των νηολογίων επέβαλε την επανέκδοση του Εγγράφου Εθνικότητος λόγω αλλαγής χαρακτηρισμού, πράγμα που σήμαινε κόστος (περί τα 160 ευρώ) και χρόνο (2-3 ημέρες). Δεν υφίστατο λόγος για περιττές διαδικασίες και έξοδα.

Τα τελευταία χρόνια, τις καταμετρήσεις τις εκδίδουν οι Νηογνώμονες, κυρίως ο Ελληνικός Νηογνώμων, μια ιδιωτική εταιρεία που έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα. Μια απλή πράξη διόρθωσης σε ένα ήδη υπάρχον πιστοποιητικό, δεν άφηνε περιθώρια κέρδους και χρέωσης, οπότε ανακαλύφθηκε πως η αλλαγή χρήσης του σκάφους αποτελεί πράξη σημαντική στις διαστάσεις και στον όγκο του σκάφους (!!!), με αποτέλεσμα να εκδίδουν πιστοποιητικό ανακαταμέτρησης, δηλαδή νέο πιστοποιητικό, νέα παράβολα, νέα χαρτόσημα, νέα αμοιβή (350,00 ευρώ περίπου). Ακολούθησε και η ΔΕΕΠ, η αρμόδια Υπηρεσία του ΥΕΝ, αφού ούτε σε αυτούς κακόπεφτε να εισπράττουν χαρτόσημα και παράβολα (116,00 ευρώ). 

Έτσι, στα πλαίσια της καταπολέμησης της γραφειοκρατίας, μια απλή πράξη που κρατούσε λίγα λεπτά, κατέληξε σε έκδοση νέων πιστοποιητικών με σημαντικό κόστος και άσκοπη σπατάλη χρόνου.

Φυσικά, το εάν ένα σκάφος είναι επαγγελματικό ή όχι, δεν εξαρτάται ούτε από το πιστοποιητικό καταμέτρησης, ούτε από τον χαρακτηρισμό στο Έγγραφο Εθνικότητος, αλλά από το εάν έχει σχετική άδεια από το ΥΕΝ. Η παύση της προγενέστερης υφιστάμενης άδειας ενός τέτοιου σκάφους, είναι αρκετή για να δείξει εάν το σκάφος δεν είναι επαγγελματικό. Είπα ότι είναι αρκετή, αλλά το σωστό θα ήταν να πω πως ήταν αρκετή, όχι πως είναι. 

Διότι πρόσφατα αντιμετώπισα το εξής:

(τέλος προλόγου)

Το 2006 ένα σκάφος επαγγελματικό, πουλήθηκε σε ιδιώτη, ανακλήθηκε η υφιστάμενη επαγγελματική άδεια του σκάφους, πληρώθηκε ο ΦΠΑ και εκδόθηκε το νέο Έγγραφο Εθνικότητος. Ο χαρακτηρισμός επί του εγγράφου αυτού σαν Ε/Γ-Τ/Ρ δεν στάθηκε εμπόδιο στο αρμόδιο λιμεναρχείο να εκδώσει την άδεια εκτέλεσης πλόων σαν σκάφος αναψυχής, ούτε είχε το παραμικρό πρόβλημα να ταξιδεύει το σκάφος ανεμπόδιστα τόσα χρόνια.

Έφτασε η ώρα της ανανέωσης της άδειας εκτέλεσης πλόων, και η αρμόδια Υπηρεσία του λιμεναρχείου (που είχε εκδώσει την πρώτη άδεια) αρνήθηκε την ανανέωση της, διότι κατά την άποψη του αρμόδιου λιμενικού οργάνου το σκάφος είναι επαγγελματικό!!! Προκειμένου να τον διευκολύνω να καταλάβει πόσο παράλογο είναι να χαρακτηρίζει το σκάφος σαν επαγγελματικό, του είπα πως αφού είναι επαγγελματικό (κατά την γνώμη του), αυτό σημαίνει πως προφανώς  μπορεί να εκτελέσει ναύλους, άρα ας μου θεωρήσει σχετικό ναυλοσύμφωνο, παρόλη την από πενταετίας παύση της επαγγελματικής άδειας, και μάλιστα στον προηγούμενο ιδιοκτήτη. 

Όπως θα υποθέτετε, ακολούθησε έντονος διάλογος. Λίγο πολύ ο αρμόδιος λιμενικός είπε πως το 2006 παρανόμησε που εξέδωσε την αρχική άδεια εκτέλεσης πλόων.  Του ζήτησα να μου υποδείξει τον παραμικρό νόμο, κάποια εγκύκλιο έστω ή διάταξη, οτιδήποτε τέλος πάντων  που να λέει ότι ο πλοιοκτήτης οφείλει να ζητήσει ανακαταμέτρηση και να πληρώσει τα έξοδα έκδοσης νέου εγγράφου προκειμένου να αλλάξει ο χαρακτηρισμός που ακολουθεί το σκάφος από την αρχική νηολόγηση (διότι αλλιώς το σκάφος θα θεωρείται επαγγελματικό σύμφωνα με τον χαρακτηρισμό της αρχικής καταμέτρησης), και φυσικά δεν απάντησε αφού δεν υφίσταται τίποτα σχετικό, όλη αυτή η διαδικασία προκύπτει στην πράξη γιατί κάποιοι ερμηνεύουν τα πράγματα όπως εκείνοι θέλουν, διογκώνοντας την ταλαιπωρία του κόσμου και το εκτοξεύει το κόστος των διαδικασιών. 

Ο λιμενικός έφτασε στο σημείο να απειλεί πως εάν εκδώσει ένα έγγραφο ότι θεωρεί το σκάφος σαν επαγγελματικό, θα μπλέξει ο ιδιοκτήτης του σκάφους με την Εφορία. Του ζήτησα να εκδώσει τέτοιο έγγραφο, να γελάσει κάθε πικραμένος, να εκδώσει δηλαδή ένα έγγραφο πως ένα σκάφος που δεν έχει επαγγελματική άδεια, ότι είναι επαγγελματικό! Έπεσε ακόμα πιο χαμηλά, ψευδόμενος πως ο νηολόγος θεωρεί το σκάφος σαν επαγγελματικό, παρόλο που ο νηολόγος έχει στον φάκελο του πλοίου την κοινοποιηθείσα ανάκληση της επαγγελματικής άδειας.

Η συζήτηση στο τηλέφωνο κράτησε πάνω από μια ώρα, φυσικά ματαιοπονούσα. Ο ιδιοκτήτης του σκάφους είχε ήδη χάσει περισσότερες ώρες, ο δε λιμενικός που τελικά αρνήθηκε να εξυπηρετήσει τον πολίτη, όλες εκείνες τις ώρες πληρωνόταν τον μισθό του για την εργασία που πρόσφερε στο κράτος.

Άραγε υπάρχει κανένας να τραβήξει το αυτί σε κάτι τέτοιους? Αξίζει να αρχίσω να αραδιάζω ονόματα και στοιχεία, ή τζάμπα θα το κάνω?

Αυτό που με στενοχωρεί πιο πολύ απόλα, είναι πως ο ιδιοκτήτης του σκάφους πρέπει να κρίνει ανάμεσα στον λόγο τον δικό μου, και στον λόγο ενός λιμενικού οργάνου, με γαλόνια και σιρίτια, που υποτίθεται ότι είναι η δουλειά του να γνωρίζει τους νόμους και να τους εφαρμόζει. Αυτήν την στιγμή, κάπου θα τραβιέται ο άνθρωπος, να πάρει πιστοποιητικό ανακαταμέτρησης, θεωρώντας πως 5 χρόνια πριν έγιναν λάθη στην αρχική έκδοση των εγγράφων του σκάφους του. Αυτή είναι η τροφή της γραφειοκρατίας και των γραφειοκρατών: ο ραγιαδισμός των πολιτών, που αντί να διεκδικούν το λογικό και το αυτονόητο, δέχονται να τρέχουν από γραφείο σε γραφείο και από Υπηρεσία σε Υπηρεσία, για να ρίξουν νερό στον μύλο όλων αυτών που αμείβονται για να ταλαιπωρούν τον κόσμο, και κοστίζουν στο κράτος τους παχυλούς μισθούς τους.

Αντώνης Μάγγος

ράλλυ Αιγαίου 2011 εκκίνηση

Ιστορία τρέλας, η Οδύσσεια ενός Ολλανδού.

(Αθήνα, 12/7/2011)

Στις 22/4/2010 κατέπλευσε στην Κέρκυρα ένα ιστιοπλοϊκό σκάφος με όνομα DORA με ιδιοκτήτη έναν Ολλανδό, που το αγόρασε στην Κροατία και προκειμένου να αποκτήσει γρήγορα ναυτιλιακά έγγραφα, νηολόγησε το σκάφος του με Αμερικάνικη σημαία (Delaware).

Φτάνοντας στην Κέρκυρα, του εξέδωσαν ένα δελτίο κίνησης ενός μηνός. Έκτοτε ταξίδευσε σε όλη την Ελλάδα με το σκάφος του. Τον Ιούλιο του 2010 το Λιμεναρχείο της Πάτρας θεώρησε τον απόπλου, παρόλο που το δελτίο Κίνησης φαίνεται ότι είχε λήξει από τις 21/5/2010, και το Λιμεναρχείο Μεσολογγίου επίσης θεώρησε το ληγμένο δελτίο κίνησης.

Εν συνεχεία, το σκάφος κατέπλευσε σε διάφορα λιμάνια, πλήρωνε τα λιμενικά τέλη στις αρμόδιες λιμενικές αρχές, χωρίς κανένας να ενοχληθεί από το παραμικρό, έως ότου τον Νοέμβρη του 2010 βρέθηκε ο Ολλανδός με το εν λόγω σκάφος στο Γύθειο, εκεί όπου βρέθηκε ο πρώτος αρμόδιος που διαπίστωσε ότι το δελτίο κίνησης του σκάφους ήταν ληγμένο. Μέχρι τότε, όλοι κοιμόντουσαν με τα τσαρούχια.

