Το ταξίδι από τις 20 μέχρι τις 28 του Ιούλη με μια οικογένεια από την Αγγλία, ήταν μια καταπληκτική εμπειρία:
Το πρώτο από τα 3 τους παιδιά, μια δωδεκάχρονη κουκλίτσα, έχει μυϊκή ατροφία, SMA, και δεν έχει την δυνατότητα να στηρίξει το σώμα της ή το κεφάλι της, ούτε μπορεί να κινηθεί. Η οικογένεια της είναι πολύ υποστηρικτική, έχει οικονομική άνεση, και όταν ανακάλυψαν ότι μπορούν να κάνουν διακοπές στην Ελλάδα, με προσβάσιμο ιστιοπλοϊκό σκάφος, δεν δίστασαν να κλείσουν 8 ημέρες διακοπών. Όπως μου είπαν χαρακτηριστικά, δεν υπάρχει τίποτα που να μπορούν να κάνουν όλοι μαζί σαν οικογένεια, και να μην το έχουν δοκιμάσει. Θέλουν (και μπορούν) να προσφέρουν στην μικρούλα τους, κάθε χαρά που αυτή η ζωή μπορεί να της προσφέρει.
Ο Αίολος είχε αϋπνίες, και τις 5 από τις 8 ημέρες, είχαμε ανέμους 5,6 και 7 Μποφώρ. Όλα τα βράδια παραμείναμε σε όμορφους κόλπους και σε γαλαζοπράσινα κρυστάλλινα νερά, πιστεύω ότι ήταν ένα από τα ομορφότερα ταξίδια που έχω κάνει ποτέ.
Βασικός παράγοντας της επιτυχίας αυτού του ταξιδιού, ήταν η καλή διάθεση των ίδιων των Άγγλων τουριστών.
Αυτό που επίσης επηρέασε θετικά, είναι ότι τον τελευταίο καιρό, έχω προβλήματα με το πόδι μου, γι αυτό πήρα μαζί μου σαν βοηθό, τον Σπυρουήλ…
Ο Σπυρουήλ είναι ένας καταπληκτικός νέος, ένας σύγχρονος Ηρακλής, που βοηθάει ακούραστος στα πάντα, ψαρεύει σε βάθη 20 και 25 μέτρα με φαροτούφεκο, μαγειρεύει εξαιρετικά πιστός στις παραδόσεις της Ελληνικής και της Βυζαντινής κουζίνας, παίζει με τα παιδιά σαν παιδί, και είναι μια ατελείωτη πηγή ενέργειας, καλής διάθεσης, και χαράς.
Δεν θα είναι ποτέ κάποιο ταξίδι ανάλογο, εάν δεν είναι μαζί μας αυτός ο αγαθός γίγαντας.
Ταξιδεύοντας στον Σαρωνικό, με δυνατούς ανέμους, δεν είχαμε να αντιμετωπίσουμε κύματα ανάλογα του Αιγαίου, παρόλα αυτά κάποιες στιγμές οι συνθήκες είχαν αρκετή αδρεναλίνη.
Πήγαμε στο Ρώσικο του Πόρου, στην Δοκό, στην Ύδρα, στα Τσελεβίνια, σε έναν όρμο κοντά στο Μοναστήρι του Πόρου, στην Μονή, στην Αίγινα, και το τελευταίο βράδυ σε έναν υπήνεμο όρμο της Σαλαμίνας. Δεν κάναμε μεγάλες διαδρομές, τα παιδιά προτιμάνε μεγαλύτερη διαμονή σε κόλπους και παιχνίδια στην θάλασσα, παρά να δούνε περισσότερα τουριστικά αξιοθέατα.
Το χαμόγελο της δωδεκάχρονης Αγγλιδούλας, είναι η καλύτερη ανταμοιβή για όλους του κόπους που έχουμε κάνει όλα αυτά τα χρόνια.
Μαζί με αυτήν, πέρασαν υπέροχα και τα μικρότερα αδελφάκια της, και οι γονείς.
Ήταν το τελευταίο προγραμματισμένο ταξίδι για εφέτος, με άτομο με κινητικά προβλήματα.
Τον Οκτώβρη, θα πρόσφερα αφιλοκερδώς το σκάφος μου στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα που θα πραγματοποιηθεί στην χώρα μας, αλλά… μάλλον δεν θα το κάνω τελικά, γιατί έχω θυμώσει με τους αρμόδιους της ΕΙΟ. Ο πρώτος λόγος είναι ότι κάποιοι υπαινίχτηκαν ότι εκμεταλλεύομαι τους ανθρώπους με αναπηρίες, και ο δεύτερος που με εξόργισε περισσότερο, είναι ότι κατά την απουσία του σκάφους μου από τις εγκαταστάσεις του Δέλτα Φαλήρου, μεταφέρανε κάποια εγκαταλελειμμένα σκάφη στην θέση που ελλιμενιζόμουνα, για να καταλάβουν την θέση μου, και ουσιαστικά να με διώξουν από εκεί πέρα.
Εάν επρόκειτο να φιλάω κατουρημένες ποδιές, θα είχα κάνει άλλες επιλογές στην ζωή μου, η αξιοπρέπεια μου όμως είναι αδιαπραγμάτευτη, και την προσέχω σαν κόρη οφθαλμού.
Δεν πρόκειται να ξαναδούν το σκάφος μου στις εγκαταστάσεις τους. Ο Δήμαρχος και ο Αντιδήμαρχος Καλλιθέας, απαξίωσαν να απαντήσουν στις αιτήσεις μου, η ΕΙΟ επίσης, και το μόνο που έγινε, είναι να με διώξουν (με τον τρόπο τους) από την μοναδική προσβάσιμη μαρίνα της Αττικής.
Παρόλη την πικρία που έχω αισθανθεί κατά καιρούς, το ταξίδι που μόλις τελείωσε, ήταν μια τονωτική ένεση, για να συνεχίσω τον μοναχικό δρόμο που ξεκίνησα το 2003. Πριν από αυτό το ταξίδι, είχα αποφασίσει να μην συνεχίσω τέτοια ταξίδια, αλλά… ποιος μπορεί να στερήσει από ένα τέτοιο κοριτσάκι το χαμόγελο αυτό?
Ήδη έχω έρθει σε συνεννοήσεις με κάποιους φίλους στον Πόρο, και μάλλον θα ελλιμενίσω το σκάφος εκεί. Προσωρινά, έχω καταφύγει την Μαρίνα Αλίμου, αλλά εκεί δεν υπάρχει προσβασιμότητα, παλιά είχα μόνιμη θέση εκεί, αλλά… η ανεπάρκεια των υποδομών με έδιωξαν από εκεί.
Εχθές επικοινώνησε μαζί μου μια τυφλή κυρία, που άκουσε μι ραδιοφωνική μου συνέντευξη στον ΣΚΑΙ (το λινκ της εκπομπής στις 24/7/2009, εγώ μιλάω περίπου 35 λεπτά μετά την έναρξη της εκπομπής ), και θέλουν να οργανώσουμε κάποιο ταξίδι για τον Σπετέμβριο. Θα δούμε…
Αντώνης Μάγγος
No comments:
Post a Comment