Επειδή ο Ολλανδός έπρεπε να επιστρέψει στην πατρίδα του, και προκειμένου το σκάφος να τύχει της ετήσιας χειμερινής συντήρησης,  με ειδική άδεια απέπλευσε για το Λιμάνι του Λαυρίου προς δεξαμενισμό και ξεχειμώνιασμα.

Με την επιστροφή του Ολλανδού στην Ελλάδα, είχε ήδη μεριμνήσει τα δέοντα για την αλλαγή σημαίας σε Ολλανδική, και μάλιστα σαν επαγγελματικό σκάφος και όχι σαν σκάφος αναψυχής.

Στις 26/5/2011 λοιπόν,  το λιμεναρχείο του Λαυρίου εξέδωσε σχετικό ΔΕΚΠΑ, το ειδικό Δελτίο Κίνησης για σκάφη αναψυχής είτε με Ελληνική είτε με κοινοτική σημαία.

Οι υπάλληλοι του Τελωνείου Γυθείου λοιπόν, είχαν ζητήσει από τον Ολλανδό να πληρώσει την ειδική ανταποδοτική εισφορά που πληρώνουν τα μη κοινοτικά σκάφη, ήτοι 15 ευρώ (+ΦΠΑ) για κάθε μέτρο για κάθε συμπληρωμένο τρίμηνο παραμονής. Παράλληλα του είπανε πως υπάρχει και ένα πρόστιμο για την υπέρβαση του χρόνου παραμονής του σκάφους μετά την λήξη του Δελτίου Κίνησης, και διαβίβασαν στην 18^η Διεύθυνση του Υπουργείου Οικονομικών στις 3/12/2010 σχετικό ερώτημα ζητώντας την επιείκεια και την κατανόηση του Υπουργείου, διότι αναγνώριζαν ότι ο Ολλανδός υπήρξε θύμα παραπλάνησης.

Στις 23 Δεκεμβρίου του 2010 η 17^η Διεύθυνση του Υπουργείου Οικονομικών απάντησε στο Τελωνείου Γυθείου πως… από την στιγμή που το αρχικό Δελτίο Κίνησης έληξε από τις 21/5/2010 και δεν έχει τις προϋποθέσεις να παραταθεί, έχουν ήδη γίνει απαιτητές οι δασμολογικές και φορολογικές υποχρεώσεις για το σκάφος αυτό (ΦΠΑ, δασμοί και φόροι), πέραν των όποιων προστίμων από την καθυστέρηση και την τυχούσα οφειλόμενη πληρωμή της ανταποδοτικής εισφοράς των 15 ευρώ /μέτρο ανά τρίμηνο.

Το σκάφος ήδη βρισκόταν στο Λαύριο, και το Τελωνείο του Λαυρίου κοινοποίησε το έγγραφο αυτό στο σκάφος, στις 10/6/2011, δηλαδή 15 ημέρες μετά την έκδοση του ΔΕΚΠΑ σαν κοινοτικό σκάφος!!!

Ο Ολλανδός τρομοκρατήθηκε όταν συνειδητοποίησε πως δεν οφείλει απλώς κάποια τέλη και κάποια πρόστιμα (τα οποία αμφισβητούσε και ήλπιζε να τα γλυτώσει…), τώρα βρέθηκε να οφείλει επιπλέον δασμούς και φόρους για το σκάφος του!

Έβαλε μπρος λοιπόν το σκάφος του, απέπλευσε ανεμπόδιστος προς την γείτονα Τουρκία, όπου και βρίσκεται μέχρι σήμερα, χωρίς φυσικά να πληρώσει ούτε μια δεκάρα στο Ελληνικό Δημόσιο. Οι διαπιστώσεις είναι προφανείς:

• Πρώτη διαπίστωση είναι πως είμαστε μπάτε (και βγάτε!) σκύλοι αλέστε.
• Δεύτερη διαπίστωση είναι πως όσοι εμπλέκονται στην διαδικασία ελέγχου των εγγράφων του σκάφους, εισέπραξαν λιμενικά τέλη, θεώρησαν απόπλους και κατάπλους, κλπ, θα πρέπει να πάνε σπίτια τους “εχθές”!!! Την ώρα που υπάρχει ένα σκάφος που καλώς ή κακώς οφείλει κάποιους φόρους, τέλη και πρόστιμα, το άφησαν να κυκλοφορεί για μήνες ανεμπόδιστα  χωρίς να ιδρώνει κανενός το αυτί.
• Το σκάφος του Ολλανδού ήταν (κατά πως φαίνεται) υποκείμενο σε ΦΠΑ, δασμούς και λοιπούς φόρους, όσο έφερε την Αμερικάνικη σημαία, ενώ όταν νηολογήθηκε το σκάφος στην Ολλανδία ουδείς στην Ελλάδα έχει αρμοδιότητα να ελέγξει κατά πόσο αυτό το σκάφος έχει καταβάλλει τον ΦΠΑ σε κάποια Ευρωπαϊκή χώρα ή έστω εάν νομίμως έχει απαλλαγεί.
• Δηλώνοντας ο Ολλανδός ότι θα εκμεταλλευτεί το σκάφος επαγγελματικά προφανώς απηλλάγη από τον ΦΠΑ στην Ολλανδία, και εδώ στην χώρα μας μπορεί να κυκλοφορεί ελεύθερος και ωραίος ακόμα και για να κάνει την προσωπική του αναψυχή, χωρίς να ενοχλείται κανένας. Δεν γνωρίζω εάν ο συγκεκριμένος Ολλανδός είναι εικονικός επαγγελματίας, αναρωτιέμαι όμως ποιος τον ελέγχει σχετικά!
• Εάν ο Ολλανδός αποδεχόταν και πλήρωνε τα πρόστιμα στο Γύθειο, δεν θα γινότανε η σχετική επιστολή από το Τελωνείο Γυθείου αναζητώντας την επιείκεια, κάτι που εν τέλει ενεργοποίησε το Υπουργείο Οικονομικών. Σε τέτοια περίπτωση δεν θα ετίθετο θέμα ΦΠΑ και λοιπών δασμών και φόρων.

Αναρωτιέμαι τι κέρδισε τελικά η Ελλάδα κυνηγώντας τον Ολλανδό. Τον διώξαμε και βρήκε φιλοξενία στην Τουρκία. Τώρα αφήνει εκεί τα λεφτά του, πληρώνει τις Τούρκικες μαρίνες, πληρώνει τους μηχανικούς και τους συντηρητές της Τουρκίας, πληρώνει τα εφόδια και την διατροφή του εκεί, εκεί θα φιλοξενεί τους φίλους ή τους πελάτες του όταν θα ναυλώνει το εν λόγω σκάφος.

Σε τι μας ωφελεί αυτή η πρακτική? Δεν ξέρω.

Εγώ παρέθεσα τα γεγονότα όπως τα κατάλαβα και τα έμαθα διαβάζοντας την σχετική αλληλογραφία και τα έγγραφα του Ολλανδού, και θέτω απλώς τα ερωτήματα. Τις απαντήσεις άλλοι πρέπει να τις δώσουν.

Α. Μάγγος

Επιστολή εργαζομένων στα ΕΤΑ

αγανακτισμένος

 

Όσο και να περικοπούν οι μισθοί και οι συντάξεις, όσοι δημόσιοι υπάλληλοι κι αν απολυθούν, το χρέος της χώρας δεν θα επηρεαστεί. Το χρέος το δημιούργησαν και το γιγάντωσαν οι εξοπλισμοί, τα υπερκοστολογημένα δημόσια έργα, οι υπερκοστολογήσεις στα νοσοκομεία, οι σπατάλες και οι κλεψιές. Αυτό ούτε έχει θεραπευτεί, ούτε έχει αλλάξει. Ακόμα και σήμερα, μέσα σε όλη αυτήν την κρίση, τα υπερκοστολογημένα δημόσια έργα συνεχίζονται κανονικά. Η σπατάλη και η ρεμούλα συνεχίζεται ανεμπόδιστη. Οι κλέφτες και οι ψεύτες που μας κυβερνάνε, δεν μπορούν να μας σώσουν από αυτά που οι ίδιοι έκαναν και κάνουν. Δυστυχώς η «δημοκρατία» μας όπως την γνωρίζουμε, δεν λειτούργησε ποτέ.

Ψωμί, παιδεία, ελευθερία,

Η χούντα δεν τελείωσε το εβδομήντα τρία!

Το χρέος της χώρας μας, δημιουργήθηκε επειδή αυτοί που κυβέρνησαν αυτήν την χώρα,  από την μεταπολίτευση και μετά υπέγραφαν συμφωνίες, προμηθεύτηκαν εξοπλισμούς, μας έβαλαν να συμμετέχουμε σε οργανισμούς και σε Εμπορικές και Οικονομικές Ενώσεις όπως η ΕΟΚ, με το αζημίωτο γι αυτούς τους ίδιους.
Δανείστηκαν επιπλέον για να εξαγοράσουν ψήφους, για να εξασφαλίσουν την παραμονή τους στην εξουσία, κυρίως για προσωπικό τους όφελος. Αυτοί που τους δάνεισαν, δεν το έκαναν από την καλή τους την ψυχή, τα δάνεια δεν ήταν άτοκα, δεν μας χαρίστηκε ούτε ένα ευρώ. Οι δανειστές έκαναν εμπορική δραστηριότητα, με σκοπό το κέρδος. Προφανώς είτε δεν υπολόγισαν σωστά το επιχειρηματικό τους ρίσκο, είτε είχαν εξ αρχής στόχο την κατάλυση της Εθνικής μας κυριαρχίας.

Οι δανειστές εάν πήρανε μεγαλύτερα ρίσκα προκειμένου να κερδίσουν περισσότερους τόκους, είναι δικό τους πρόβλημα, κι όχι δικό μας. Έπαιξαν κι έχασαν!

Σε κάθε περίπτωση, οι χώρες δεν είναι μαγαζιά για να βγούνε σε πλειστηριασμό τα περιουσιακά τους στοιχεία. Άλλωστε η Ελλάδα, όσα και να χρωστάει, χρωστάει λιγότερα από άλλες χώρες της ΕΟΚ.  Άντε εμείς να δώσουμε 2-3-5 νησιά να ξεχρεώσουμε. Εσείς τι θα δώσετε? Και σε ποιους? Είναι δυνατόν μια χώρα ή ένα μέρος της να ανήκει σε διεθνή πιστωτικά ιδρύματα, και όχι στους πολίτες της? Το πολύ που μπορούμε να σας δώσουμε, είναι λίγες τρίχες από τα @ρχίδια μας!

Η πραγματικότητα είναι πολύ απλή, και πολύ συγκεκριμένη: Στην Ελλάδα κατελύθη εδώ και πολλές δεκαετίες κάθε έννοια δικαίου, δεν υφίσταται ισονομία, η δικαιοσύνη είναι ανύπαρκτη και πλήρως ελεγχόμενη από την πολιτική εξουσία, διαλύθηκε η παιδεία, η υγεία, ο κοινωνικός ιστός διαλύθηκε και εκμαυλίστηκαν οι συνειδήσεις των πολιτών, που όσοι μπόρεσαν το έριξαν στην κατανάλωση και στον εύκολο πλουτισμό. Ζούμε εδώ και πολλές δεκαετίες μια κοινοβουλευτική δικτατορία, 2 συγκεκριμένα κόμματα εξουσίας εναλλάσσονται ακολουθώντας το ίδιο ακριβώς δρόμο.  

Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, ήξεραν πολύ καλά τι εισάγουμε, τι (δεν) παράγουμε, τι (δεν) εξάγουμε. Ήξεραν πολύ καλά ότι τα στοιχεία και οι στατιστικές δεν θα μπορούσαν να είναι τίποτα άλλο από πλαστά, αλλά κονομούσαν από τα πανωτόκια, και επιβουλευόντουσαν την ίδια μας την χώρα.

Αφού είμαστε τόσο αναξιόπιστοι, και αφού είναι δεδομένο ότι δεν είναι ποτέ δυνατόν να πληρωθούν τα δάνεια, για ποιο λόγο συζητάμε? Οι δανειστές έπαιξαν κι έχασαν! Εμείς ζούσαμε και θα ζούμε εδώ για πάντα, εδώ είναι η πατρίδα μας, οι δανειστές ας ζητήσουν και ας πάρουνε πίσω τα δανεικά από αυτούς που συμβλήθηκαν μαζί τους. Αλλιώς, ας κοπιάσουνε σαν γνήσιοι απόγονοι του Χίτλερ, να δούνε κι αυτοί πόσο βαριά είναι η Πούτσ@ του Τσολιά.

Προσοχή:  

Μην γιουχάρετε ή φτύνετε τους βουλευτές "μας", καταλύετε το Σύνταγμα με τέτοιες ενέργειες! 

Με την εσχάτη προδοσία, με τις μίζες, τις κλοπές, με την άκριτη ψήφιση νόμων, με την υποθήκευση της χώρας με μνημόνια, με την εξαπάτηση των ψηφοφόρων, τον έλεγχο της δικαιοσύνης και την ατιμωρησία των βουλευτών, το Σύνταγμα υπηρετείται με απόλυτη συνέπεια!!!

 

τάξις και ηθική

Η θάλασσα είναι ουσιαστικά σαν ξέφραγο αμπέλι, και προκειμένου να περνάει ένα μήνυμα ελέγχου και ασφάλειας, εδώ και χρόνια έχουν καθιερωθεί γραφειοκρατικές διαδικασίες και θεώρηση εγγράφων που παραβιάζουν άμεσα την ελεύθερη μετακίνηση και τα προσωπικά δεδομένα όσων ταξιδεύουν με τα ιδιωτικά σκάφη αναψυχής και τα επαγγελματικά.

Παρά τις ενίοτε αντίξοες καιρικές συνθήκες, δεν έχουμε τραυματισμούς ή θανάτους, στην θάλασσα είναι πάρα πολύ σπάνια τα σοβαρά ατυχήματα με τα σκάφη του κλάδου μας, και ακόμα πιο σπάνια η ύπαρξη τραυματισμών ή θυμάτων.

Παρόλο που υφίσταται όλη αυτή η γραφειοκρατία, εξακολουθούν για παράδειγμα όσοι μεταφέρουν λαθρομετανάστες να εξασκούν αυτήν την απαράδεκτη δραστηριότητα, καθώς και επαγγελματικά σκάφη που χρησιμοποιούνται μόνο για την προσωπική αναψυχή των ιδιοκτητών τους. Όμως, δεν μπορώ να γνωρίζω πόσα θα ήταν τα ατυχήματα ή οι παρανομίες, εάν κι εφ όσον δεν υπήρχαν όλοι αυτοί οι υφιστάμενοι γραφειοκρατικοί έλεγχοι και η ταλαιπωρία που υφίστανται όσοι νοικιάζουν ή χρησιμοποιούν τα σκάφη μας. Πιθανόν χάρη στους γραφειοκρατικούς ελέγχους, να υπάρχει αυτό το επίπεδο ασφάλειας που αντικειμενικά υπάρχει.

Από την στιγμή που το μοντέλο που επικρατεί στην θάλασσα, κρίνεται επιτυχημένο από το ΥΘΥΝΑΛ, και στο νέο προσχέδιο νόμου αντί να μειώνεται η γραφειοκρατία, αυτή γιγαντώνεται κι άλλο, και θεωρώντας νόμιμες τις πρακτικές που έχουν επιλεχθεί να εφαρμοστούν, θα ήθελα να θέσω τον πιο κάτω προβληματισμό:

Δεδομένου ότι στην στεριά ασκείται το μεγαλύτερο μέρος των παράνομων ενεργειών κάθε είδους, περισσότεροι είναι οι λαθρομετανάστες που έρχονται από στεριάς, καθημερινά έχουμε παραγωγή τραυματιών και αναπήρων από τροχαία, δημιουργούνται προβλήματα κυκλοφοριακά και μποτιλιαρίσματα με τεράστιες επιπτώσεις στο περιβάλλον αλλά και με μεγάλο κόστος οικονομικό, γίνονται ληστείες, κλοπές, απαγωγές, κυκλοφορούν πολυτελέστατα αυτοκίνητα που δεν δηλώνονται για τεκμήριο κλπ, γιατί δεν εφαρμόζονται ανάλογες πρακτικές, ακολουθώντας την πεπατημένη και επιτυχημένη συνταγή που εφαρμόζεται στην θάλασσα?

Είναι απλό: Πριν ξεκινήσεις με το αυτοκίνητο ή το μηχανάκι σου, να πηγαίνεις στην τροχαία ή στο τοπικό αστυνομικό τμήμα, να πάρεις μια ανάλογη άδεια απόπλου, θα λες ποιοι είναι μαζί σου σαν συνεπιβάτες, που θα πάτε και σε πόσες ώρες θα επιστρέψετε. Έτσι θα μπορούν τα αστυνομικά όργανα να σε αποτρέπουν για παράδειγμα να πας από το Σύνταγμα, ενώ υπάρχει κάποια συγκέντρωση αγανακτισμένων, και δεν θα συντελέσεις στην δημιουργία μεγαλύτερου μποτιλιαρίσματος αλλά και νέφους. Δειγματοληπτικά, θα σε σταματάνε κατά την διάρκεια της πορείας σου, και θα ελέγχουν την ταυτοπροσωπία όσων επιβαίνουν στο αυτοκίνητο, και να ελέγχεσαι εάν κινείσαι στα πλαίσια της άδειας που έχεις λάβει. Πριν τον οδικό «απόπλου», θα ελέγχονται και όλα τα έγγραφα του αυτοκινήτου: Η άδεια κυκλοφορίας, τα τέλη, η ασφάλεια να είναι σε ισχύ, το φαρμακείο και ο πυροσβεστήρας σε ισχύ, το πιστοποιητικό του ΚΤΕΟ και η κάρτα των καυσαερίων, οι αλυσίδες και το τρίγωνο, κλπ. Πως γίνεται να είμαστε απροστάτευτοι από όλους αυτούς που δεν έχουν τα τυπικά προσόντα για να οδηγήσουν το αυτοκίνητο τους?

Έτσι θα απαλλαγούμε άπαξ δια παντός από την μάστιγα με τις πλαστές πινακίδες, τα ανασφάλιστα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν, τα ανέλεγκτα αυτοκίνητα από το ΚΤΕΟ κλπ, τους μπαταχτσήδες που δεν πληρώνουν τα τέλη κυκλοφορίας. Θα απαλλαγούμε από όλα τα ακατάλληλα αυτοκίνητα που κανένας δεν τα ελέγχει και δυστυχώς κυκλοφορούν, θα εμπεδωθεί αίσθημα πραγματικής ασφάλειας σε όλο τον κόσμο.

Πως θα οργανώσει κάποιος μια ληστεία Τράπεζας ας πούμε, όταν θα ελέγχονται συνεχώς οι πολίτες και η κυκλοφορία των οχημάτων, με τα οποία διαφεύγουν οι ληστές?  Πως θα συνεχίσουν να κυκλοφορούν πολυτελή «μαϊμού» αυτοκίνητα που έχουν καταθέσει πινακίδες για να μην έχουν τεκμήρια? Πως θα συνεχίσουν να κυκλοφορούν αυτοκίνητα με ξένες πινακίδες, ενώ τα οδηγούν Έλληνες ή ξένοι που ζούνε μόνιμα εδώ?

Καλός ο σεβασμός στην ελευθερία του κάθε πολίτη, αλλά όλη αυτή η ασυδοσία που επικρατεί είναι εις βάρος της ασφάλειας και της τάξης όσων είμαστε νόμιμοι. 

Αν και αρχικά είχα αντιρρήσεις σε όλους αυτούς τους γραφειοκρατικούς ελέγχους στην θάλασσα και στα σκάφη, μπορώ να πω πως μάλλον έσφαλλα. Ζητάω λοιπόν την εφαρμογή όσων προβλέπει το σχέδιο νόμου, αλλά τώρα πια θέλω να εφαρμοστούν ανάλογα και στην στεριά. Είναι παράλογο τόσο σωστά μέτρα να εφαρμόζονται μόνο στην θάλασσα, ενώ στην στεριά είναι ο μεγάλος αριθμός των παρανόμων αλλά και του κινδύνου για ατυχήματα. Η ασφάλεια και η τάξη είναι άραγε μόνο για την θάλασσα? Η στεριά δεν είναι υπό την μέριμνα του κράτους?

Μετά τιμής

Αντώνης Μάγγος

ΥΓ. Εάν είναι λογικά όσα γράφω πιο πάνω, τότε είναι λογικά τα σχετικά άρθρα του σχεδίου νόμου για τον θαλάσσιο τουρισμό. Εάν δεν είναι λογικά, τότε θα πρέπει το σχέδιο νόμου να πάει στον κάλαθο των αχρήστων, και να συνταχτεί ένας νέος νόμος, που θα καταργεί την γραφειοκρατία και τους άσκοπους ελέγχους που αμαυρώνουν την εικόνα του θαλάσσιου τουρισμού. Ο νόμος πρέπει να βοηθάει την ανάπτυξη του κλάδου, και όχι να τον καταδικάζει σε θάνατο.

διαβούλευση

Στα πλαίσια της διαβούλευσης για τον νέο νόμο (http://www.opengov.gr/ythynal/?p=34) έστειλα τις πιο κάτω προτάσεις-απόψεις:

Γενικό σχόλιο περί του νέου νόμου:

Τι αλλάζει στον θαλάσσιο τουρισμό μετά από τον νέο νόμο?

Περισσότερη ταλαιπωρία και περισσότερη γραφειοκρατία σε έναν κλάδο που παρά τα προβλήματα βρισκόταν σε ανάπτυξη έως ότου η προηγούμενη κυβέρνηση αποφάσισε να ξεκινήσει έναν αγώνα να τον δυσφημίσει και να τον καταστρέψει, κι από τότε τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο.

Με τον νέο νόμο, τα παράβολα ανά μέτρο που πληρώνουμε αυξάνονται από 15 σε 20 ευρώ, από 30 σε 40 ευρώ, αυξάνεται ο ετήσιος φόρος του νόμου 27/75, περισσότεροι και πιο πολύπλοκοι έλεγχοι,  καταστάσεις, θεωρήσεις, ταυτοπροσωπίες, έλεγχοι αστυνομικού χαρακτήρα, οικονομικά κίνητρα σε όσους χρησιμοποιούσαν τα επαγγελματικά σκάφη τους για την προσωπική τους αναψυχή και μόνο, να πληρώσουν λιγότερα χωρίς καμία περαιτέρω συνέπεια… Αυτοί είναι οι άξονες του νέου νόμου.

Αυτός δεν είναι ένας νόμος που θα συντελέσει στην ανάπτυξη του κλάδου, αλλά ο μοναδικός λόγος ύπαρξης του είναι να μαζέψει το κράτος κάποια λεφτά, κατά το διάστημα που ο κλάδος θα πνέει τα λοίσθια. 

Δεν γίνεται κανένας διαχωρισμός ανάμεσα στα ιστιοπλοϊκά επαγγελματικά σκάφη με τα μηχανοκίνητα, παρά μόνο ως προς το ότι τα ιστιοπλοϊκά παραμένουν άνευ πληρώματος μέχρι τα 20 μέτρα, ενώ το όριο στα μηχανοκίνητα πέφτει στα 18 μέτρα, λες και κάποιος που μπορεί να αναλάβει την διακυβέρνηση μιας θαλαμηγού 18 μέτρων, δεν μπορεί να κάνει το ίδιο και σε μια θαλαμηγό 19 μέτρων.

Τα ιστιοπλοϊκά σκάφη από τα τέλη της δεκαετίας του 70, έχουν δημιουργήσει έναν μοχλό ανάπτυξης και προβολής όλων των νησιών της χώρας μας, ανεξάρτητα από την ένταση του ανέμου που φυσάει στην χώρα μας τα καλοκαίρια. Η χώρα μας έπρεπε να είναι ο παράδεισος της παγκόσμιας ιστιοπλοϊκής δραστηριότητας, αλλά αντί αυτού, μας ανταγωνίζονται χώρες που υπολείπονται σε φυσική ομορφιά και διαμόρφωση, ενώ η γείτονα χώρα η Τουρκία πουλάει στους πελάτες της το δικό μας προϊόν, με πολύ πιο δελεαστικό τρόπο. Προσφέρουν μαρίνες και εγκαταστάσεις, έργα υποδομής και επενδύσεις για το μέλλον, μηδενική γραφειοκρατία και απλουστευμένες διαδικασίες για τους πλοιοκτήτες και τους τουρίστες, την ώρα που εμείς τους διώχνουμε. Ένας επενδυτής που θέλει να ασχοληθεί με τον θαλάσσιο τουρισμό έχει κάθε λόγο να επενδύσει στην Τουρκία, και κανέναν για να έρθει στην χώρα μας.

Αφήστε ήσυχα τα ιστιοπλοϊκά σκάφη, απλουστεύστε τις διαδικασίες και την γραφειοκρατία, μην κάνετε τα πράγματα χειρότερα από ότι είναι ήδη. Οι ιστιοπλόοι δεν μολύνουμε το περιβάλλον,  χρησιμοποιούμε αιολοκή ενέργεια, ταξιδεύουμε σε όλες τις καιρικές συνθήκες και προσφέρουμε στις τοπικές οικονομίες, και φυσικά στην Εθνική οικονομία.

Και έρχεται ο νέος νόμος, που θα λειτουργήσει σαν την ταφόπλακα του Ελληνικού θαλάσσιου τουρισμού. Διότι είναι ένας νόμος αντιγραφή των προηγούμενων, με περισσότερη γραφειοκρατία και διαδικασίες, ενώ δεν λύνει κανένα από τα υπάρχοντα χρονίζοντα προβλήματα του κλάδου.

Θα φέρω μερικά παραδείγματα:

Σύμφωνα με τον νέο νόμο θα γίνεται ταυτοπροσωπία όλων όσων αποφάσισαν να νοικιάσουν και να επιβιβαστούν σε ένα σκάφος, παρά την προφανή παραβίαση των προσωπικών δεδομένων τους και την ταλαιπωρία των τουριστών που αφού φτάσουνε στην χώρα μας και εν συνεχεία στο λιμάνι αφετηρίας, θα αντιμετωπίσουνε ατελείωτες ουρές και επιπλέον καθυστερήσεις. Αλλά θα δεχτώ πως στον βωμό μην βρεθεί κάποιος πονηρός Έλληνας να ταξιδεύει αυτός με την οικογένεια του, ενώ έχει δηλώσει ότι επιβαίνουν στο επαγγελματικό του σκάφος κάποιοι τουρίστες, πρέπει να γίνονται περισσότεροι έλεγχοι ανεξαρτήτως κόστους. Αφού λοιπόν τα λιμεναρχεία του λιμένα αφετηρίας θα κάνουν αυτούς και ποιος ξέρει πόσους ακόμα ελέγχους, ποιος φέρει την ευθύνη εάν στον πρώτο κόλπο που θα καταπλεύσει το σκάφος αυτό δεν θα αποβιβαστούν οι «τουρίστες» και δεν θα ανέβουν στο σκάφος οι λαθρέμποροι για παράδειγμα που θα περάσουν απέναντι να φορτώσουν 50-100 λαθρομετανάστες? Ο πλοιοκτήτης? Τι προβλέπει ο νέος νόμος για το γεγονός ότι συνάδελφοι μας είναι θύματα τέτοιων καταστάσεων, και εν συνεχεία τα σκάφη τους κατάσχονται και ταλαιπωρούνται για χρόνια μέχρι να δικαιωθούνε τελικά, αλλά εν τω μεταξύ έχουν καταστραφεί οικονομικά? Αφού ο μόνος στόχος του νόμου είναι οι επονομαζόμενοι «μαϊμού» ιδιοκτήτες, δεν είναι πολύ πιο απλό να γίνονται αιφνιδιαστικοί έλεγχοι στα νησιά και στους κόλπους, όπως συμβαίνει στην Ιταλία? Όταν νοικιάζεις ένα σκάφος στην Ιταλία, δεν θεωρείς πουθενά ναυλοσύμφωνα, δεν φτιάχνεις καταστάσεις, δεν τρέχεις στα λιμεναρχεία, δεν κάνεις ταυτοπροσωπίες. Απλώς γίνονται ουσιαστικοί έλεγχοι στα λιμάνια και στους κόλπους που προσεγγίζουν τα σκάφη, και δεν τολμάει κανένας να βρεθεί παραβάτης σε έναν τέτοιον έλεγχο γιατί πέφτει βαρύς ο πέλεκυς. Εκεί οι φορολογικές και οι λιμενικές αρχές κάνουν ουσιαστικούς ελέγχους, όχι τους συλλέκτες χαρτιών και εντύπων.

Υπάρχει μεγάλη ζήτηση διεθνώς για τις λεγόμενες φλοτίλες και το cabin charter. Μεγάλα γκρουπ ανθρώπων ή μεμονωμένοι άνθρωποι πληρώνουν ένα αντίτιμο για να συμμετάσχουν μαζί με άλλους σε έναν εξαιρετικά όμορφο τρόπο διακοπών. Άραγε αυτοί που ετοιμάζουν και αυτοί που ψηφίζουν νόμους καταλαβαίνουν σε τι αναφέρομαι? Κι όμως, θα ψηφίσουν τον όποιο νόμο για τον τουρισμό! Ένας νόμος που μετράει μέρες, τόσες μέρες την πενταετία, τόσες μέρες λιγότερες εάν παλιώσει το σκάφος, τι μπορεί να κάνει για τις πραγματικές ανάγκες της αγοράς που για να ανταποκριθούμε θα είμαστε παράνομοι ή στα όρια της νομιμότητας ανάλογα από ποια σκοπιά το βλέπει κάποιος? Πόσες μέρες ναύλου κάνει το leading boat μιας φλοτίλας? Τι ναυλοσύμφωνο θα κάνει ο πλοιοκτήτης σε ένα cabin charter?

Τι θα απογίνει με αυτόν το παχύ φάκελο των ναυτιλιακών εγγράφων και των πιστοποιητικών που ελέγχονται π.χ. κάθε Σάββατο που φεύγει το σκάφος από το λιμάνι, και από κάθε λιμεναρχείο των ενδιάμεσων λιμανιών, που παρόλο που δεν χρειάζεται (σύμφωνα και με αυτόν, αλλά και με τον προηγούμενο νόμο) να τρέχουμε από λιμεναρχείο σε λιμεναρχείο, τελικά αυτό συμβαίνει στην πράξη. Σε άλλες χώρες υπάρχει ένα έγγραφο, άντε δύο. Εμείς κουβαλάμε 15 με 20 έγγραφα που ελέγχονται καθημερινά, και οι πελάτες μας θα πρέπει να αντιμετωπίσουν σε κάθε λιμάνι αυτόν τον γραφειοκρατικό έλεγχο εγγράφων στα Ελληνικά που δεν ξέρουν τι σημαίνουν.

Είναι πολλά τα θέματα τέτοιου χαρακτήρα, αλλά ας μην το κουράσω άλλο προς το παρόν. Άλλωστε ο νόμος δεν έχει την παραμικρή σχέση με τουριστική ανάπτυξη, αλλά είναι ένας νόμος γιγάντωσης της γραφειοκρατίας.

Εξαίρεση, το άρθρο 20 του νέου νόμου, είναι μια θετική έκπληξη αφού αναγνωρίζει την ύπαρξη και την αναγκαιότητα ανάπτυξης ενός εναλλακτικού τρόπου διακοπών, τον αλιευτικό τουρισμό. Παρόλα αυτά, ο κλάδος αυτός δεν έχει αναπτυχθεί παγκοσμίως γιατί κάποιοι τουρίστες θέλουν να δούνε παραδοσιακά αλιευτικά όργανα, ούτε να περιηγηθούν σε εγκαταστάσεις ιχθυοκαλλιέργειας με ένα σκάφος, πόσο μάλλον για να πάνε με την ψαρόβαρκα ή με την τράτα στην παραδίπλα παραλία για να κολυμπήσουν. Προσπαθώ να φανταστώ τους επαγγελματίες ψαράδες που έχω κατά καιρούς συναντήσει να μιλάνε αγγλικά και να περιφέρουν τουρίστες με τα σκάφη τους! Το youtube είναι γεμάτο από βίντεο με τέτοιες μορφές τουρισμού σε όλο τον κόσμο, και αφορά μεγάλα μηχανοκίνητα σκάφη που επιδίδονται οι τουρίστες στο ψάρεμα καρχαριών, τόνων ή ξιφία με μεγάλα καλάμια, πληρώνοντας διόλου ευκαταφρόνητα ποσά. Το άρθρο αυτό είναι μια καλή αρχή, αλλά προς το παρόν δεν νομίζω ότι γίνεται να αναπτυχθεί αυτός ο κλάδος με τα υπάρχοντα αλιευτικά σκάφη και με τους παραδοσιακούς Ελληνικούς τρόπους ψαρέματος, εκτός κι αν ο στόχος του άρθρου αυτού είναι οι υπάρχοντες ψαράδες να παρουσιάζουν σαν τουρίστες τους Αιγύπτιους που συνήθως χρησιμοποιούν για εργατικό προσωπικό!

Έχω μεγάλη αμφιβολία ότι τα σχόλια μου θα ληφθούν υπ όψιν. Άλλωστε ο νόμος πρέπει σύντομα να ψηφιστεί για να αρχίσει η ονομαζόμενη περαίωση όσων έχουν χαρακτηριστεί «μαϊμού» επαγγελματίες. Οι πραγματικοί επαγγελματίες και ο πραγματικός κλάδος μας, δεν νομίζω πως απασχόλησε πραγματικά τους αρμόδιους.

Επιμέρους προτάσεις-σχόλια σε ορισμένα άρθρα:

Άρθρο 2

παράγραφος 1, εδάφιο ζζ: Εφ όσον κάποιος πλοιοκτήτης είναι μέλος κάποιου επαγγελματικού σωματείου, κατά την έκδοση της άδειας θα προσκομίζει σχετική βεβαίωση.

Σε τι αποσκοπεί η προσκόμιση αυτού του εγγράφου? Μοναδικό αποτέλεσμα αυτού, είναι τα μέλη των σωματείων να επιβαρύνονται με την προσκόμιση περισσότερων δικαιολογητικών. Σαν να τιμωρούνται επειδή είναι μέλη στο σωματείο τους.

Εάν ο σκοπός αυτής της διαδικασίας είναι τα κατατόπους σωματεία να εγγράφουν μέλη και να έχουν κάποιον έλεγχο και ευθύνη για το εάν και ποιοί είναι όντως σωστοί επαγγελματίας, τότε ο περιορισμός της προσκόμισης τέτοιας βεβαίωσης μόνο στα ήδη εγγεγραμμένα μέλη των σωματείων, ακυρώνει τον σκοπό της.

Κατά την διαδικασία της ανανέωσης της άδειας (παράγραφος 2), απουσιάζει η προσκόμιση παρόμοιου δικαιολογητικού, άρα καθίσταται ακόμα πιο ανεξήγητη η προσκόμιση του στην έκδοση της αρχικής άδειας.

Παράγραφος 2, εδάφιο γ.

Η θεώρηση του ΕΕΠΣΕΠΑ από την ΔΟΥ θα δημιουργήσει τεράστιο όγκο εργασίας, χαμένες εργατοώρες, και θα συντελέσει  στην επιπλέον γιγάντωση της γραφειοκρατίας δεδομένου ότι οι πλοιοκτητικές εταιρείες υπόκεινται έτσι κι αλλιώς σε τακτικούς και έκτακτους ελέγχους από τις αρμόδιες ΔΟΥ, και δεδομένου ότι το εδάφιο ε της αυτής παραγράφου έτσι κι αλλιώς προβλέπει την προσκόμιση φορολογικής ενημερότητας του αιτούντος της ανανέωση της άδειας πλοιοκτήτη.

Φορολογικά ενήμερος πλοιοκτήτης σημαίνει πως έχει ελεγχθεί συνολικά και για τις τυπικές αλλά και για τις ουσιαστικές του υποχρεώσεις προς την ΔΟΥ.

Η μη εμπρόθεσμη απόδοση του ΦΠΑ ή η μη εμπρόθεσμη θεώρηση ενός ναυλοσυμφώνου, επισύρει σχετικά πρόστιμα και προσαυξήσεις επί του ΦΠΑ. Μετά την πληρωμή τους, ποιος ο λόγος να μην λαμβάνονται υπ όψιν τα ναυλοσύμφωνα αυτά για την ανανέωση της άδειας?

Πλοιοκτητικές εταιρείες που εκμεταλλεύονται περισσότερα του ενός σκάφη, καταθέτουν συνολική δήλωση ΦΠΑ και όχι ανά σκάφος, και μάλιστα πρώτα αφού πρώτα συμψηφιστεί ο ΦΠΑ των εξόδων. Για να μπορέσουν οι αρμόδιες ΔΟΥ να βεβαιώσουν πάνω στο ΕΕΠΣΕΠΑ έχει αποδοθεί ο ΦΠΑ των συγκεκριμένων ναύλων, θα πρέπει να γίνεται κάθε χρόνο τόσο αναλυτικός έλεγχος στις εταιρείες αυτές, με αποτέλεσμα να βραχυκυκλώσουν τα πάντα.  

Παράγραφος 3, εδάφιο γ.

Στο παρελθόν έχουν συμβεί πολλά περιστατικά που για διάφορους λόγους ανακλήθηκαν επαγγελματικές άδειες, και αφού καταβλήθηκαν οι αναλογούντες φόροι κλπ, οι πλοιοκτήτες συνέχισαν την επαγγελματική τους δραστηριότητα με τα σκάφη αυτά. Γιατί να μην μπορεί ένα σκάφος να επαναχαρακτηριστεί επαγγελματικό, εφ όσον ο πλοιοκτήτης πιθανόν να θεωρήσει ότι έχει λόγους να το κάνει, και αφού θα έχει ήδη καταβάλλει τους δασμούς και τους φόρους που πιθανόν θα βαρύνεται από τον αποχαρακτηρισμό του σκάφους αυτού?

Παράγραφος 5, εδάφιο α

Σε πολλές περιπτώσεις η προθεσμία των 30 ημερών (που ίσχυε και στον προηγούμενο νόμο) έχει αποδειχτεί ανεπαρκής και έχει δημιουργήσει πολλά προβλήματα σε συναδέλφους. Για παράδειγμα στις περιπτώσεις που ο νέος πλοιοκτήτης επιθυμεί την μετανηολόγηση του σκάφους (που είναι χρονοβόρα διαδικασία) ή όταν το σκάφος έχει ζημιές και ο νέος ιδιοκτήτης πρόκειται να κάνει ο ίδιος τις επισκευές ή τις όποιες μετασκευές για την βελτίωση και την αναβάθμιση του, με αποτέλεσμα το σκάφος για ένα διάστημα να στερείται πιστοποιητικού ασφαλείας σε ισχύ. Προτείνω η προθεσμία να γίνει τουλάχιστον ένα τρίμηνο και όχι 30 ημέρες. Μεταβιβάσεις σκαφών γίνονται πολλές φορές εκτός της περιόδου ναύλωσης των σκαφών, όταν το πιστοποιητικό ασφαλείας πιθανόν να έχει λήξει, και το σκάφος ήδη βρίσκεται σε δεξαμενισμό προκειμένου να συντηρηθεί για την νέα περίοδο από τον νέο πλοιοκτήτη.

Παράγραφος 5, εδάφιο β.

Σε περίπτωση που στον τελικό νόμο παραμείνει η υποχρέωση του εδαφίου γ της παραγράφου 2 του παρόντος άρθρου, τότε θα πρέπει κατά την αλλαγή πλοιοκτησίας ή του εφοπλισμού να προσκομίζεται αντίστοιχο θεωρημένο αντίγραφο του ΕΕΠΣΕΠΑ από την ΔΟΥ, ώστε η αρμόδια Υπηρεσία να αρχειοθετεί το έγγραφο αυτό στην μερίδα του πλοίου (στο μητρώο και στον ατομικό φάκελο- αρχείο του πλοίου του άρθρου 6 του παρόντος νόμου), για να χρησιμοποιηθεί για την μελλοντική ανανέωση της άδειας. Αλλιώς θα είναι πρακτικά αδύνατο στον νέο πλοιοκτήτη μετά από κάποια χρόνια, όταν θα έρθει η στιγμή της ανανέωσης της άδειας να βρίσκει τα στοιχεία αυτά.

Άρθρο 4, παράγραφος 4.

Δεν αντιλαμβάνομαι που αποσκοπεί το εδάφιο αυτό. Μόνο σε χώρες με έλλειμμα δημοκρατίας γίνονται τέτοιοι έλεγχοι, ταυτοπροσωπίες και καταγραφή ποιος κινείται και που πάει. Στην Γαλλία, στην Αγγλία και στην Ιταλία που έχω ταξιδέψει, δεν ζητήθηκε από κανέναν να καταγραφεί ποιος είμαι και που πάω. Μόνο στην Τουρκία έπρεπε να δώσω το διαβατήριο μου και να καταγραφούν τα στοιχεία μου σε αντίστοιχες καταστάσεις. Για ποιο λόγο θα πρέπει να υπάρχουν τέτοια έγγραφα και διαδικασίες? Όταν ενοικιάζεται κάποιο αυτοκίνητο, καταγράφονται οι φίλοι ή οι συγγενείς αυτού που νοικιάζει το αυτοκίνητο αυτό και που τυχόν θα επιβιβαστούν σε αυτό? Για ποιο λόγο πρέπει να καταγράφονται τα προσωπικά δεδομένα όσων ταξιδεύουν με ένα σκάφος?

Αυτή η παράγραφος θυμίζει άλλες εποχές και άλλα καθεστώτα. 

--------------------------

Αντώνης Μάγγος

Νέο νομοσχέδιο για τα επαγγελματικά σκάφη

Το νέο νομοσχέδιο για τα επαγγελματικά σκάφη που προωθείται από την κυβέρνηση, θα εξελιχτεί στην ταφόπλακα του θαλάσσιου τουρισμού.

Αυτό θα συμβεί γιατί ενώ ο στόχος του νομοσχεδίου είναι τα λεγόμενα μαϊμού επαγγελματικά σκάφη και οι πιθανές εικονικές συναλλαγές που πραγματοποιούν αυτά, στην πραγματικότητα οι μόνοι που θα θιγούν είναι οι πραγματικοί επαγγελματίες που δραστηριοποιούνται εδώ και πολλά χρόνια στον χώρο, και συγχρόνως θα αποθαρρύνεται κάθε σοβαρός άνθρωπος που θέλει να ασχοληθεί με αυτήν την δραστηριότητα.

Είναι ένας νόμος αστυνομικού περιεχομένου, και όχι  ένας νόμος που θα βοηθήσει την ανάπτυξη του κλάδου.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες μου καθώς και από όσα δημοσιεύονται στον τύπο, το συμπέρασμα που βγάζω είναι πως η μόνη μέριμνα του νόμου είναι η καθιέρωση τεκμαρτού ναύλου, με στόχο την είσπραξη ενός ελάχιστου ποσού ΦΠΑ ανά σκάφος, ανάλογα την παλαιότητα, την αξία και το είδος του.

Κάθε ναύλωση σκάφους θα πρέπει να συνοδεύεται με αποδείξεις πιστωτικών καρτών και εμβάσματα Τραπεζών, καθώς και τα προσωπικά και φορολογικά στοιχεία του πελάτη που τολμάει να νοικιάσει ένα σκάφος, με προφανή στόχο να ελεγχθεί για την δαπάνη που πραγματοποιεί.

Στο τέλος κάθε τουριστικής περιόδου, με κάποιον μαγικό τρόπο, οι αρμόδιες Εφορίες θα πρέπει να βεβαιώνουν κάπως πως όλες οι συναλλαγές πληρώθηκαν σύννομα, πως ξεπεράστηκε το ελάχιστο τεκμαρτό εισόδημα, και πως αποδόθηκε ο ΦΠΑ που αναλογεί. Όχι ανά εταιρεία, αλλά ανά σκάφος. Αυτό σημαίνει πλήρη και αναλυτικό φορολογικό έλεγχο κάθε χρόνο.

Ακόμα και κάποιος που δεν έχει προσωπική εμπειρία τι σημαίνει σε κόπο και σε χρόνο ένας τέτοιος φορολογικός έλεγχος, μπορεί όμως εύκολα να υποψιαστεί πως οι φορολογικές αρχές που αδυνατούν να ελέγξουν τις εταιρείες που φορολογούνται με αποτέλεσμα να καταφεύγουν σε περαιώσεις (ή σε δειγματοληπτικούς ελέγχους στην καλύτερη των περιπτώσεων), είναι εντελώς αδύνατον να κάνουν τέτοιους ελέγχους για κάθε ένα επαγγελματικό σκάφος ξεχωριστά ανά την Ελλάδα, και μάλιστα κάθε χρόνο!!! Θα γίνει χαμός και θα παραλύσει το σύστημα όλο.

Τέτοιοι έλεγχοι θα αποθαρρύνουν επίσης τους περισσότερους Έλληνες αλλά και πολλούς από τους ξένους που προτίθενται να νοικιάσουν ένα σκάφος, και είτε θα στραφούν είτε σε άλλους τρόπους διακοπών (που δεν θα προκαλούν τέτοιους ελέγχους), είτε σε γείτονες χώρες που πουλάνε το ίδιο προϊόν χωρίς παρόμοιους περιορισμούς και ελέγχους. Μην ξεχνάμε πως ο γενικός κανόνας ότι κάθε συναλλαγή άνω των 1,500.00 ευρώ πρέπει να γίνεται μέσω Τράπεζας ή πιστωτικής κάρτας, ισχύει σε όλους τους άλλους κλάδους δραστηριότητας μόνο για τις συναλλαγές μεταξύ Ελλήνων φορολογουμένων. Στον κλάδο μας, η υποχρέωση αυτή θα υπάρχει σε κάθε συναλλαγή, ανεξάρτητα ποιός και πόσο νοικιάζει ένα σκάφος.

Ο επαγγελματίας πλοιοκτήτης επαγγελματικού σκάφους, βάσει του νέου νόμου, θα πρέπει να αποδείξει με επίσημο τρόπο κάθε πληρωμή, ανεξάρτητα εάν πρόκειται για Έλληνα πελάτη ή ξένο.

Κι ενώ δεν ακούγεται παράλογο να θέλουν να κάνουν ελέγχους, ο συνδυασμός του μέτρου του ελάχιστου τεκμαρτού ετήσιου ναύλου, θα οδηγήσει σε παράξενα αποτελέσματα, που μπορώ να περιγράψω στο πιο κάτω παράδειγμα:

Έστω ότι ένας "μαϊμού" επαγγελματίας έχει ένα ιστιοπλοϊκό σκάφος 40 ποδών. Ένα τέτοιο σκάφος νοικιάζεται γύρω στα 200.00 ευρώ την ημέρα στην υψηλή περίοδο. Ας υποθέσουμε ότι ο τεκμαρτός ναύλος θα είναι ίσος με την πραγματική τιμή συνήθους ναύλωσης ενός τέτοιου σκάφους. σε υψηλή περίδο Αυτό σημαίνει ότι ο "επαγγελματίας" θα πρέπει κάθε χρόνο να δηλώνει έσοδο 7,000.00 ευρώ και πάνω (35 Χ 200 €). Έστω ότι έχει 1-2 φίλους που δεν έχουν πρόβλημα να του εμβάσουν αυτό το ποσό, θα κάνει ένα δυό ναυλοσύμφωνα μαζί τους, θα έχει και τα εμβάσματα, και θα θεωρείται ένας εξαιρετικός επαγγελματίας από τις ελεγκτικές αρχές, σύμφωνα με τις επιταγές του νόμου. Ο δε έλεγχος απλός και γρήγορος, αφού δεν θα υπάρχουν πολλές κινήσεις να ελεγχθούν.

Αντιθέτως, ένας πραγματικός επαγγελματίας, που θα κάνει ας πούμε 100 ημέρες περίπου ναύλων με αυτό το σκάφος, πολλά από αυτά τα ναύλα θα γίνουν μέσω γραφείων, τα ναυλοσύμφωνα δεν θα αναγράφουν 200.00 ευρώ την ημέρα αλλά 250.00 ή και 300.00 €, αφού οι μεσίτες βάζουν επιπλέον και μια προμήθεια από 35% μέχρι 45%. Ο πλοιοκτήτης θα έχει ναυλοσύμφωνα που θα διαφωνούν με τα εμβάσματα ή τις επιταγές που θα έχει λάβει από τα γραφεία. Πολλές φορές, επειδή παρουσιάζεται άλλος ναύλος που προτιμάς ή επειδή το σκάφος έχει κάποια ζημιά, ο ναύλος που επρόκειτο να κάνεις εσύ, πραγματοποιείται από άλλο σκάφος. Όμως το έμβασμα από τον πελάτη, είναι στον αρχικό πλοιοκτήτη, ενώ ο ναύλος πραγματοποιείται από τον δεύτερο. Πολλές φορές επίσης, οι πελάτες έρχονται στο λιμάνι και εξοφλούν τον ναύλο επιτόπου, υπάρχουν και περιπτώσεις που ο πελάτης που πληρώνει δεν είναι αυτός που έρχεται στην χώρα μας, κλπ.

Σε ενδεχόμενο ελέγχου μιας προς μια ναύλωσης (και του τρόπου πληρωμής κλπ) σε έναν τέτοιο επαγγελματία, θα κλωτσήσουν οι περισσότερες πληρωμές.  Ο πλοιοκτήτης θα είναι αντιμέτωπος με χίλια δυο προβλήματα, και σύντομα θα συνειδητοποιήσει πως θα χρωστάει σε πρόστιμα και φορολογικές παραβάσεις περισσότερα από όσα εισέπραξε από τους ναύλους.

Την ίδια στιγμή, κανένας δεν θέλει και δεν μπορεί να εμποδίσει όλα αυτά τα σκάφη με κοινοτική σημαία που κινούνται στην χώρα μας, να επιβιβάζουν και να αποβιβάζουν όσους και όποιους θέλουν. Με αποτέλεσμα ακόμα και όταν είναι παραπάνω από βέβαιο ότι κάποιος με ένα σκάφος με Αγγλική ή Γερμανική σημαία κάνει "παράνομες" και αφορολόγητες ναυλώσεις στην χώρα μας, να μην τρέχει κάστανο!!!

Έχει έστω και ένας συνειδητοποιήσει που οδηγείται το πράγμα? Ο "μαϊμού" επαγγελματίας δεν θα έχει κανένα πρόβλημα, θα χρησιμοποιεί το σκάφος του όσο γουστάρει για προσωπική χρήση, εφ όσον υπερκαλύπτει το τεκμαρτό εισόδημα. Οι πραγματικοί επαγγελματίες θα οδηγηθούν σε απόγνωση.

Οι επικυρίαρχοι Γερμανοί και Άγγλοι θα κάνουν ότι γουστάρουν, την ώρα που εμείς θα λέμε στους πελάτες μας να μας δίνουν τα προσωπικά τους στοιχεία για να τα παραδώσουμε στις φορολογικές αρχές. 

Πριν ψηφιστεί λοιπόν αυτός ο νόμος έκτρωμα, πρέπει κάποιοι να καταλάβουν πως ο κλάδος του θαλάσσιου τουρισμού αναπτύχτηκε μέσα από πολλά προβλήματα, και χρειάζεται βοήθεια, όχι πόλεμο. Θέλουμε εγκαταστάσεις, σωστά λιμάνια και μαρίνες, σέρβις και υποδομές, θέλουμε την βοήθεια του κράτους που ποτέ δεν μας δόθηκε, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους τουριστικούς κλάδους.Αυτός ο πόλεμος θα έχει ένα μόνο αποτέλεσμα: Τον θάνατο του εμποράκου, του ανθρώπου που χρόνια τώρα παλεύει για να βγάλει ένα χαρτζιλίκι νοικιάζοντας ένα-δυο σκαφάκια.

Χαρακτηρίζω το εισόδημα σαν χαρτζιλίκι, αφού ένα σκάφος όπως το περιέγραψα πιο πάνω, αφήνει ετησίως ένα κέρδος τάξης μεγέθους 10-12 χιλιάδων ευρώ, αλλά... πάνω κάτω χάνει ένα αντίστοιχο ποσό από την αξία του, με αποτέλεσμα το πραγματικό κέρδος είναι πολύ πιο λίγο, και το ακριβές ποσό μπορείς να το υπολογίσεις μόνο αφού το πουλήσεις...

Υποτίμηση (και) της νοημοσύνης μας, επανάληψη!

Λόγω του ευρώ, δεν είναι δυνατή η υποτίμηση του νομίσματος μας, κάτι που συνέβη επανειλημμένως στο παρελθόν με αποτέλεσμα να φτωχαίνουμε όλοι μαζί. Υποτίμηση συνέβαινε με ήπιο τρόπο κάθε χρόνο, με την λεγόμενη διολίσθηση του νομίσματος μας, αλλά και βίαια, με τις ξαφνικές υποτιμήσεις.

Τα μέτρα του μνημονίου, η περικοπή μισθών, συντάξεων κλπ αποσκοπούν σε ένα μονάχα: Στο να φτωχύνουμε με άλλον τρόπο.

Όμως, οι υπηρεσίες και τα εγχώρια παραγόμενα προϊόντα, κρατούσαν τότε μια σχετικά σταθερή τιμή σε δραχμές, ο δε πληθωρισμός εξισορροπούσε την κατάσταση. Τώρα, ακόμα και τα εγχώρια προϊόντα είναι σε ξένο νόμισμα, σε ευρώ, και έτσι οι μειώσεις των αποδοχών μας οδηγούν σε πολύ πιο βίαιη ατομική πτώχευση.

Στο όνομα της εθνικής κρίσης, της κατάστασης ανάγκης που βρισκόμαστε σαν χώρα, καταπατούνται όλα τα κεκτημένα δικαιώματα των πολιτών και των εργαζομένων.

Τα κεκτημένα δικαιώματα των μεγαλοεργολάβων, πως γίνεται να μην μπορούν να καταπατηθούν, και να καταπατούνται μόνο τα κεκτημένα των πολιτών?

Πως γίνεται να είναι σαν Θέσφατο η κάθε σύμβαση και ο κάθε νόμος του Δημοσίου που είναι εις βάρος των πολιτών, ενώ τα δικαιώματα των πολιτών επαναδιαπραγματεύονται σε νέα βάση λόγω της "κρίσης"?

Παλιότερα, όταν κάνανε έκτακτες υποτιμήσεις και συνεχή διολίσθηση, η αγοραστική δύναμη για εγχώρια προϊόντα και υπηρεσίες (καθώς οι φόροι, τα τέλη κλπ), παράμενε σταθερή, έως ότου ο πληθωρισμός προσπαθούσε να καλύψει το "άνοιγμα" αλλά  η διολίσθηση το κρατούσε σταθερό.

Έτσι, ουσιαστικά πτωχαίναμε μόνο στα εισαγόμενα προϊόντα. Αυτό έκανε τα προϊόντα μας και τις εξαγωγές μας πιο ανταγωνιστικά, καθώς και τις υπηρεσίες μας φθηνές.

Τώρα παραμένουμε ακριβοί, απλώς πτωχαίνουμε γενικά και αόριστα, οπότε εκλείπει η ώθηση που έδινε στην αγορά η επίκτητη ανταγωνιστικότητα λόγω υποτίμησης και διολίσθησης.

Υποτίμηση (και) της νοημοσύνης μας!

Λόγω του ευρώ, δεν είναι δυνατή η υποτίμηση του νομίσματος μας, κάτι που συνέβη επανειλημμένως στο παρελθόν με αποτέλεσμα να φτωχαίνουμε όλοι μαζί.Υποτίμηση συνέβαινε με ήπιο τρόπο κάθε χρόνο, με την λεγόμενη διολίσθηση του νομίσματος μας, αλλά και βίαια, με τις ξαφνικές υποτιμήσεις.

Τα μέτρα του μνημονίου, η περικοπή μισθών, συντάξεων κλπ αποσκοπούν σε ένα μονάχα: Στο να φτωχύνουμε με άλλον τρόπο.

Όμως, οι υπηρεσίες και τα εγχώρια παραγόμενα προϊόντα, κρατούσαν τότε μια σχετικά σταθερή τιμή σε δραχμές, ο δε πληθωρισμός εξισορροπούσε την κατάσταση. Τώρα, ακόμα και τα εγχώρια προϊόντα είναι σε ξένο νόμισμα, σε ευρώ, και έτσι οι μειώσεις των αποδοχών μας οδηγούν σε πολύ πιο βίαιη ατομική πτώχευση.

Στο όνομα της εθνικής κρίσης, της κατάστασης ανάγκης που βρισκόμαστε σαν χώρα, καταπατούνται όλα τα κεκτημένα δικαιώματα των πολιτών και των εργαζομένων.
Τα κεκτημένα δικαιώματα των μεγαλοεργολάβων, πως γίνεται να μην μπορούν να καταπατηθούν, και να καταπατούνται μόνο τα κεκτημένα των πολιτών?

Πως γίνεται να είναι σαν Θέσφατο η κάθε σύμβαση και ο κάθε νόμος του Δημοσίου που είναι εις βάρος των πολιτών, ενώ τα δικαιώματα των πολιτών επαναδιαπραγματεύονται σε νέα βάση λόγω της "κρίσης"?

Λεφτά υπάρχουν!

Θέλω να αποκτήσω έναν στόλο 1.000-2.000 επαγγελματικών τουριστικών ιστιοπλοϊκών σκαφών, και σκέφτομαι να ακολουθήσω το πρότυπο των έργων οδοποιίας και των διοδίων.

Όσοι ζουν στην χώρα μας  θα πρέπει να μου δώσουν ετησίως από 5 ευρουλάκια ο καθένας. Οι ξένοι επισκέπτες και οι τουρίστες, θα μου δίνουν 5 ευρώ κάθε φορά που έρχονται στην χώρα μας.

Έτσι θα μαζέψω το κεφάλαιο για να αγοράσω τα σκάφη που θέλω. Και για να μην θεωρηθώ λαμόγιο, για όσο κεφάλαιο  δημιουργηθεί, θα βάλω εγώ τα τριπλάσια χρήματα σαν κεφάλαιο ίδιας συμμετοχής, που φυσικά θα το μαζέψω από δάνεια! Εάν δεν με χρηματοδοτήσουν οι Τράπεζες, θα φταίει η κυβέρνηση γι αυτό και η οικονομική κρίση στην οποία περιέπεσε η χώρα μας εξ αιτίας των κυβερνήσεων, οπότε θα πρέπει να με αποζημιώσει το κράτος για την ζημιά που θα πάθω.

Δεδομένου ότι χάρη στην εταιρεία μου θα αναπτυχθεί ο κλάδος του θαλάσσιου τουρισμού, θα μεγαλώσει το ΑΕΠ, θα δημιουργηθούν πολλές νέες θέσεις εργασίας και θα βρίσκουν οι ξένοι υπηρεσίες και σέρβις που σήμερα είναι σε πιο υποανάπτυκτη κατάσταση σε σχέση με αυτό που θα δημιουργήσω εγώ, δεδομένου επίσης ότι η ιστιοπλοΐα είναι οικολογικός και εναλλακτικός τρόπος μετακίνησης, τα σκάφη χρησιμοποιούν αιολική ενέργεια για να κινηθούν, δεν ρυπαίνουν κλπ, θα περίμενα και κάποια κρατική επιχορήγηση για ένα μέρος της δαπάνης, αλλά επειδή εγώ είμαι χουβαρντάς, δεν θα επιμείνω σε αυτό.

Αφού αγοραστούν τα σκάφη, θα πρέπει να χτίσω και τις ανάλογες μαρίνες που θα τα φιλοξενήσουν, οπότε το επόμενο επιχειρηματικό μου πλάνο, αφού παραγγείλω το σκάφος, είναι ένα επόμενο παρόμοιο πλάνο χρηματοδότησης, για την κατασκευή μαρινών.

Λεφτά υπάρχουν. Στις τσέπες σας. Από 5 ευρουλάκια ο κάθε κάτοικος της χώρας, είναι 50-60 εκατομμύρια για αρχή. Ξέρετε τι θα κάνω εγώ γι αυτόν τον τόπο με 60 εκατομμύρια για αρχή? Μετά από τους τουρίστες, κλπ θα μεγαλουργήσω!!! Σεντ Τροπέ θα την κάνω την Ελλάδα ολόκληρη.

Παρακαλώ όσους διαβάσουν το σχέδιο μου, να αρχίσουν άμεσα να μου δίνουν το πεντάευρο τους, γιατί θα τους θεωρήσω αντικοινωνικούς κοπρίτες που στρέφονται κατά του κράτους και την προόδου της χώρας.

Αντώνης Μάγγος.

Προσοχή: Τον νου σας ρεμάλια, εσείς βρείτε δικές σας ιδέες, αυτή είναι δικιά μου!!!
Εσείς ανοίξτε τυροπιτάδικο...

πεθαίνει ο θαλάσσιος τουρισμός

Ο κλάδος του θαλάσσιου τουρισμού, μαστίζεται από πάρα πολλά προβλήματα. Αν και θα έπρεπε να βοηθηθούμε από την πολιτεία για την επίλυση τους, τόσα χρόνια δημιουργούνται και συσσωρεύονται όλο και περισσότερα προβλήματα και η πολιτεία είναι απούσα, ενώ εμείς δραστηριοποιούμαστε σε ένα αφιλόξενο περιβάλλον και όντας αντιμέτωποι με σκληρό ανταγωνισμό από τις γείτονες χώρες, τις οικονομικές κρίσεις, κλπ.

Παρόλα αυτά, ο κλάδος μας προσφέρει δουλειά σε πολλούς ανθρώπους, τα επαγγελματικά σκάφη φτάνουν σε κάθε γωνιά του Αιγαίου και του Ιονίου και δίνουν ζωή σε απομονωμένα (και μη) νησιά και μέρη, ενώ συρρέει στην χώρα μας συνάλλαγμα από τους τουρίστες που καταφθάνουν. Ο τουρισμός είναι η μόνη δραστηριότητα που παρά τα προβλήματα εξακολουθεί να προσφέρει οικονομικά στην χώρα μας, και ο θαλάσσιος τουρισμός παλεύει με νύχια και με δόντια να κρατηθεί ζωντανός, σε πολύ δύσκολη περίοδο διεθνώς.

Η χρηματοδότηση που παίρναμε από τις Τράπεζες είναι ανάμνηση γλυκιά, κίτρινο γράμμα στο συρτάρι, οι πωλήσεις νέων σκαφών έχουν παγώσει, και πολύ σύντομα ο στόλος των ενοικιαζόμενων σκαφών θα γερνάει όλο και πιο πολύ, και παράλληλα θα πέσει το επίπεδο του εξοπλισμού και της συντήρησης, λόγω ανέχειας.

Η δραστηριότητα εκμετάλλευσης των σκαφών, είναι συνήθως ζημιογόνα. Εμφανίζεται κερδοφόρα, αλλά τα φαινόμενα απατούν. Ένα σκάφος αξίας ας πούμε 200 χιλιάδων ευρώ, εμφανίζει κέρδη τάξης μεγέθους 20 χιλιάδων ευρώ ετησίως τα πρώτα χρόνια, όμως… μετά την πρώτη πενταετία η αξία του ίδιου του σκάφους δεν ξεπερνάει τα 100 χιλιάρικα, ενώ με την κρίση που μαστίζει διεθνώς την αγορά, οι τιμές μεταπώλησης των σκαφών έχουν πέσει δραματικά. Πολλά σκάφη είναι προς πώληση, αλλά ουδείς αγοράζει. Το πρόβλημα στην χώρα μας είναι ακόμα πιο έντονο.

Γίνεται πολύς λόγος για τα αποκαλούμενα «μαϊμού» επαγγελματικά. Για τα σκάφη γιατρών, δικηγόρων, και άλλων προσώπων που χαρακτηρίζονται σαν οικονομική ελίτ, που δεν είναι πραγματικοί επαγγελματίες.

Η ελίτ αυτή, είναι οι μόνοι που έχουν την δυνατότητα να αγοράσουν πλέον τέτοια σκάφη. Οι περισσότεροι εξ αυτών, όντως αγοράζουν τα σκάφη για να ικανοποιήσουν την ανάγκη να έχουν ένα σκάφος για προσωπική τους χρήση, αλλά με τα έσοδα από τα ναύλα, ουσιαστικά χρηματοδοτούν την ανάγκη αυτή. Εάν τα σκάφη αυτά τα αγόραζαν σαν σκάφη αποκλειστικά προσωπικής τους αναψυχής, θα τους στοίχιζε ετησίως όλα τα έξοδα (ελλιμενισμού, συντήρησης, κλπ) και θα έχαναν χρήματα και από την απαξίωση τους λόγω παλαιότητας. Ενώ σαν επαγγελματικά, ουσιαστικά αυτοχρηματοδοτούνται. Ανέκαθεν η δραστηριότητα με τα επαγγελματικά σκάφη,  βασίστηκε σε αυτήν την λογική, και όχι μόνο στην χώρα μας.

Απομακρύνοντας αυτούς τους ανθρώπους, ο κλάδος θα καταρρεύσει. Είναι απόλυτα βέβαιο.

Υπάρχουν ελάχιστες εξαιρέσεις, αλλά αυτές απλώς αποδεικνύουν τον κανόνα.

Άλλωστε όλες οι μεγάλες εταιρείες, τύπου MOORINGS, SUNSAIL, κλπ, που εμφανίζονται να εκμεταλλεύονται έναν τεράστιο στόλο παγκοσμίως, βασίζονται στους investors, στα άτομα δηλαδή που πληρώνουν για τα σκάφη αυτά, που είναι οι πραγματικοί ιδιοκτήτες των σκαφών αυτών, αλλά βρίσκονται κάτω από την ομπρέλα (και την οργάνωση) των εταιρειών αυτών. Είναι διεθνής πρακτική, και αποδεικνύει το μέγεθος του προβλήματος. Εάν η δραστηριότητα είχε πραγματικό κέρδος, κάποιοι θα επένδυαν ίδια κεφάλαια για να κερδίσουν.

Διεθνώς δεν υπάρχει πραγματικό κέρδος από την εκμετάλλευση των σκαφών, κι αν υπάρξει, είναι τόσο μικρό, που δεν αξίζει τον κόπο και το ρίσκο. Δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα αυτό.

Στην χώρα μας, όσο είχαμε την δραχμή, υπήρχε πραγματικό δραχμικό κέρδος, αφού η δραχμή διολίσθαινε και υποτιμούταν διαρκώς, ενώ τα ίδια τα σκάφη και τα έσοδα από αυτά ακολουθούσαν τιμή συναλλάγματος. Αυτά βέβαια ανήκουν στο παρελθόν.

Κάθε προσπάθεια περεταίρω φορολόγησης και εμποδίων με πρόσχημα τον έλεγχο του κλάδου μας, θα μας αφανίσει όλους. Είναι τόσο ξεκάθαρο, που δεν θέλω να επιχειρηματολογήσω περισσότερο.

Ξέρω, ακούγεται στραβό να λέω ότι οι έλεγχοι θα καταστρέψουν τον κλάδο μας, αλλά είναι γεγονός. Είναι κρίμα όλος αυτός ο κλάδος να χαθεί, και να χαθεί μαζί του και η ωφέλεια που προσφέρουμε στην χώρα.

Ο μόνος τρόπος να έβγαινε πραγματικό κέρδος από την δραστηριότητα αυτή, θα ήταν να υπήρχαν άριστες υποδομές, σοβαρή οργάνωση και παροχές προς τους τουρίστες, με αποτέλεσμα να εξαργυρώναμε στην τιμή ναύλωσης στην χώρα μας, την επένδυση που θα είχε κάνει η ίδια η χώρα για να δημιουργήσει αυτές τις υποδομές και την οργάνωση. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα.

Αντώνης Μάγγος